Welkom

Welkom op de blog van Indira. Hier vertel ik regelmatig wat mij bezighoudt in de danswereld. Ik heb mijn eigen dansschool ID Dance, geef regelmatig workshops, doceer dans aan de Hogeschool Arnhem Nijmegen en coördineer de Dansplus-klas bij de Stedelijke Scholengemeenschap Nijmegen. Daarnaast ben ik al jaren gelukkig getrouwd en moeder van drie bloedjes van kinderen.

vrijdag 24 oktober 2014

New York, New York! Deel 1

Daar lig ik dan, in een  hotelbed 100 meter van 42nd street in NEW YORK. Ik lig, want het is nog ochtend hier. en okay, ik lig omdat ik me niet meer kan bewegen :-).  Hoe gaaf en speciaal is het om met een van je liefste vriendinnen en collega’s naar The City of Dance te gaan! Het plan lag er al een tijd, maar afgelopen maandag stapten we toch echt met zijn drieën in het vliegtuig.

De reis verliep super, wat een luxe om gewoon overdag film te kijken, muziek te luisteren en voedsel voorgeschoteld te krijgen (huh? Klinkt als thuis :-)). Zo waren we binnen een flash in the USA. Na een uitdagend taxiritje (autoziek worden en een NY-taxi gaat niet helemaal samen) kwamen we rond 17.00 uur aan in het hotel. Spullen neerzetten en gaan.

Ons grootse doel is natuurlijk DANSEN, hoewel er ook wat bekeken moet worden. De roosters van 5 dansscholen zijn geprint en voor we maandag onze ogen sloten, was de planning voor dinsdag al gemaakt.

Dansdag 1
Na een korte fijne nacht zaten we al vroeg aan de bagels, scrambled eggs en fruit. Om vervolgens bij Broadway Dance Center de eerste les te volgen; Chio’s streetjazz. Super toegankelijk, goed te volgen en een heftige snelle choreo die de dag goed opstart. Zoals eerder, buikpijn voor het gaan en zoeken naar de juiste dansplek. Niet te dicht vooraan (want dan weet je het) en niet te ver naar achteren (want dan zie je niets). De korte w-up, heavy warm-up bracht ons meteen in sfeer. We ontmoetten ook nog vier dansmeiden uit Utrecht waardoor Holland goed vertegenwoordigd was in de les van 10.30 uur. Heerlijke opstart!

Mega stoer
Les 2, Tracie Stanfield. Een docente waar ik al een aantal jaren voor de les sta te ‘kwijlen’. Haar lessen zien er zo ontzettend gaaf uit maar er is nog geen moment geweest dat ik  de stap durfde te wagen. Nu, versterkt met de twee danstalenten Tess en Peet durfde ik het aan. De les was supervol en de warming-up bezorgde me zoveel pijn dat ik even bang was te gaan gillen. De meiden op rij 1 zagen er van tevoren al uit of ze vreselijk goed konden dansen. Ze maakten het meer dan waar door nog net niet de uitleg aan te horen op een relevé-balans been. Maar het was heerlijk, de combinatie op de grond was heerlijk. Aan het einde, voelde ik me dan ook mega stoer. Een 15 jarige vroeg toen ze langs liep of ik nog een keertje terug kwam om ook te ademen tijdens de les. Oh moest dat ook?

Tess bleef glimlachen
Les 3, het leek Tess erg leuk om een Contemporary Fusion latin/jazz te doen. Wij gingen braaf mee, al was het maar omdat het bij de Alvin Ailey school te zijn. De docent was een grappige naar zichzelf kijkende meneer die rustig met een moderne warming-up begon. Prima te volgen en zo niet, dan zag hij het toch niet. Tess bleef glimlachen en ik vroeg me af waarom. Dit was alles behalve uitdagend voor haar! Maar de catch kwam nog toen hij na een half uurtje zei; doe jullie je schoenen maar aan! Ik keek Tess verwijtend aan omdat ik juist voor we gingen op haar aanraden mijn jazz-schoentjes uit de tas gegooid had!

Oh, mijn god
De glimlach werd groter, ongeveer net zo groot als mijn ogen bij het zien van de schoenen van onze mededansers; latin shoes! NU weet iedereen die mijn kent dat mijn Latin skills ongeveer net zo zijn als mijn kook-kunsten. Door een enkel gerecht bluf ik me wel heen, maar bij het echte werk val ik meteen door de mand. Vriendelijk rondkijkend, vertelde ik mijn buurvrouw danseres dat ik mijn ‘Latin socks’ aan had. En daar begonnen we… Oh mijn god. Het alleen al naar voren lopen was al een ramp. De meneer keek een enkele keer rond en had mij natuurlijk meteen in het vizier. Niet alleen was ik de enige blonde, ik was duidelijk de enige met te wit bloed in mijn toch aanwezige billen! Tess en Peet draaide al met hun heupjes en armen alsof ze niet anders deden, terwijl ik heftig op zoek was naar de klok.

Wat een drama
De meneer stopte de muziek om ‘in het algemeen’ even te vertellen dat het om de arm movements ging, het was niet de bedoeling dat je ‘schilderde’ met de armen maar je moest rustig in een flow bewegen. Vertel mij wat! En dat deed hij ook. Nadrukkelijk ging zijn blik van de spiegel (en zichzelf!) af naar mij om me nog even te benadrukken dat mijn schilderkunst niet gewaardeerd werd. Ik bedacht me even HOE lief ik Tess vond maar wat een drama dit ging worden. Te laat, de muziek ging aan en de choreo werd langer. Gelukkig aangevuld met wat moderne bewegingen die ik kon gebruiken om mijn schilderij af te maken. Tjezus, wat bakte ik er niets van.

Latin killers
De meneer werd erg enthousiast (zijn blik was terug bij de spiegel). Ik ook bij het zien van de rest. Wow, er zaten een aantal prachtige Latin dansers bij, met schitterende heupbewegingen. Toen we in groepjes ingedeeld werden, moest ik in het kneuzen groepje. Ik was allang blij, zag me helemaal staan tussen de Latin killers. Maar een andere dans mevrouw was minder ‘amused’. Ze kreeg een fit en wilde niet bij dit groepje. Ze zat tenslotte net nog bij groepje 3. Haha, geweldig…volwassen en strontvervelend. Afijn, ik heb me door de les heen gebluft en was best blij dat het voorbij was. Natuurlijk kon Tess dit OOK weer en swingde Peet (te) bescheiden over de vloer. Tevreden met een nieuwe uitdaging en de ontdekking dat ik toch echt volwassen geworden ben, kon ik deze tegenslag met een glimlach en een mooi Alvin Ailey T-shirt een plekje geven .

Na deze heerlijke eerste dansdag, zaten we een paar uur later lekker te eten bij Applebees, waar mijn ogen weer groter waren dan mijn maag.

Dansdag 2
In het kader van we proberen iets nieuws, stond Vogue-ing op de agenda. Tess sloeg over en ging naar Ballet. Peet en ik stonden voor de kleine studio, rondkijkend naar welke mensen er in onze les stonden. Een schaapje, een jongeman (?), een wegkijkende dame en wij! Dat moest goed komen. De les startte en er kwamen nog een paar dansers bij. Met een totaal van 11 (12 maar een vluchtte er na 5 minuten) de minst volle les dusver.

Next Top Model
Bij Vogue-ing denk ik aan Madonna; leuke arm-movements en een stoere glimlach. De jongeman die het gaf, had een schouder blessure waar hij overigens ook niet over op hield maar kon magische bewegingen met zijn armen en lijf. Zonder warming-up, begonnen we meteen met een sexy booty… en daar hadden wij de zaal al moeten verlaten! Want ik ben heel veel (druk, enthousiast, hyper, gezellig, best vriendelijk, sterk) maar sexy…h elaas. De arm-bewegingen waren te doen, maar het sexy gebeuren werd met de minuut erger. De verhalen van de docent (die inviel voor USA Next Top Model Benny! De catwalk queen!) waren vermakelijk! Waarschijnlijk net zo vermakelijk als mijn sexyness. Hij had gedanst met Madonna, Nicki en Jessy J tijdens de Super Bowl en had leuke verhalen over deze dames. Wij waren een en al oor, alles om het sexy gebeuren maar even te laten voor wat het is. Maar New York, de stad van de uitdaging, uit je comfort zone stappen, nieuwe dingen leren... deed ons toch ons best doen.
Peet en ik (al honderd jaar vriendinnen) keken elkaar meerdere keren aan met een blik van duidelijkheid; wat in deze les gebeurt, blijft in deze zaal.

Kijk, dat snappen we!
Ik kan dus helaas alleen maar melden dat we de sexy les keurig afgemaakt hebben en ons zelfs door het in groepjes dansen (met drie tegelijk!!) heen gebikkeld hebben. We mochten als groepje 2, meteen na de sexy Portugese die zo knap en sexy was dat ik me bedacht dat in mijn leven hierna ging worden. Er zat een stukje Jive in, wat wij kennen als Jumpstyle maar waarbij je je benen heel hoog moest gooien, Kijk! Dat snappen Peet en ik heel goed! En daar kregen we dus ook complimenten voor. Zo doe je dat als goede docent, je zoekt een positief punt en benadrukt dat meerdere malen, haha.

In groepje 1!!!
New York… we zijn op de helft en ik heb al zo ontzettend veel geleerd. En wat genieten we! Met een klein hoogtepuntje gisteren tijdens de tweede Stanfield les. Niet alleen wist ze nog wie we waren, ik ademde en wist verbazend genoeg mijn benen nog op te tillen na 3.5 uur dans..maar aan het einde van de les (vol talent!) mocht ik meedansen in groepje 1. Voor de niet-wetende; DAT is het groepje wat altijd als eerste mag om te laten zien hoe het moet. Nu was ik ver van een voorbeeld functie dus ik denk dat het een beloning voor mijn harde werk in de les was. Maar, dat maakt niet uit. Glunderend en wel danste ik met Tess… in groepje 1!


New York… wow!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten