Opvoeden

Als iemand me verteld had dat opvoeden zo moeilijk zou zijn, had ik wellicht nog eens heel hard nagedacht over de drie wonderen die we hebben mogen krijgen. Eigenlijk had ik het kunnen weten, mijn moeder heeft menig grijs haar van mij gekregen, daarentegen was Roel de braafste puber ever - op een gejatte fiets, bowlingbal, Grieks beeld en Aladdin-bord na, maar dat was geloof ik veel later.

Het wiel uitvinden

Toen onze kids klein waren, was het duidelijk. Mama telt tot drie en dan doen we het nie… nu zijn ze wat groter. De meiden gaan nog volledig voor de 1-2-3-methode, maar zoonlief heeft een hele andere telling. Van onze vriendenclub heb ik het oudste kind, alle ogen zijn dan ook hoopvol op mij gericht. Of ik het wiel even wil uitvinden zodat ieder het naar hartenlust kan kopiëren. Helaas naast de veel te grote eer en verwachting die ze mij geven, vind ik het maar wat moeilijk.

Dat is toch niet moeilijk?

Consequent zijn lukt me prima, soms ben ik het zelfs té. Mijn vriendinnen vinden mij niet voor niets de strengste moeder van het stel. Mijn onderwijs achtergrond geeft me redelijk geduld, duidelijkheid en af en toe handige ogen in je rug. Mijn moederschap geeft dan weer twijfel, verbazing en vooral onzekerheid. Er zijn genoeg boeken over opvoeden, maar ik wil zo graag een uitgestippelde lijn die precies overeenkomt met mijn ideeën en mijn zoons opvattingen. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn?

Zelf oplossen

Soms drijft hij me tot waanzin, zijn eeuwige discussies, zijn ongelofelijke drang naar gelijk willen hebben, maakt het dat ik me wel eens afvraag of ik ooit dat opvoed-diploma zou halen. Gelukkig mag ieder het op zijn/haar manier doen. Alles wat ik verpruts moet ik toch weer zelf oplossen. Gelukkig is er al een deel goed gelukt. Hij is altijd vrolijk, heel attent en ontzettend beleefd en aardig. We kunnen hem overal mee naartoe nemen en bijna iedereen ziet hem graag! Hij is geweldig met kleine kinderen en plaagt eigenlijk alleen maar zijn zusjes.

Ik twijfel

Mijn vriendinnen beloofde ik een lijst met Do’s en Don’ts zodat ze zeker niet in dezelfde valkuilen trappen als ik deed… en nog steeds doe. Maar de eerlijkheid dwingt me te zeggen dat ik soms twijfel aan mijn eigen aanpak. Niet als het werkt; dan is het doordacht, verstandig, pedagogisch verantwoord en een geweldig idee. Maar als het dan niet lukt, tjonge dan is het echt balen.

Kleine kinderen...

Gelukkig krijg ik wel alle tijd en ruimte om te oefenen, zodat ik straks bij de meiden nog steviger in mijn opvoed-schoenen sta. Tegen de tijd dat Jade dan uit huis gaat, heb ik het wel door denk ik. Hoewel, hoorde ik niet eens iemand zeggen; Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen… Maar als ik zie hoe wij nu met onze ouders omgaan en hoe leuk we het met ze hebben, hoop ik maar dat mijn kinderen later ook zo gezellig doen.

Nou vooruit dan, beloofd voor mijn vriendinnen;

DO (ofwel de dingen die gelukt zijn!)

1. Vieze woorden zeggen mag 3 minuten aan tafel tijdens het eten…binnen 1 week klaar

2. Brood (inclusief korst) de hele dag meenemen, bij AH dus geen snoepje want, brood is niet op. Geheid dat na een week de boterham op is voor je gaat.

3. Spullen die blijven slingeren (sporttas) verstoppen. Herhaaldelijk vragen of ze het op willen ruimten kan ook, maar het verstoppen heeft een snel werkende succesformule en geeft ook lol.

4. Fiets niet binnen zetten = klusje doen (handig!!!)

5. Overdreven altijd netjes “dankjewel’ zeggen. Kopieergedrag werkt vlot.

6. Bord niet leeg=geen toetje en ook niets anders.

7. Alles proeven. Spruitjes zoveel als de jaren die je oud bent, en sla krijg je zoveel als mama wil.

8. Na het eten zelf douchen = langer TV kijken.

9. Huiswerk; tot de herfst mag je zelf een schema bedenken, als dit niet goed gaat (…) na de herfst per dag 1,5 uur huiswerk of lezen. Duidelijk en werkt (bij ons althans).

10. Volladen met complimenten… geeft zekere en fijne kinderen denk (hoop) ik.

De Don’ts zijn er echt teveel om op te noemen. Daar werk ik nog aan, elke dag weer.