Daar zijn we weer... lockdown & ID

Donderdagmorgen. Daar zit ik, in mijn badjas met de krant. Alle mails al weggewerkt, ontbijtje op, konijn gevoerd en mijn dochter aan het online onderwijs. Normaliter stond ik al ruim een uur te zwoegen met een 2^e klas op de SSgN. Nou ja, zij zwoegen en ik het in de juiste banen proberen te leiden. Maar de scholen zijn dicht. Eigenlijk had ik vanmorgen toch al vrij vanwege kerstactiviteiten op school. Maar nu voelt het extra vreemd. Alsof ik spijbel. 

Nooit gedaan overigens, dus geen idee hoe dat voelt. De vogeltjes vliegen weer af en aan op het rekje voor mijn raam wat, samen met de radio aan, een heerlijk ontspannen gevoel geeft. Vreemd, want we zijn in lockdown. Ik kan me de eerste sluiting nog herinneren. Manlief vast in Oostenrijk en ik huilend in de keuken met zus en zwager die me in alle veilige pogingen probeerden te troosten. Tjee, wat een paniek.

Dicht

Deze lockdown kwam toch onverwacht. Geen idee of ik gehoopt had dat wij niet dicht zouden moeten. Ik hoopte dat we misschien nog een dag of avond extra mochten dansen maar nope. Nederlands gaat op slot en voor ons betekent dit dus; dicht.

Druk mee puzzelen

Afgelopen weken waren redelijk spannend en dit had niets met deze lockdown te maken. Wel met alle nieuwe maatregelen natuurlijk. Onze (inmiddels 13) jaarlijkse ID X-mas shows konden natuurlijk niet doorgaan. Althans, niet in de normale vorm. Terecht, jammer maar begrijpelijk. Ik zou persoonlijk het risico niet eens willen en durven lopen. Maar ons idee om ze ‘live stream’ te doen had toch iets meer voeten in aarde dan verwacht. De schema’s waren al weken klaar (dankzij een mooie stagiair die druk mee puzzelde om alles goed op papier te krijgen en daarnaast ook zijn moeder verblijdde met zijn aanwezigheid ☺). De zaal zag er al snel geweldig uit, wat mooie vette nieuwe spots en rust en gezelligheid. Vorige week zijn de choreo’s van alle groepen van 4-12 jaar opgenomen tijdens de les. Spannend voor sommigen en heerlijk voor anderen. Het digitale tijdperk is voor sommigen nu eenmaal hun telefoon ophouden en op ‘record’ drukken waar weer anderen een heel kunstwerk uit de kleine apparaten toveren. 

Mooie haren

Maar ook hier ’alle hens aan dek’. Cameraman (tevens vader van…) Doris kwam advies geven, Renske (danseres en cameravrouw in spe) bood aan wat filmpjes op te nemen en het allerbelangrijkst; de dansers voelden zich heuse artiesten voor de camera in pracht kerstkostuum, mooie haren, pracht licht. Eigenlijk was ons doel hiermee al bereikt. Plezier, verbijstering, genieten en vooral veel lachen.

De oudere groepen hadden inmiddels ook al hun kostuums gepast, de choreo’s waren zo goed als af en ze waren gezond nerveus voor deze live stream waarbij ze binnenkomen, omkleden, dansen en weggaan in 10 minuten om zo onder de 30 mensen per zaal te blijven.

Advies van YouTube

Vorige week donderdag, vrijdag en zaterdag stonden in het teken van techniek. Ondanks alle technische voorbereidingen kreeg manlief het niet voor elkaar. Opa erbij. YouTube om advies gevraagd en talloze ritjes naar de muziekwinkel moesten het uiteindelijk gaan redden. Zaterdagmiddag lag hij met zijn hoofd op de tafel, handen in het haar, tussen de snoeren en werd ik ook wel lichtelijk nerveus. Afhankelijk zijn van mensen ben ik goed in, maar afhankelijk zijn van techniek is echt shit.

Bibberend

Maar zaterdagavond was het gelukt. Zo stonden we zondag paraat met wat Lentse dansgroepen klaar om “LIVE” te gaan. We hadden nog even de kunst van het rustig presenteren afgekeken bij het BDF van ArtEZ (dankjewel Kimberley!) en mijn presentatie booth was kerst klaar. Toen om 15.40 uur het beeld er uit schoot, terwijl ik klaarstond om te openen, hadden we het even niet meer met zijn allen. Met als gevolg dat toen het beeld het wél weer deed ik bibberend iedereen welkom heette om vervolgens in brullen uit te barsten van de spanning dat het gelukt was. Arme moderne tieners die een beetje beduusd mijn kant op keken en dachten dat het aan hen lag. Ze dansten gelukkig de sterren van de hemel en de eerste show wat een feit.

Trots en voldaan

Je begrijpt onze euforie op zondagavond. Twee shows later, ruim 200 apparaten per show ingelogd en bijna 2.000 keer terug gekeken was al het werk meer dan de moeite waard. Het samen-gevoel kunnen we prima veilig behouden door elke keer met een paar collega’s aanwezig te zijn. En het heerlijke spontane ‘live-meedoen’-stukje levert geweldige stotterende of bijdehante collega’s op. Maandag mochten we nog een live-show doen. Trots en voldaan haalde we nog een hiphopgroep naar de school en genoten samen. 

En dat was het. Nederland ging op slot.

Nou, niet voor ons. Wij denken graag in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden! Dus hopsa alle docenten aan de slag met eventueel materiaal dat in de lessen gefilmd is. Natuurlijk lang niet het gevoel en de prachtige techniek die we wilden laten zien en voelen. Maar wel een stukje meekijken in de les, genieten van talent en lachen om door het beeld lopende docenten, binnen rennende dansers of stilstaande artiesten. Gewoon, zoals we zijn.

Deze week sluiten we dus dansend af, met een glimlach. En in plaats van ruim 200 gasten binnen in een veel te warme school voor een show die nooit op tijd stopt, nu lekker thuis op de bank. In je favoriete outfit en… binnen de tijd!

Scherm beu

Natuurlijk is het super shit dat we onze dansers niet meer live zien en mis ik ze nu al. Maar in het belang van veel zwakkere mensen gaan we dit goed doen. Wij blijven drie weken dicht. Geen Zoom, al is het maar omdat wij met ons gezin het scherm wel even beu zijn. Maar vooral in de hoop dat we met zijn allen dit virus deels kunnen temmen.

De laatste tien dagen van de lockdown maken we een gevarieerd Zoom-schema. Met hopelijk iets leuks voor iedereen. Iets waarin we laten zien aan jullie te denken, waar we voor gaan en staan. Dans, plezier en samen. En met name dat laatste, denken aan elkaar. Dat trekken we nu even met zijn allen heel breed.

Fijne dagen, wie weet nog tot op het scherm vanavond. Ik zwaai☺ We denken aan jullie, denken jullie ook aan anderen?

Blijf gezond en blijf thuis, liefs ❤️