Team

Soms word ik weleens wakker met een gevoel, een gevoel dat ik iets moet schrijven. Regelmatig is het werk gerelateerd maar soms is het gewoon met een glimlach, nagenietend van een leuk moment.

Vanmorgen was zo’n morgen. Zaterdagmorgen 7.00 uur de wekker. Dat moest toch echt verboden worden. Dochterlief en haar turnhobby maken het dat de wekker ons ook op zaterdag verblijdt. Eerlijk is eerlijk, meestal staat Roel op en kom ik wat later naar beneden. Maar vanmorgen stond ik al vroeg naast mij bedje, zin in de dag. Zin om mijn gevoel te delen. Daar gaat ie dus☺.

Eerste baantje

Een team, wat is dat eigenlijk? Waarschijnlijk denken veel mensen al snel aan een voetbalteam, een volleybalteam of basketbalteam. Maar als je jong bent en je eerste baantje vult je zaterdag, maak je eigenlijk al kennis met een team.

Bevelen

Mijn eerste team was die van de C1000. Ik mocht de afdeling ‘brood’ bestieren en de 2 jonge zoons van de baas, waren mijn teamleiders. Achteraf gezien best bizar aangezien ze volgens mij weinig scheelde qua leeftijd met mij destijds (en nu dus nog steeds☺). Ik kan me dan ook geen teamgevoel met hen herinneren. Ze waren jong en nog in het bezit van een gezonde bewijsdrang, waardoor er meer gezegd werd dan gevraagd en meer bevolen dan overlegd. 

Beetje bang

Mijn tweede team was in de winkel van mijn schoonouders. Klein beetje bevooroordeeld ontvingen de vaste medewerkers de kersverse vriendin van het zoontje van de eigenaar. Ik vond het werk geweldig. De omgang met de klanten was elke keer weer een feest. En mijn teamgenoten te lief en grappig. In een team zitten met je schoonouders is even wennen. Ik leerde ontzettend veel van mijn schoonmoeder die een kei was (en is!) in omgang met mensen. Zo leerde zij me om niet weg te draaien voor een moeilijk gesprek maar het meteen aan te gaan. Klanten die hun man verloren hadden of een nare ziekte hadden, ik leerde het allemaal. Mijn schoonvader was druk en regelmatig bezig met hoe alles anders moest. Ik was een beetje bang van hem. Hij kwam natuurlijk ook altijd nét binnen, als ik even stond uit te rusten, lampen overbodig aan waren of we stiekem een boekje aan het lezen waren. Maar teamspirit was er. Samen de dag draaien werd echt een feest. Toen ik wat ouder was en we als ‘gezin’ de vakantieperiode draaide, genoot ik dan ook volop met mijn manlief, schoonouders en grappig schoonzusje.

Eigen klas

Mijn eerste ‘grote-mensen-team’ was in het onderwijs. Na mijn stage bleef ik hangen bij TSJ. Een toffe school met een mannenteam. Ik huppelde door de gangen en zag de grijze wijze hoofdschuddende heren totaal niet. Ik was een juf, had een eigen klas, een eigen postvak en hoorde bij een team.

Speciale jaren

Ik ben een mensen-mens, Ben dol op ergens bij horen. Groepjes, clubjes of gewoon op straat bij een lopende, dansende meute. Maar dit was echt. Collega’s die het voor je op namen, je meteen wilde helpen (en dat had uiteraard niets te maken met mijn jonge leeftijd of mij lange blonde haren) of enthousiast reageerde op mijn ideeën. Ik kreeg ook mijn eerste echte baas. Tevens de beste die ik ooit had. Streng rechtvaardig, duidelijk (soms iets te ☺) maar stiekem zo lief en zorgzaam voor mij, dat mijn onderwijsjaren echt een feest waren. Terugkijkend realiseren wij, leden van dit team, pas echt hoe speciaal het was. Die mooie samenstelling van vreemde, leuke, wijze, gekke mensen vormden voor mij een topteam.

Mini team

Mijn overstap naar een andere VO-school, was een uitdaging. Na 13 jaar wilde ik eens kijken hoe ik zou functioneren in een ander team. En een ander team was het. Naast te slimme vooral heel serieuze mensen. Waren mijn collega’s van TSJ soms terecht vermoeid van mijn gespring, hier werd het gehuppel en overmatige geklets echt niet gewaardeerd. Regelmatig werd ik terecht gewezen dat ik als docent toch echt een bepaald gezag uit moest stralen. Vreemd genoeg ging dat niet samen met mijn gespring volgens sommige collega’s. De leerlingen waren top en al snel had ik een miniteam om me heen gevonden waar ik mijn (drukke?) zelf kon zijn en waar we er met en voor elkaar konden zijn. Het mocht niet baten, ik vond mijn plek niet en aan de andere kant lokte de dansschool die intussen toch best hard groeide.

Heel speciaal

ID Dance begon en ik was in het begin alleen met mijn zusje. Mooi Team. Jut en jul vol goede moed in de lessen. Na het verhuizen naar ons eigen plekje, vonden we twee toffe B-Boys, en bleef er een klassiek geschoolde juf hangen na een zwangerschapsverlof. Zo had ik een keer een eigen team. Wow dat voelt toch wel heel speciaal. Ik heb gewoon en eigen TEAM. En wat voor een. Gisteravond bewees ons team maar weer eens wat een toppers ze zijn. Sint avond met het team bewees maar weer hoeveel respect, waardering en plezier we met, van en om elkaar hebben.

Voorzichtig bekijkend

Ons team. Met de denker, de veel te slim voor haar leven juf, ons danstalent, de gekste bekken juf die er bestaat, de genieter, de zoeker en de snelst gewende juf. Dan de jonge nieuwelingen, zoekend naar hun plek maar al snel zingend en lallend in de keuken. Dan voel je je vrij, fijn en warm! Onze aller jongste bekijkt het voorzichtig. Voor haar zijn dit namelijk ook nog haar juffen. Mijn regelvriendin ontbrak, maar zat er voor ons gevoel in ons hart de hele avond bij. Dan onze mannen, met manlief erbij inmiddels drie. Met de concentratieboog van een aardappel, maar de heerlijke vrijheid om jezelf te zijn ongeacht wat waar of wie.

Mijn team; ik kan niet trotser zijn. Talentvol, grappig, kundig, soms strontvervelend, maar zo lief en top. Ze geven me een warm, trots en fijn gevoel. Een gevoel dat ze echt bij mij horen en ik dus ook bij hen. Een gevoel van samen de wereld aankunnen. 

Vanmorgen werd ik wakker met een glimlach denkend aan ‘mijn’ team. Dat moet gedeeld worden, dacht ik.

Fijne feestmaand.