Verveel me

Nu ik de titel schrijf bedenk ik me dat je het al op verschillende manieren kan opvatten. Als een taakje of opdracht, wat overigens compleet overbodig is. Iedereen die of bij ons thuis langs loopt, ons via Zoom ziet of tijdens de lessen manlief en mij hoort discussiëren over hoe hard of zacht de muziek staat, moet of hoort, weet dat die taak al vergeven is. 

24/7 werken we samen, mijn liefde en ik. Kunnen we best goed overigens. Maar tjeez, wat kan ik hem wat doen als het om apparatuur gaat met zijn gouden wijze woorden; die computer doet niets uit zichzelf. En als het een topdag is, noemt hij mijn naam er nog achteraan.

Wijselijk stil

Dus ‘verveel me’ is niet nodig. Dat doet de dagelijkse techniek in samenwerking met mijn oneindige geduldige man. Gelukkig houdt ons Zoom-publiek zich wijselijk stil en geven ze pas aan dat Roel eigenlijk wel gelijk had, als we een op een zijn.

Op dit moment ligt hij tegenover me op de bank, naast dochterlief Tess. Zij is een mega spannende film aan het kijken en hij verblijdt haar zo nu en dan met fijne ondertiteling (lees: commentaar). Vindt ‘ie leuk. Zij met vlagen. Het arme kind zit al vanaf maart vorig jaar full time thuis met haar ouders, dus is inmiddels door de wol geverfd.

Heftige Zoom-meeting

Nog zo’n leuke… kennelijk verdraai ik nogal eens wat spreekwoorden. Vindt 'ie ook leuk. En nog leuker om dit te delen in een speciale app-groep die hij heeft met mijn twee landverraders van zwagers. Ben dol op ze, maar ze maken met zijn drieën een mooi boekwerk over welke ‘domme’ versprekingen wij met de zussen doen. Zo zit ik vorige week in een best heftige Zoom-meeting. Goed voorbereid, niet gevuld met alleen maar leuk nieuws en zoals altijd best nerveus. We zijn nog niet klaar en hij staat al lachend zijn bevindingen te typen naar de zwagers app. Zo heet de groepsapp trouwens niet, ze hebben een van onze ‘gevleugelde’ uitspraken genomen en deze als titel gebruikt. Ik vrees dat ik bovenaan sta. Al is het maar omdat ik het meeste praat. Hoewel mijn jongste zusje er ook wat van kan. Maar ik ben bang dat ze én meer bewust is van wat ze zegt, én deze zwager soms maar eieren voor zijn geld kiest. Zo, dat was er weer een. 

Domme boekjes

Afijn, ik typte het omdat ik net daarvoor de mooie uitspraak deed; ik denk dat ik me verveel. Nu ken ik dat gevoel eigenlijk niet. Nooit gedaan ook. Naast dat er altijd genoeg werk is, vind ik ontzettend veel leuk. Van in bad gaan, domme boekjes lezen, knutselen, schrijven, bellen tot was vouwen en zelfs wel eens wat ander huishoudelijk kwaad (ik weet schatje, het is noodzakelijk kwaad, maar dit vond ik beter passen).

Schooljuf spelen

Vandaag was ik alweer vroeg aan het werk. De mailbox leeg, Alle dag-administratie klaar, lesplannen gemaakt met collega Tess. Gewandeld in het bos, de was gedaan, telefoontjes gepleegd, de vloeren gepoetst, schooljuf gespeeld voor onze jongste dochter en natuurlijk heerlijk gekeken naar onze collega’s die samen met mooie dansers kleine schermpjes vulden.

Heerlijk

Tja, waar je maar blij van wordt in deze gekke tijd. Kleine gevulde schermpjes vol blije dansers. De een wil haar prinsessenjurk laten zien, de ander de nieuwe badkamer, de ander steekt haar vinger op alsof ze in de les staat en weer een ander danst door terwijl de muziek al gestopt is. Heerlijk. Voor sommigen vreselijk, maar voor ons een uitkomst in deze tijd waar we niet in de danszalen mogen zijn.

Als ik tijd heb

En ach, altijd genoeg te doen. Er ligt nog genoeg was in de kelder, nog wat kak nakijk-klussen die gedaan moeten worden en vast nog wel een ander klusje. Maar de tijd is gekomen, dat ik eigenlijk al mijn gewenste taakjes gedaan heb. Want herken je het gevoel dat je tegen jezelf zegt: “Oh, dat ga ik doen als ik tijd heb.” Of: “Oh, die klus ga ik doen in de vakantie.” Nou die klussen, die heb ik allemaal al gedaan. En dat is fijn. Dat maakt het dat deze gekke tijd ook een nuttige tijd is.

(Omg, manlief gilt door de film heen. Er gaat iemand dood, iemand anders huilt heel hard en dochterlief zit met haar handen voor haar ogen en zegt zacht; ik dacht dat hij nog wel deel twee zou overleven van de film. Heerlijk als je vader er dan naast ligt te gillen: ‘“Je kent hem pas drie dagen joh, wat huil je?”)

Heerlijk les geven

En zo zie je maar, eigenlijk hoef ik me niet te vervelen. Ik heb niet alleen een film op TV, ik heb ook het vermaak van de kijkers ernaast. Verveel me nog maar even door. Dan ga ik vanzelf op tijd naar bed en ben ik morgen lekker fit om weer heerlijk les te geven. Want dat kan en mag nog, weliswaar vanuit huis, naar de dansers thuis maar met een heerlijk ‘thuis-komen’ gevoel.