Kerst… mis

Een tijdje geleden las ik een indrukwekkend artikel in de krant over een 27-jarige jongen, vol in het leven… met kanker in zijn lijf. Hij had de ziekte al bijna twee keer volledig overwonnen maar nu bleek dat de k…ziekte hem toch in zijn greep had. Het was een heftig artikel. Natuurlijk omdat het uit het leven gegrepen is, wij niet snappen dat er nog steeds geen medicijn voor deze ziekte is, maar vooral omdat het zo herkenbaar is.

Remco
Vier jaar geleden zaten wij met mijn moeder en mijn twee zusjes aan het bed van mijn lieve zwager. Remco had al 7 jaar een hersentumor en leek over een oneindige kracht te bezitten om dieptepunt na dieptepunt vol goede moed te overwinnen. Helaas greep de ziekte begin november zijn kans, Remco raakte begin december in coma en stierf op 16 december 2006.

Eerder dan verwacht
Wij zijn de gelukkige gezinsleden die hem thuis hebben kunnen en mogen verzorgen, zoals wij dat twee jaar daarvoor, helaas, ook voor papa hebben kunnen doen. Volgens de natuurlijke kalender hoort het verliezen van je vader bij het leven. In de meest gezonde gevallen gaan je ouders voordat wij zelf gaan. “Helaas” was mijn leven altijd zo lekker onbezorgd dat ik geen seconde aan de mogelijkheid dacht dat er een kans was dat dit eerder zou gebeuren dan verwacht.

Biertje
Het verliezen van je zwager is onbegrijpelijk, laat staan wat het verliezen van je partner, vriend of man betekent. Mijn sterke en lieve zus doet het geweldig. Ik weet dan ook zeker, zonder daar een geloofsplaatje aan vast te plakken, dat er twee stralende sterren lachend naar beneden kijken als ze nog eens een biertje pakt (of vasthoudt voor een ander J).

Saamhorigheid
Wat heeft dit nu met kerst te maken? Precies; helemaal niets! En dat is nu precies het gevoel dat kerst oproept bij mij. Wat is kerst als je niet meer compleet bent. Kerst is samen zijn met je gezin, familie en vrienden. Er hoort een gevoel van saamhorigheid bij die moeilijk op te roepen is met een gemis. Dit zegt natuurlijk niet dat er geen gevoel is, zeker wel. Wat wij vooral geleerd hebben is genieten, van elke dag, elk uur en elk moment. Ik had het geluk van de week 7 kerstshows te hebben. Elk met nieuwe talentvolle en lieve dansers, trotse ouders, geweldige vriendinnen die weer voor me klaarstonden en manlief die het thuis weer in juiste banen leidde. En geloof mij; dat is echt genieten. Vele mailtjes bedanken ons voor een heerlijke start van de kerstvakantie. En dat is een gevoel; trots, warmte, liefde en genieten.

Dus dat is wat we gaan doen. Voor ons is kerst ook missen, maar met een genietend en heel warm gevoel.

Geniet! Nu, morgen en heel 2011,

Indira

Wat maakt een goede docent?

Die vraag stel ik mijzelf regelmatig, om alert te blijven, kritisch maar ook omdat ik zoveel verschillende soorten docenten tegenkom. In mijn werk op de HAN/ALO aanschouw ik de meest ‘verse’ docenten; de tweedejaars ALO-sporters die verplicht een blok Dans moeten volgen. Ieder heeft zo zijn eigen kwaliteiten. Van voetballers, turners, basketballers naar gymnasten en motorische helden. Als docent zijn zij nog volledig op zoek naar de soort docent die zij gaan zijn.


Lange blonde haren
Dansdocenten zijn van nature een beetje maf, creatief maar toch een beetje maf. Mijn eerste dansjuf leerde mij dat het kunnen van de spagaat heel belangrijk was in mijn dansleven. Lange blonde haren deden mij al snel in een showgroep belanden. Waar ik vervolgens met dezelfde snelheid uit gebonjourd werd omdat ik zelf inmiddels ook lesgaf.

Bij de starters beginnen

Mijn volgende dansschool bestaat niet meer, helaas. Fris vol goede moed kwam ik daar om te vertellen dat ze het talent nu echt in huis hadden. Ik kon tenslotte de spagaat! Helaas hadden ze hier echt kennis van zaken en mocht ik gewoon bij de starters beginnen. Ik zie dat ook wel als het begin van mijn passie! Verschillende docenten met verschillende kwaliteiten, modern zwaar, klassiek streng, of jazz perfectionistisch; het was allemaal even leuk.

Te kijk zetten!

Inmiddels ben ik ook de nodige buitenlandse docenten-ervaringen rijker; Stressen In London, lachen in Frankrijk en Bikkelen en vechten bij Broadway Dance Center in New York waar iedereen eigenlijk komt om beroemd te worden. Maar waar de Amerikanen mij vooral laten zien dat ze er met alles voor de volle 100% voor gaan. Docenten hebben een hiërarchie in de les waarbij je alleen vooraan mag staan als je de les goed weet. Mijn kennismaking met hiphop was dramatisch. Niet alleen omdat mijn hiphop kwaliteiten ongeveer net zo zijn maar ook omdat de juf (tevens choreografe van het destijds hippe TLC) het heel nodig vond om de les stil te leggen om mij iets duidelijk te maken. Niet zij maar haar assistente mocht me vragen wat ik in godsnaam aan het doen was. Hoe ellendig kun je je voelen. Hier besloot ik ter plekke om nooit iemand zo te kijk te zetten in een van mijn lessen.

Met je hele hart

Lesgeven is een passie, een roeping. Mensen die zeggen zo maar even docent te worden zijn gek. Docent wordt je niet, dan ben je met je hele hart! Ik in ieder geval wel. Of ik een goede docent ben, weet ik niet altijd zeker. Ik doe erg mijn best te blijven groeien en vooral trouw te blijven aan  mezelf. Zo hoop ik kinderen, tieners, pubers, studenten en volwassenen vooral ook mee te geven dat iedereen het waard is en dat plezier zo belangrijk is.

Overenthousiast

Regelmatig laat ik mijn lessen evalueren, niet altijd leuk maar wel leerzaam. Behalve druk, praat veel en overenthousiast komen er ook vaak lieve dingen naar voren. Gelukkig wordt mijn passie vaak gezien en gewaardeerd.

Een goede docent… een zoektocht voor een ieder met een passie die je over wilt en vooral kunt brengen. Met een vleugje humor, veel geduld en vooral liefde komen we een heel eind.

Nele, José, Anneloes en Gina

Hallo allemaal 

Wij zijn Anneloes, Gina , Nele en Jose. En zitten nu bij elkaar in de dansgroep op ID Dance. Wij vinden het dansen super leuk op ID Dance. En we vinden het ook heel erg leuk dat we vaak mogen optreden. We hebben les van half 6 tot half 7 op vrijdag. Wij gaan jullie vertellen hoe de dans lessen gaan, hoe we het vinden en nog veel meer. 

De reis naar de dansschool

Wij rijden met z'n vieren naar de dansschool toe. Dan is het altijd heel gezellig in de auto met de muziek hard aan. Een van onze moeders rijd naar de dansschool. Dan verzamelen we allemaal bij het huis van de moeder die rijd en dan gaan we rijden naar de dansschool.

De lessen

Als we aan komen bij de dansschool is vaak de les voor ons nog bezig. Dan gaan we met de kinderen die er al zijn in de kleedkamer vaak even de dansjes doornemen. We beginnen de les altijd met de warming-up. Nu hebben we een warming-up op een liedje van Usher, die vinden we allemaal heel erg leuk want dat gaat lekker snel, en daar krijg je veel energie van. 

Dan hebben we meestal een dansje om de voetjes warm te maken, dan doen we veel schuiven met de voetjes over de vloer. Daarna hebben we een stretch dansje, dan stretchen we dus tijdens een dans onze spieren. Dan hebben we 5 minuten pauze (meestal 2 minuten). En daarna beginnen we met onze ECHTE dans, de dans van onze groep. Die dans vinden we alle vier het aller leukst. Onze dans doen we op een mix van Thriller en Billy Jean van Michael Jackson. Die dans doen we bij alle optredens.

Ariël 

Elke vrijdag als wij dansen hebben is Adriënne er ook, Maar we noemen haar Ariël, omdat we vorig jaar een grote musical hebben gehad de kleine zeemeermin oftewel Ariël. Toen zagen we een sticker op haar mobiel van Ariël, en sinds dien noemen we haar Ariël. De dansschool is van Indira, maar ze kan natuurlijk niet alles zelf regelen voor de hele dansschool. Daarom is Ariël er, zij helpt Indira met alles te regelen. 

Indira 

Wij hebben les van Indira. Dat vinden we allemaal heel erg leuk. Ze bedenkt leuke dansjes en we hebben altijd populaire muziek en dat is ook leuk om op te dansen.

Show's 

Wij zitten dus op vrijdag in de groep 10-12 jaar gev. En omdat Indira ons leuk vind of zo iets mogen wij vaak optredens doen dat is ook heel erg leuk, want wij hebben een best wel grote groep met ongeveer 20 kinderen en bij altijd zijn alle kinderen er op de lessen en ook op de optredens. Dat is ook heel erg leuk want dan kunnen we snel dansen leren. 

Terugreis 

Als we klaar zijn met onze dansles, gaan we allemaal weer naar huis toe. In de auto is iedereen moe en als we thuis zijn moeten we nog eten.

Dinsdag lessen

Gina en Anneloes dansen ook op dinsdag in de dansmix teenz. Daar dansen we maar met 7 kinderen in de groep. Dat is wel heel erg fijn want dan krijg je veel aandacht, en tips hoe je beter kunt dansen. In de groep dansmixteenz kun je alleen komen als je al op een anderen dag/tijd danst bij ID Dance. In die lessen leren we alle stijlen, en is het de bedoeling dat je meer techniek krijgt. Die lessen worden gegeven door Carmen. 

Wij vinden ID Dance een hele leuke dansschool,het is heel gezellig en we hebben er heel veel plezier. We hopen jullie nog eens te zien bij ID Dance! 

Groetjes Anneloes, Gina, Nele en Jose 

voor indira : 

Dikke kus Gina Anneloes Nele en Jose

ook voor Ariël!!!!!! 

De Gezonde Week; Geslaagd of Gedesillusioneerd?

Vorige week hadden wij bij ID Dance de Gezonde week; een leuke week vol workshops, lessen, disco en gezonde eten. Vanaf april vorig jaar hebben wij een geweldig contact met Rebecca van de GGD. Eindelijk iemand uit de wijk die meedacht en op alle fronten zich aan de afspraak hield. We hadden spannende plannen, wij zouden alle hulpverleners, alle geldschieters, alle ‘Hatert’ verbeteraars wel even bij elkaar roepen om zo eens te brainstormen over een lange termijn ‘gezond Hatert’. 

Helaas was iedereen te druk. We besloten te starten met een leuke Gezonde Week i.s.m. GGD Nijmegen. Een mooi initiatief in een prachtwijk hiervoor. Locatie Dansschool was perfect en al snel hadden we een gevarieerd programma met de nodige danslessen, maar ook workshops over gewicht, voeding, zelfvertrouwen en zelfverdediging.

De pan uit
Maandag startte rustig, helaas bleef er van de 20 dansende ID dancers geen kind voor de workshop bewegen en voeding, een gemiste kans! Maar de start was gemaakt en we hadden er zin in. Dinsdag was een hit, niet alleen swingde de kids de pan uit met Laura’s Zumba les, ook het beweeguur voor ouders vroeg om herhaling. Met onze vaste huis DJ (die hiervoor zijn maatschappelijke stage had omgezet naar ons!) Job, swingde de kinderen om half 6 de pan uit. Music, lights en showtime. Terwijl er volop gedanst werd, kon je ook langs het Gezonde buffet, waar iedereen 4 hapjes gemaakt had. Juf Kim, tevens voedingsdeskundige, bekeek het eens kritisch en stond open voor vragen en antwoorden. Toen Job ook nog bleef tijdens de sporturen, was het een groot feest. Wat een luxe; lesgeven met een live DJ, sfeervol en gaaf.

Schatjes op podium
Woensdag was een dag van locatie; in de school bleef het op wat peuters na vrij leeg. Daarentegen swingde Laura op de markt en stond ik met 10 schatjes om 13.00 uur op het podium. In de zaal bleef het vrij leeg. Dan ga je je afvragen hoe dat kan, te weinig PR, het prachtige weer, geen leuk programma? Helaas ben ik erg slecht in relativeren dus toen ik zelf in de les; ‘Houding’ stond, knaagde het toch wel. Ondanks de leuke nieuwe contacten met wijkverpleegkundige! Begon ik me wel af te vragen wat we nu anders hadden moeten doen.

Make up- en nageladvies
Donderdag waren de eerste uren leuk, studenten van de Han en opgetrommelde Canisius studenten hielpen het tot een leuke middag. Helaas geen druk bezocht buffet maar daarentegen een succesvolle musical presentatie. Om half 8 stond er een workshop ’mooi van binnen en buiten’ op het programma. Ik had bedacht mijn 2 tiener groepen eens te verrassen met haar, make-up en nageladvies. Tijdens deze heerlijk luxe zouden we dan praten over het mooie van binnen.. ik verheugde me! Helaas… niemand kwam. Teleurstelling alom maar weer die vraag; hoe kan dat nu? Onduidelijkheid, geen zin? Desinteresse?

Vrijdagmorgen was mijn relativeringsgevoel naar een nulpunt gezakt. Teleurstelling werd boosheid en enthousiasme; moeheid. Jammer! Denk ik nu achteraf. Zuslief zegt dat alles wat we met de school organiseren meestal een hit wordt, daar raak je bijna aan ge(lees=ver)wend. Gelukkig heeft mijn nuchtere man mij weer zo op de rit, er is nog een dag!

Hoe zie jij jezelf
Vrijdag was ouderwets een hit; waren het mijn kleinste schatjes die weer volop aanwezig waren of twee geweldige tienergroepen die hun hand niet omdraaiden voor het toch wel gewaagde GGZ ‘hoe zie jij jezelf’. Vol vertrouwen in de mensen van de workshop, in de school, in mij, stortten zij zich volop in deze spannende workshop. Om  terloops nog een spetterend optreden te verzorgen en mee te swingen met DJ Job. De avond werd afgesloten met een goede training. Voldaan kwam ik thuis. En hoe ging het, was uiteraard manliefs eerste vraag; het was geweldig! Tja helaas ben ik soms wat gevoelig en dramatisch aangelegd maar met een paar blije dansers, ben ik weer zo de oude! 

TROTS; mijn ode aan...

Zaterdagmorgen als onze wekker gaat, word ik wakker met een warm gevoel in mijn buik. Ik ben trots! Gisteren hebben we de eerste dag van de dansweek gehad, een open lessen dag met wat andere lessen en om half 8 een optreden van enkele ID groepen. En, wat ben ik trots!

Dansen in pyjama

Trots op mijn geweldige 6-8 jarigen die de show stalen in pyjama. Ze zijn pas 4 weken ver in het seizoen en mochten voor deze speciale avond langer opblijven om in hun pyjama’s de avond te openen. Wat waren ze goed en lief maar vooral ontroerend. Trots op de groep 12-15 jaar waarin we een nieuwe (en terugkerende x) danseres verwelkomen die zo op haar plek is in die groep. Trots op de dans die de meiden (stoer als ze inmiddels zijn) neerzetten. Ook trots op mijn nieuwe 15+, vol met ‘oude’ danseressen die op een of andere wijze mijn hart al veel langer gewonnen hadden maar weer zo op weg terug zijn naar eeuwige roem van de juf. Trots op mijn dansgroep; altijd weer daar, voor mij, voor het publiek, voor de dansschool. Zij bikkelden zonder blikken of blozen nog even door tot 22.00 uur met hun training. Trots op de showtopper; onze B-boys altijd weer een top show maar nu ook op tijd en aanwezig als een team, deel uitmakend van een groter geheel. Onze mannen, ik zeg WOW!

Maar niet allerminst trots op mijn team, en niet alleen omdat ze op hun ‘’vrije’’ dag komen om te helpen maar ook omdat ze er echt Zijn. Trots omdat ze toch meedansten met ons docenten stuk terwijl daar nog heel wat aan gedaan moet worden en… we een belangrijke schakel miste, trots dat we daar dan maar weer als team staan misschien niet foutloos en zeker nog niet top maar wel samen, warm en fijn.

Macaroni

En niet allerminst trots op de mensen achter de schermen; mijn lieve zus die vanuit haar werk bij ons de boel in de keuken runt om vervolgens het nachtleven op te zoeken, alle ouders die zo ontzettend meegaand en trouw zijn; als fans, wasmoeders, begeleiders, fotograaf of PR man/vrouw. Trots op mijn gezin; de kids die braaf mee-hobbelen en manlief die macaroni maakt voor eenieder die wilt. Trots op mijn PA vriendin Jen die alles achter en voor de schermen volledig in haar regie heeft, al haar tijd opoffert om ons bij te staan en tussendoor ook nog nare telefoontjes afhandelt. En die bovendien binnen een uurtje mij alweer ophaalt voor een nieuwe lange dag.

Wellicht is het een soft stuk, waar misschien weinig mensen wat mee kunnen, het is slechts een greepje uit mijn trotse hart.

Dansdrukte

Het seizoen is volop aan de gang, terwijl sommige dansscholen hun open dagen hebben, starten wij op 1, 2 en 3 oktober de Dansweek Gelderland met een open lessen in onze school. Naast de open dagen, danst onze dansgroep ook in cafe Dudok op donderdagavond. Voor dit stuk moest al maanden geleden een naam komen… we performen met solo’s, duetten en kleine viertallen. Ik begon er heel fanatiek aan in de vakantie met enkele trouwe dansers. Het verliep prima, dus het kabbelde wat aan. Het seizoen startte met optredens waarbij andere stukken gedanst moesten worden, dus ook daar eerst de energie in. Maar nu begon de tijd wel te dringen. Mijn stuk heet togetherless; ik zag het destijds voor me, samen maar toch apart. Cultureel maar dansbaar en ook nog leuk. Maar naarmate de tijd voorbij vloog, leek de naam groter dan het idee. 

Mooie lange benen
Afgelopen vrijdag moest ik toch echt de definitieve versie gaan bepalen, wie doet wat en welke muziek gaan we uiteindelijk gebruiken. Nu zijn mijn lieve danseressen in hun hoofd net zo flexibel als hun mooie lange benen, maar zelfs zij willen toch wel twee trainingen voordat het zover is, weten waar ze aan toe zijn. Zo zat ik vrijdagmorgen al vroeg met de doppen in mijn oren. Geen muziek leuk en mooi genoeg en geen opstelling die paste. Tel daarbij mijn emotionele verantwoording naar de meiden op en het lijkt gedoemd om te mislukken. Youtube brengt me nog wel eens op leuke ideeën. Waarom een leuke opstelling bedenken die al gemaakt is voor je , maar dat werd ‘m ook niet.

Uiteindelijk ging ik maar alleen naar de zaal waar ik een uurtje rondhuppelde, muziek zapte tot ik uiteindelijk een nummer liet staan waarvan het vervolg er precies achteraan paste. Die Whitney; nagedacht over de volgorde, met dank!

Togetherless
Uren later, legde ik mijn plan voor aan de meiden; 11 paar grote ogen keken me aan, ze snapten er helemaal niets van. Ik tekende wat, schreef wat namen, liet ze het over en over doen tot ik het helemaal zag en zij het voelde. Hulde aan mijn meiden, togetherless is geboren. Nu nog even oefenen maar dan zijn we, (lees: ze)  er helemaal klaar voor!

Dans plusklas SSGN

Vroeger zat ik op de SSGN, geweldige tijd! Niet alleen omdat ik het warme gevoel altijd weer kan terughalen als ik aan die tijd denk of omdat ik mijn vaste vriendenkring uit die tijd trouw gebleven ben, maar er ook de liefde van mijn leven gevonden heb; mijn manlief! In de 15 jaar die ik in het onderwijs gewerkt heb, heeft de SSGN altijd op nummer 1 gestaan van mijn ‘reservelijst’. Maar helaas ze belde nooit. Tot de dag dat ik uit het onderwijs stapte en mijn grote dansdroom achterna ging. Het tweede telefoontje (de eerste was van mijn ex buurschool met een door mij zeer gewaardeerde directeur) was van directeur SSGN himself, mijn vroegere gymdocent. Helaas had ik net de stap gezet en wilde ik zelfs niet voor de kleine aanstelling die er was mijn stap terugdraaien.

SSGN bleef altijd in mijn gedachte, niet alleen omdat wij al jaren de sportdagen qua DANS verzorgen, maar ook omdat ik er altijd weer terug kwam, door leerlingen, door berichten of collega’s. Dus toen mij ter ore kwam dat de SSGN een dansklas wilde opstarten, voelde dat als op mijn lijf geschreven. Toen ook nog een van mijn ex-collega’s en inmiddels dierbare vriendin aangenomen was, moest ik wel een brief schrijven.

Na de brief (vriendelijk met de hand geschreven) mocht ik op gesprek komen. Mijn eerste sollicitatie gesprek ooit. Had ik bij mijn vorige werkgevers de luxe gebeld te worden, nu mocht ik voor een 4 koppige jury mijn verhaal doen. En dat voor 0,14 FTE (in het onderwijs; 3,5 uur per week). Het was leuk, het was vanouds en kennelijk succesvol want deze 0,14 FTE is de uitzondering waar ik mijn handtekening onder zet.

Donderdag 16 september was het zover; de audities voor de ´dansplus klas´. Een klas op het gebied van DANS. Met de nadruk op een klas! Prachtig dat je als solo/wedstrijd/demo danser aan de top staat, maar hier ligt de taak om van een groep talentvolle enthousiaste dansers een klas te maken. Top uitdaging.

De auditie was niet helemaal bij iedereen bekend, zo bleek aan de spijkerbroeken, bloesjes en sneakers. Om toch iedereen een kans te geven, moesten we even over een drempel heen en startte de auditie. We, als in mijn collega’s Laura, Nash en ik. De les zelf gaf ik en zij waren de jury die het doorslaggevende oordeel moesten geven. Wel zo eerlijk, want ik ken niet alleen een hoop dansers, ook zitten sommigen al te diep in mijn hartje. Dat de auditie de nodige spanningen met zich meebracht, bleek wel uit de telefoontjes die ik de dagen ervoor thuis ontving. Mensen die mij van ooit kenden of bedacht hadden dat ik hun danstalent wel even er doorheen zou ‘sneaken’ deden mij verbazen. Dus toen de dag daar was, kreeg ik zelf ook wel even de kriebels.

Geheel onterecht, diegene die kwamen, waren vriendelijk, sommige enthousiast, andere stil en een aantal talentvol. 32 paar ogen keken mij groot aan bij het opstarten en zeker 10 paar ogen keken angstig toen ik over afrollen en pliés begon. Uiteraard lag het bij sommigen natuuuuurlijk niet aan hen zelf,  maar aan mijn moeilijke uitleg, mijn lastige passen en mijn aanwezigheid zodat de passen niet lukte. Ik ben dan ook af en toe heel onduidelijk…

We gaan de aankomende dagen het lijstje compleet maken en ik kan niet wachten met de groep dansers aan de slag te gaan. Ik miste nog wel wat talenten waarvan ik weet dat ze SSGN-gangen onveilig maken… auditie gemist? Onwetendheid of gewoon bescheidenheid; en dat laatste is natuurlijk ook een mooi talent!

CU! Dance 2010

Wanneer is een project succesvol afgesloten? Een leuke show, goede resultaten, leuke recensies? Nee, enthousiaste leerlingen en een uitnodiging om het project te herhalen in het nieuwe seizoen. Zo mogen wij het geweldige CU!Dance project in Elst een vervolg geven. Nieuwe eerstejaars warm maken voor de sport Dans, de uitdaging om van een twintigtal leerlingen een groep te maken. Leuk!

Zo werden wij met ons ID Dance team ook weer gevraagd om de kick-off te doen. Een leuke presentatie met aansluitend een workshop om alle kids enthousiast te krijgen. Nou, dat laatste is zo gedaan. Niets is zo aanstekelijk als enthousiasme en laat ik daar nou behoorlijk veel van  in mijn lijf hebben. Helemaal als het gaat om gaat om dansen en lesgeven. Maar dan de kick-off; een choreografie met ons docententeam. 

Kick-off Elst 2010!

Nu waren we snel aan het oefenen gegaan en uiteindelijk liep het weer als een trein. Modern, hiphop, funky, salsa en breakdance passeren de revue en we gingen al bijna gelijk. Toffe shirts voor ons ontworpen (dankjewel Koele Kikker!) en de planning gemaakt.

Dinsdagmorgen 09.30 uur station Nijmegen… ik kwam om drie mannen mee te nemen, maar kreeg er uiteindelijk slechts twee mee. Na veel heen en weer bellen, besloten we toch te gaan rijden. Met één docent te weinig dus. In Elst aangekomen stonden onze twee andere meiden al te wachten. Korte warming up en maar duimen dat we compleet zouden zijn. Ondertussen begon onze jongste telg zich een beetje zorgen te maken, zou man nummer drie niet op komen dagen, dan zou hij een van onze partners moeten zijn met het salsa stuk… en daar werd hij niet blij van.

Terwijl de leerlingen rustig binnen druppelden, bekeken wij elkaar. Stonden we vorig jaar ook al niet vol spanning omdat Indira de muziek vergeten was? Nu waren we niet compleet en slechts een paar minuten verwijderd van de kick-off.

Een welkomstpraatje van de afdelingsleider, een intro praatje van ons… en een rode auto met een slaperig hoofd de oprit op! We waren compleet! De muziek aan en gaan! Ruim 130 kids lachen, wij stralen en de muziek knallen. Ondanks onze nette gestrekte hoge benen, keurige dubbele pirouettes en bijna foutloze slides, gaan de kids uiteindelijk altijd weer los bij de tricks van de mannen. Wellicht de dames wiens puberhart op hol slaat bij de moves van onze toch aantrekkelijke mannen. Wij drie dames snappen dat volkomen, het oog wil tenslotte ook wat…J

Trots en tevreden sluiten we af, een kleine wup, een snel stukje dans en een uitdagende jam aan het einde, tevreden kids maken zeer tevreden docenten. En dat zijn we!

Frustratie!

Een eigen dansschool is geweldig, er zijn zoveel voordelen. Zelf je uren indelen, fijne mooie eigen ruimtes, alle tijd om te trainen, nieuwe uitdagingen aangaan en zelfs poetsen is leuk in je eigen school. Maar er zijn ook nadelen, behalve de zakelijke onzekerheid, de kriebels in je buik als er nieuwe uren of docenten starten en… voor mij; het indelen van de leerlingen en lessen.

Toen alleen zuslief en ik nog lesgaven bij ID Dance – en dus de lesindeling maakten – deden we aan een soort ‘Koehandel’,  Lisa danst bij mij, Tess wil ik, nee die talentjes mag ik dit jaar, goed dan mag ik die leuke ondeugende! Zo geregeld. Maar de school werd groter en we bedachten dat onze dansers ook zelf hun voorkeur aan moesten kunnen geven. En nu krijgen dus alle kids aan het einde van het seizoen een evaluatieformulier waarop ze behalve hun belevingen ook hun voorkeursgroep, tijd en dag aan mogen geven. Geweldig… denk je.

De vakantie start dan ook met alle blaadjes in, om, achter en voor mijn tafel. Lezen, indelen, puzzelen, herindelen net zolang tot versie 24 de uiteindelijke lesindeling is. Tevreden schrijven we de brieven en vervolgens beantwoorden we de eerste telefoontjes. En nog meer, en nog meer. Meestal hebben we nog wat rek en kunnen we nog schuiven. Maar het ideaalbeeld is dat er geen telefoontjes meer komen voordat de eerste les start.

Maar dan, net als ik heerlijk genietend de lijsten bekijk, gebeurt het. Mijn ‘vrienden’ van het hockey hebben de teams ook rond! Nu ben ik nooit fan van hockey geweest, (mijn bal- en maatgevoel gaan nu eenmaal niet samen en zo’n rokje is niet voor mijn benen gemaakt) maar we delen de passie  beweging… en kennelijk een manier van indelen. Elk jaar NET als ik klaar ben, komen de trainingsschema’s binnen. Nu is het al luxe genoeg dat ik de lijsten van de hockeyclub in de buurt al op de mail heb zodra hun inkt droog is. Maar zij zijn niet alleen, dus een drama! Want feit is dat talentvolle dansmeiden vaak ook een talent op het veld zijn. En dus ook vaker mogen trainen om in een hoger team te komen. Laat die trainingen nu net op MIJN tijd zijn. Een strijd die ik onmogelijk win, want niet meetrainen is niet meespelen en daar kan ik niet tegenop. Gefrustreerd bel ik eens rond, maar liefst 3 meiden kunnen niet in hun dansgroep omdat er getraind moet worden. En net als ik denk dat het niet naarder worden kan, gaat de telefoon;   4 andere ‘buur’ dansschatten gaan stoppen met dansen. Ze gaan  hockeyen. Misschien moet ik volgend jaar een koehandel starten samen met de hockeyclub… zucht!!

Docentendans 2010

Vorig jaar vierden we ons 10 jarig bestaan, dus maakten wij met 6 docenten een dansstuk. Leuk om eens onze creatieve brein te vermalen in een compleet van alle dansstijlen voorzien stuk. Wat bleek; zet meerdere docenten in een ruimte en het aanpassingsvermogen is ver te zoeken.

Want wat zijn over het algemeen genomen de meest voorkomende karaktereigenschappen van een dans docent? Enthousiast, geduldig, consequent, fysiek redelijk in orde, een sterkte drang tot uitleggen maar vooral… laten zien wat er nu zo leuk is aan het vak Dans!

We leerden van deze ervaring, dus bij deze tweede versie stelden we een van onze docenten aan tot Hoofd Eindproductie. So far, so good! Het blijft natuurlijk in een vakantie even plannen en aanpassen maar met de druk van een optreden in de eerste week van september, zijn we redelijk flexibel.

We starten vol goede moed, een funky dance stuk is redelijk vlot aangeleerd en het begin is er! Maar dan hebben we een primeur. Juf Laura is inmiddels lid van onze fijne club en zij leert ons graag een van haar specialismen; SALSA. Nu zou je denken dat al die lossen heupjes bij elkaar best een mooi geheel zijn, maar niets is minder waar.

Terwijl Laura als een volleerde danseres aan en in de armen van een van onze B-boys zweeft, doe ik verwoede pogingen haar bij te houden en niet op de voet van mijn partners (voor de gelegenheid vriendin Peet) te gaan staan. En het lijkt te lukken, een leuke combi zit erin en de muziek maakt ons allen vrolijk. Stralend loop ik dan ook de dansvloer af om van een van mijn (lieve maar altijd kritische) zussen vast een compliment voor mijn harde werk te vangen… ‘”Ik vind het maar saai”, “je hupst zo”, “kun jij je bovenlijf niet stilhouden”... de sfeer is gezet… ik begin morgen weer opnieuw…

Uitdaging

Vakantie… voor sommige mensen ‘’eindelijk’’ rust, koffers pakken, tent in de auto of met de fiets de frisse lucht in. Iedereen heeft zo zijn eigen manier van een vakantiegevoel. Sommige gelukkigen onder ons hebben er ruim de tijd voor; wij docenten. Onze vakantie duurt langer dan gemiddeld. Je vraagt je af waarom dat is. Je lijf moet herstellen, je hoofd leeggemaakt, lesjes uitgewist en/of spieren aangesterkt. 

Persoonlijk heb ik waardering voor de mensen die de boel de boel kunnen laten, heerlijk lijkt me dat, het woord vakantie dat gelijk opgaat met het gevoel wat er kennelijk meteen bij hoort. Je voelt hem al… ik heb daar kennelijk meer moeite mee. Niet met vakantie hoor; geef mij zon, een bedje, een liefst een niet al te ingewikkeld tijdschrift, het geluid van spelende kinderen en gespetter van water… en ik lig gerust een week te loungen. Vreemd dan ook dat het opstarten van de vakantie thuis zoveel weerstand oproept.

Vakantie begint met het afsluiten van het seizoen, alle evaluatie formulieren bij elkaar rapen, alle gevonden voorwerpen onderbrengen en alle geleende cd’s en/of kostuums retourneren. Dan komt daar meteen een wederopbouw achteraan… want er moet worden geschilderd, geklust, getypt en gezocht. Nieuwe groepen, nieuwe flyer, nieuwe site en een nieuwe seizoensbrief. Heerlijk werk! Het voelt als vakantie om bezig te zijn met al die super leuke frisse nieuwe dingen. Maar schijn bedriegt, want als ik een document kwijt raak op de computer (ligt uiteraard niet aan mij maar aan het ding) en ook nog hele mooie foto’s niet meer kan vinden, flip ik… onredelijk, onaardig en vooral heel onrustig. Kennelijk ben ik niet zo relaxed en vakantie vierend als ik denk.

Vakantie, ik word zo heerlijk rustig van klussen die gedaan zijn, mappen die kloppen, kostuums gesorteerd en lijsten die compleet zijn. Maar dit kan geen vakantievullende bezigheid zijn. Voor mij? Gerust, maar ik ben niet alleen en manlief vertelt mij voorzichtig dat ik ietwat geprikkeld overkom. Vreemd, want ik voel me prima.

Natuurlijk heeft hij gelijk, dat heeft hij tenslotte 90% van de tijd. We gaan even weg, naar een heerlijk huisjespark, zonder lijsten, kwasten, spijkers en vooral zonder het ‘’ iets moeten”… eens kijken of dat werkt.. Fijne vakantie!