Ik heb de leukste schoonfamilie van de hele wereld. Dat weet ik natuurlijk niet 100% zeker, maar als ik door het jaar rondkijk, word ik toch elke keer bevestigd.Terwijl ik dit typ, is het grootste gedeelte van deze familie aan het toepen. Lachwekkend, omdat ze naast de leukste ook de familie zijn die het meest en vaakst vals spelen. We zijn in Turkije. Een grote luxe die we denk ik dit jaar voor de twintigste keer herhalen.
Kersverse zoon
Toen mijn schoonouders 30 jaar getrouwd waren, vroegen ze ons of we een feest wilden of op vakantie wilden gaan. De keuze was snel gemaakt en ons eerste reisje naar Side was gepland. Destijds nog met zeven. Mijn schoonouders, schoonzus met partner en wij met onze kersverse zoon. De vakantie draaide om samenzijn, maar eigenlijk ook om Kai. Het zwembad, wandelen, spelen en eten. Wat een ervaring met zeven.
Bloedlip
Als snel werd ons gezelschap vergroot. Opa en oma kregen nog drie kleindochters en nog een kleinzoon erbij. En weer gingen we naar Turkije. Heerlijk in de meivakantie de eerste zonnestralen vangen en bijtanken voor de laatste rit richting de zomervakantie. Inmiddels waren we er wel achter dat een ‘all inclusive’ het beste idee EVER was voor grote partijen. En man, wat een feest. In het begin was er elk jaar wel een baby, een peuter, een kleuter en een lastpak. Van een huilende baby met oorpijn gillend in het vliegtuig (3,5 uur), tot bloedlip door de glijbaan, ‘zwembandjes om’ drama’s bij het zwembad. Altijd wel een die in de middag moest slapen, waar oma zich vaak opofferde en de kersverse ouders lekker in het zonnetje konden blijven liggen.
Wiebelen
Toen ze wat ouder werden, was de minidisco’ vaste prik. Wij als trotse ouders elke avond op de eerste rij. Onze kinderen die natuurlijk de show stalen en al tijdens het eten te wiebelen zaten op hun stoeltjes omdat ze zo graag weer wilde meedansen en zingen met de gigago-minidisco.
Ruim gezelschap
Weer wat ouder, mee in de kids club. Paardrijden, karten, knutselen, speurtochten en koekjes bakken. Maar ook bubblebal of met zijn allen op de banaan. Negen jaar geleden kregen we er twee geweldige neefjes bij. Inclusief een kanjer van een zwager. En zo kwamen we op het ruime gezelschap van zes volwassenen en zeven kinderen. De dynamiek veranderde, want de kids werden ouder.
Waar is Jade?
De minidisco maakte plaats voor ‘keten’ na het eten. “Zien we er daar nu eentje op het dak lopen?”. En “Sorry mama, ik viel in het zwembad maar hij duwde mij”. Of “Weten jullie waar Jade is want tijdens het verstoppertje was ze in een keer kwijt.” Vlechtjes in de haren en naar de Turkse kapper.
Dezelfde outfits
Opa en oma genoten! En wij ook. Nu vier jaar later vanwege enkele Covid uitstellen, zijn we er weer. De kinderen zijn geen kinderen mee. Onze oudste zoon heeft zijn liefde mee en dat maakt het mooie aantal op acht ‘kinderen’. Maar met de jongste twee die al ruim 14 zijn, praten we niet meer over kinderen. Hoewel de helft van deze kids in Utrecht woont en ze elkaar dus gedurende het jaar niet zo heel vaak zien, valt alles samen als we elkaar zien op het vliegveld. Lallen over koffers, lachen over dezelfde outfits (die de nichtjes even besproken hadden tijdens de voorbereidingen). Maar ook meteen is er een geheel. Geen groepjes van meisjes/jongens, gezin een of twee. We zijn een familie.
Heerlijk
Bij het zwembad zie ik de mensen wel eens kijken en zich afvragen hoe het zit. Zou ik ook doen. Hoe zit het nu? Verwarrend omdat de nichtjes zoveel op elkaar lijken dat het zusjes hadden kunnen zijn. De oudste zoon van mijn zwager zich gedraagt als een tweeling met mijn oudste nichtje. Maar ook omdat de samenstellingen bij het zwembad elke keer wisselen. Heerlijk.
Handdoekjes klaar leggen?
Turkije, zo’n prachtig land. Denken we. Daar waar we de eerste jaren nog wel eens een uitje maakten, met de bus door het platteland, naar de zoutbaden of ergens naar een stad. Komen we nu al jaren niet meer van het oord af. We ontbijten, lunchen en dineren samen. Liggen op veel bij elkaar geraapte bedjes (wie legt er nu 14 handdoeken klaar in de ochtend?) en leven van buffet naar buffet. Er wordt gelezen, spelletjes gedaan, filmpjes gedeeld (hoeveel Be-Reels hebben we al gehad deze dagen).
We kletsen bij en ik voel me rijk.
Altijd werken
Toen ik voor het eerst bij Roel kwam, was ik 14. Toen we verkering kregen en dus heel vaak kwam, was ik 15 jaar. Mijn schoonouders hadden een drukke zaak en we aten altijd laat, vaak spaghetti en meestal gehaast. Mijn schoonmoeder vond het op zaterdagochtend heel nodig om ons te wekken als zij ging werken. “Wat een onzin om de hele dag in je bed te blijven liggen.” Ik denk dat ze een beetje vergat dat haar werkdag om acht uur begon en wij jonge pubers waren. Mijn schoonvader was altijd werken en op zondag was het rustdag. We mochten mee naar de boot, waar we lekker konden zwemmen en zonnen.
Onder spugen
Al jong mocht ik mee op vakantie, de eerste jaren met de boot. Een hit, een schoondochter met lange blonde haren die natuurlijk overal op en in de boot zaten, die mekkerde om alles wat er gegeten werd, die het schoonmaken van de boot maar als overbodige klus zag en die tot overmaat van ramp ook nog de boel onder spuugde zodra we gingen zeilen.
Smoezen
Mijn schoonzusje was het grappigste kind dat ik kende. Zielig want haar broer pestte haar zo erg dat ik het gewoon sneu vond. Vrolijk om en met alles wat ze deed. Wat stouter dan haar broer die belachelijk braaf en netjes was en die het met tijden maar stom vond dat er naast een grote broer ook nog een bemoeizuchtige schoonzus was. Daarnaast was ze liever lui dan moe en verzon ze de meest vindingrijke smoezen om niet meer te hoeven werken in de zaak of om eerder naar huis te mogen.
Gratis slank
Wat een contrast, nu zit ze met haar directrice bril op (ze is ook echt directrice van een basisschool in Utrecht), werkt zich een slag in de rondte, is duidelijk en eerlijk en war van smoezen. Is bonusmoeder van twee kanjers van boys en heeft haar eigen kinderen zo succesvol opgevoed dat we elk moment lachen en genieten van en met ze. Daarnaast ziet ze er altijd op en top uit, wat het dus maakt dat ik me ook ‘verplicht’ voel om wat meer mijn best te doen. Modebewust en bovendien gratis slank wat ik helemaal irritant vindt. Maar dit alles is oké, want ze is ook super lief en geweldig. Hoe druk we ook zijn, hoe weinig we elkaar ook zien. Het is fijn en eigen. En ze heeft een geweldige zwager gescoord wat mijn totaal op drie knappe toffe zwagers maakt! Dat hij voor Ajax is, is een minpuntje en doet mijn vader zich een klein stukje omdraaien in zijn Eindhovense graf. Maar zijn gezelligheid maakt het dat papa er een biertje op zou drinken. Zuur om dit nu te typen nu mijn zwager net aan het bijkomen is van het feit dat Ajax gisteravond met penalty’s verloren heeft van PSV. Tja… go paps ☺
Anders in het leven staan
Al met al dus genieten. Spelletjes doe ik vaak niet mee. Ik kijk, bewonder en geniet. Sámen is het keyword en dat is bijzonder. Voor hetzelfde geld, heb je een vreemde schoonfamilie die je maar gedoogt op feestjes en partijen. Kom je er op een vakantie als deze achter dat je toch echt anders in het leven staat of is de opvoeding van je neefjes en nichtjes totaal het tegenovergestelde van jouw manier. Alles kan. Bij ons ook. Gelukkig maar.
