Vroeger zat ik op de SSGN, geweldige tijd! Niet alleen omdat ik het warme gevoel altijd weer kan terughalen als ik aan die tijd denk of omdat ik mijn vaste vriendenkring uit die tijd trouw gebleven ben, maar er ook de liefde van mijn leven gevonden heb; mijn manlief! In de 15 jaar die ik in het onderwijs gewerkt heb, heeft de SSGN altijd op nummer 1 gestaan van mijn ‘reservelijst’. Maar helaas ze belde nooit. Tot de dag dat ik uit het onderwijs stapte en mijn grote dansdroom achterna ging. Het tweede telefoontje (de eerste was van mijn ex buurschool met een door mij zeer gewaardeerde directeur) was van directeur SSGN himself, mijn vroegere gymdocent. Helaas had ik net de stap gezet en wilde ik zelfs niet voor de kleine aanstelling die er was mijn stap terugdraaien.
SSGN bleef altijd in mijn gedachte, niet alleen omdat wij al jaren de sportdagen qua DANS verzorgen, maar ook omdat ik er altijd weer terug kwam, door leerlingen, door berichten of collega’s. Dus toen mij ter ore kwam dat de SSGN een dansklas wilde opstarten, voelde dat als op mijn lijf geschreven. Toen ook nog een van mijn ex-collega’s en inmiddels dierbare vriendin aangenomen was, moest ik wel een brief schrijven.
Na de brief (vriendelijk met de hand geschreven) mocht ik op gesprek komen. Mijn eerste sollicitatie gesprek ooit. Had ik bij mijn vorige werkgevers de luxe gebeld te worden, nu mocht ik voor een 4 koppige jury mijn verhaal doen. En dat voor 0,14 FTE (in het onderwijs; 3,5 uur per week). Het was leuk, het was vanouds en kennelijk succesvol want deze 0,14 FTE is de uitzondering waar ik mijn handtekening onder zet.
Donderdag 16 september was het zover; de audities voor de ´dansplus klas´. Een klas op het gebied van DANS. Met de nadruk op een klas! Prachtig dat je als solo/wedstrijd/demo danser aan de top staat, maar hier ligt de taak om van een groep talentvolle enthousiaste dansers een klas te maken. Top uitdaging.
De auditie was niet helemaal bij iedereen bekend, zo bleek aan de spijkerbroeken, bloesjes en sneakers. Om toch iedereen een kans te geven, moesten we even over een drempel heen en startte de auditie. We, als in mijn collega’s Laura, Nash en ik. De les zelf gaf ik en zij waren de jury die het doorslaggevende oordeel moesten geven. Wel zo eerlijk, want ik ken niet alleen een hoop dansers, ook zitten sommigen al te diep in mijn hartje. Dat de auditie de nodige spanningen met zich meebracht, bleek wel uit de telefoontjes die ik de dagen ervoor thuis ontving. Mensen die mij van ooit kenden of bedacht hadden dat ik hun danstalent wel even er doorheen zou ‘sneaken’ deden mij verbazen. Dus toen de dag daar was, kreeg ik zelf ook wel even de kriebels.
Geheel onterecht, diegene die kwamen, waren vriendelijk, sommige enthousiast, andere stil en een aantal talentvol. 32 paar ogen keken mij groot aan bij het opstarten en zeker 10 paar ogen keken angstig toen ik over afrollen en pliés begon. Uiteraard lag het bij sommigen natuuuuurlijk niet aan hen zelf, maar aan mijn moeilijke uitleg, mijn lastige passen en mijn aanwezigheid zodat de passen niet lukte. Ik ben dan ook af en toe heel onduidelijk…
We gaan de aankomende dagen het lijstje compleet maken en ik kan niet wachten met de groep dansers aan de slag te gaan. Ik miste nog wel wat talenten waarvan ik weet dat ze SSGN-gangen onveilig maken… auditie gemist? Onwetendheid of gewoon bescheidenheid; en dat laatste is natuurlijk ook een mooi talent!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten