Far, far away

Ik heb een vriendin, wil je haar eens zien

Ze zit in een zonnig land en een shit-eind vliegen bovendien ☺

Door de jaren heen hebben we bij ID Dance al heel veel stagiaires gehad. Vlotte, verlegen, dansante, creatieve, technische en natuurlijk ook slome stagiaires. In alle soorten en maten maar vooral heerlijk authentiek. Want daar gaat het natuurlijk om tegenwoordig. Je eigenheid, vooral uniek zijn.

Kunde en liefheid

Nou, de hele ‘authentieke’ hebben hun stempel achtergelaten en de unieke; die hebben we gehouden. Na Carmen, die mijn zwangerschapsverlof deed voor Jade, kwam juf Tess. Die zich als de dag van gisteren herinnert hoe de ‘heksen’ van de donderdagavond haar het leven zuur maakten. De meiden zijn inmiddels dames en kussen de vloer waarop onze juf Tess loopt. Niet alleen omdat ze veel later pas inzagen wat een top danseres ze op de vloer hadden, maar ook omdat juf Tess ze met haar kunde, liefheid en geweldige lessen uiteindelijk zo om haar vinger wond. Tess vond al snel een warme plek in ons team. Geweldig dat ze uiteindelijk ook uitkwam op de donderdagavond en deze met veel plezier en kennis vult.

Queen

Juf Annika was er eigenlijk ineens. Een kinderjuf viel uit en iemand kwam met de wereldse tip dat ze nog een leuke dans studente had. En leuk was (en is) ze meteen. Annika veroverde meteen haar plek. En al moet je soms even wennen aan haar (te) gekke manier van lesgeven. Ze is zo ontzettend op haar plek bij ons en bij ID Dance.  Dus zo hadden wij ook een Duitse salsa- & jivequeen in ons team.

Choreo in bed

Na Tess kwam Mariëlle. Op de stagemarkt verlegen, maar recht op haar doel af. Ze kwam stage lopen, toevallig ook op de donderdag bij een groep jonge enthousiaste meiden. Mariëlle moest een choreografie maken en had een wild plan. Niet alleen begon de choreo in een bed, de kostuums waren ook redelijk creatief en de passen vernieuwend. Iets wat het ontvangen van een stagiaire extra leuk maakt natuurlijk, want wij leren er natuurlijk ook altijd van.

Simpel gelukkig zijn

Mariëlle was een jonge mooie meid die zoekende was. Ons eerste echte gesprek over het leven was op een stenen muurtje bij de Lindenberg buiten. Wachtend tot de meiden mochten optreden. Ze vertelde over haar twijfel, over haar zoektocht en over de passie voor natuur, dier en levende wezens. Een mooie meid met een doel voor ogen wat ze nog moest zoeken. We konden heerlijk bomen over hoe het leven eruit zou zien. Mariëlle verwonderde zich regelmatig over mijn ‘simpele’ manier van gelukkig zijn. De vraag; hoe dan, kwam ook regelmatig terug.

Kanjer

Een jaar later kwam Mariëlle terug, weer via een stage om uiteindelijk in haar vierde jaar bij ons aan de slag te gaan. Carmen gaf aan een dag minder te willen werken en Mariëlle vulde deze maar al te graag op. En zo hadden wij er een kanjer van een juf bij. Naast Carmen, Tess, Annika en Laura werd Mariëlle onze danseres nummer zes.

Ritje teveel

De lessen overnemen van Carmen klonk makkelijk, maar gaf natuurlijk de nodige uitdaging. Volwassen modern, klassiek, tieners in hun mooie puber uurtje, daagden haar uit tot en met. In de eerste jaren reisde Mariëlle op en neer naar Zeewolde waar ze ook nog les gaf. Toen dit na een paar jaar toch echt een ritje teveel werd, waren er bij ons weer uren genoeg en was ze niet meer weg te denken.

Onze vegetariër

Mariëlle is een perfectionist. In haar les maar ook in het leven. Blijven zoeken naar een betere pas, mooiere muziek, fijnere opbouw of duidelijkere manier van leven. Heerlijk, die zoektocht. En wij zochten mee, uren boomden we over het leven, de liefde, de lessen en vooral over ‘het geluk’.  Al snel werden ook Roel en Mariëlle maatjes. Niet alleen omdat ze hem uitdaagde in kookkunst omdat zij vegetariër is en toch graag mee wilde eten :) maar ook genoten ze van hun maandelijkse uitje naar de senioren. Waar Mariëlle dansles gaf en Roel hielp, koffie dronk en de rolstoelen verplaatste. Voor mij onbegrijpelijk, maar voor deze twee een prachtdoel van de vrijdagmorgen.

Op vrijdag werken aan de klassieke barre met de selectie die ook al vrij snel verknocht waren aan haar manier van lesgeven en haar heerlijke choreo’s. Samen stukken maken, samen stappen, mee met de familie uitjes en leuke logeerpartijen in het bed van Jade. Alles kan en was fijn.

Blinkend houden

Mariëlle wilde graag reizen, dat blijven zoeken en ontdekken en blijven verlangen naar iets ‘nog leukers’ leidde uiteindelijk tot een korte ‘sabbatical’. Een prachtreis van een paar maanden naar Nieuw Zeeland en Australië. Natuurlijk kon dat, onze docenten zijn de motoren van de school. Die wil je blinkend en tevreden houden. En als dat betekent er een tijdje tussenuit, dan regelen we dat. Jorg en Carmen gingen weg en kwamen ook weer terug, dus dit kwam ook wel goed.

Vreselijk mooie lessen

De week nadat Mariëlle terug was en weer heerlijk in haar eigen lessen stond, zag ik al iets aan haar. Een rust een drang, ik weet het niet. Regelmatig herinnert ze mij eraan wat een tevreden mens ik toch ben. Ik denk altijd dat de meeste mensen dat zijn. Maar toch schijnt het anders te zijn. Ik dacht altijd dat je ontevreden was als je NIET tevreden was. Maar de waarheid is dat je ook niet -tevreden kunt zijn omdat je gelooft dat er nog iets leukers en beters ergens is. Iets nog fijners. Ik persoonlijk kan me dat niet voorstellen. Met mijn gezin, vriendin, familie en topbaan ben ik het meest tevreden van allemaal. En draag dat dus kennelijk gelukkig ook uit. Mariëlle miste dat gevoel. Hoe vaak ik ook zei (en zeg) dat ze moest genieten, dat ze zo’n vreselijk mooie lessen maakt dat ze de perfecte juf is. Je moet het wel zelf voelen natuurlijk.

Weg

Al vaker zei ik: “Hoe kan iemand die zulke mooie stukken maakt, nu toch een niet-tevreden gevoel hebben? Hóe dan? Maar de drang naar beter, fijner, anders bleef. En toen kwam het hoge woord. Juf wilde weg, niet van ons maar van hier, van alles. Gewoon weg. Alles opzeggen en opnieuw beginnen aan de andere kant van de wereld. 

Dat dit moment zou komen wist ik eigenlijk al toen we 9 jaar geleden samen op het muurtje zaten. Ik heb gewoon heel veel geluk gehad dat we haar zolang hier hebben kunnen houden. Want hoe verdrietig ook, het geluk van je dansvriendin gaat voor alles.

Wij eten vega

En nu is ze weg, de school herstelt langzaam van dit mooie gemis. De nieuwe collega’s zijn super leuk en kundig. De dansers wennen en zijn tevreden. Onze dochter Tess is inmiddels alweer twee jaar vegetariër, dus wij eten vega. Ook op vrijdag bij ID, ook zonder Mariëlle. Alles klopt, juf zit op een mooie plek. Ze heeft al veel gezien en voelt zich fijn en daar gaat het om! De zoektocht blijft, maar is in ieder geval al vorderend in een continent waar ze zich heel happy voelt.

Andere tijdzone

We hebben veel contact en dat is fijn. Dat maakt het gemis dragelijk en oké. We lachen, verbazen, roddelen, bespreken, luisteren, huilen, zuchten en bedenken oplossingen samen. Mooi is de techniek die er voor zorgt dat we gewoon even naast elkaar op de keuken bank bij ons thuis zitten. In een andere tijdzone, soms zelfs op een andere dag en altijd met een ander gevoel. Ik hing zojuist op met een welterusten terwijl Mariëlle haar dag net  begon en ze al zwetend haar caravan uit droop.

Een geboren dansmens

Juf gaat waarschijnlijk een lesje modern geven, in een zaal aan de andere kant van de wereld. Ik heb al muziek tips gestuurd. Na ruim 4,5 maand is het er weer; het dansgevoel. En dat is een genot om te horen. Want dat bevestigt mijn gevoel al die jaren. Juf is een geboren dansmens. In een pracht danslijf. Maar gewoon even zoekende naar de ideale omgeving en leefsituatie waar ze haar danskunsten onder haar eigen voorwaarden en timing kan perfectioneren. 

Tja, en dat dat nu wel aan de verkeerde kant van deze aardbol is, dat nemen we dan maar even voor lief.

Voor mijn lieve dansvriendin; zet hem op ☺