Mijn
leven staat behoorlijk in het teken van eten. Maar wiens vrouwenleven niet J. Vroeger al was ik dol
op zoet. Misschien omdat ik enorm verwend werd door tien lieve nonnen (ik ben
geboren in een tuinhuisje van een klooster, vandaar die engel op mijn
schouder?). Of een erfenis van mijn opa en oma die ook zoetekauwen waren. Daarentegen
was ik een zeurpiet met eten. En ik niet alleen, mama kookte thuis voor ieder
van ons ‘moeilijke’-eters-gezin wat anders. Papa at appelmoes in zijn spaghetti
en gooide er ook gerust nog suiker bij als het hem niet zoet genoeg was. Te
lief, die moeder van ons, maar om haar nu de schuld te geven van onze
zoet-behoeftes? Helaas, zij is nu net diegene die er goed van af kan blijven.
Met snoep andere koek
Chips,
koek, toast, nootjes kan ik allemaal prima laten staan. Geef ik niets om. Maar
zoet, chocolade, gesuikerde zuurtjes, zwart-wit? Helemaal mijn ding. Lang dacht
ik dat ik maar alles kon eten omdat ik tenslotte ook heel veel sportte. Maar
dat weegt toch niet echt tegen elkaar op, helaas. Dus probeer ik mijn gouden
regel aan te houden; door de week niet snoepen en in het weekend juist. Niet
altijd handig en makkelijk, maar voor mij de manier. Maat houden kan ik
muzikaal prima, maar met snoep is het toch andere koek. Wat heb ik aan één
stukje chocolade of een zuurtje? Dan liever géén!
Gezelligheid en rust
Inmiddels
eet ik vrijwel alles en is de piepert (wat eten betreft) weg. Onze kinderen
eten ook prima en in de vakantie mogen we om de beurt kiezen wat en waar we
eten. Roel wil graag uit eten, Tess vindt kiezen moeilijk, Jade kiest wat ze
het eerste ziet en Kai is fan van alles wat spareribs heeft. Ik? Ik ben fan van
‘thuis’ eten. Misschien omdat ik juist veel avonden weg ben, maar het geeft me
gezelligheid en rust.
Geen fan van Oreo
varieert
van een bagel met creamcheese of dikke boter), tot eieren met alles erop en
eraan. Tien soorten cereals maken de meisjes blij en Kai en Roel vermaken zich
met allerlei soorten omeletten. Na Las Vegas, waar we op The Strip aten, maar
ook op de kamer een lekker broodje, ging onze reis verder naar nationale parken
Bryce en Zion. Onderweg aten we appels (die ik dan netjes sneed met een plastic
mesje) en Oreo koekjes. Ben ik geen fan van, maar dit went heel snel. Na het
prachtige Bryce overnachtten we in een ‘dorp’ anderhalf uur verderop. Holiday Inn
met de mooie actie; free pancakes de hele avond door. Feest voor de meiden,
maar de mannen vertrokken naar Big Al’s, een locale hamburgertent verderop.
Roel mocht kiezen
In
Zion zagen we live steenbokken, wow wat een pracht. Na een overnachting in een muffig
motel met vies Arby-take out food (yek), sliepen we de nacht daarna in een
resort aan Lake Powel! Wat een aanrader. Een natuurlijk meer midden in de
bergen. Wat een uitzicht en wat een genot. Omdat het Roels dag was om te kiezen,
reden we de fastfood ketens voorbij en belandden we in een heus outdoor lokaal BBQ
restaurant. Incl. Live country muziek en super lekkere worsten. De kids leerden
een corn-on-the-cop eten en lusten nu dus ook gestoofde mais, mooi. Hoewel,
Tess was nog niet echt overtuigd.
Daar heb ik een hekel
aan
Terug
in ons hotel, ging fanatieke zoonlief naar de fitness. Roel en ik tosten over
wie er bij de meisjes bleef maar ik was de klos. Ik ‘mocht’ mee fitnessen. En
wat heb ik daar een HEKEL aan. Mokkend volg ik Kai dan ook door de gangen,
zuchtend en steunend dat ik er echt geen zin in heb. Maar als je de hele dag
wilt eten, dan moet er ook iets tegenover staan, zo shit! Ik las eens een
toepasselijke spreuk;
Het vinden van een
prins op het witte paard, is de droom van iedere vrouw. STREEP ER DOOR HEEN; alles
eten zonder dik te worden, dát is de droom van iedere vrouw J
Ik swing, beweeg en
zweet
Afijn
in de fitness stonden een paar Franse knulletjes met de leeftijd van mijn zoon
zich uit te sloven met de gewichten. Ik besloot me maar te vermaken op de
cross-trainer. En na een paar minuten voel ik het al! Het stofje… heerlijk! Ik
swing, beweeg, zweet me een ongeluk, want… al 3,5 week lui, maar vermaak me zo
dat ik nummer na nummer op mijn playlist aanzet. Na deze conditiekick, train ik
keurig wat buik en billen, squats voor mijn slome knieën en gewichtjes op de
manier die zoonlief me geleerd heeft (voor slappe armen?). Huppelend loop ik
terug en voel me meteen 10 kilo lichter. Ik kijk niet in de spiegels en besluit
dat het allemaal goed komt deze vakantie!
Het slechte weer
weg-eten
Na
deze lekkere luxe, hadden we twee dagen ‘vlakbij’ de Grand Canyon. De kids
hadden inmiddels genoeg bergen gezien en waren een beetje klaar met de natuur
(we doen zo ons best J). Dat we in dikke storm, regen en
onweer aankwamen, kwam het humeur ook niet helemaal ten goede. We besloten ons
bezoekje aan de Grand Canyon een dagje te verschuiven en het slechte weer weg
‘te eten’ met lekkers en TV. Dat hielp.
Zo groot als onze
koelkast
Vlakbij
onze overnachtingen bij de Grand Canyon ligt Slide Rock! Een erg goede tip van
collega Jorg. Een ‘wild-water-baan’ in de natuur. En wat een hit. De zon
scheen, het was er prachtig en iedereen was weer helemaal happy. We werden
vergezeld door talloze Mexicanen. Hele families met koelboxen zo groot als onze
koelkast. Wat een gezinnen en wat een saamhorigheid. Samen zijn en - helemaal
in mijn straat - samen veel eten! Geweldig! De BBQ-geur kwam ons tegemoet en de
ene zak of tas lekkers werd na de andere open getrokken. Ik stelde Kai meteen
voor om een Mexicaanse vriendin te zoeken.
Geweldige regenboog
De
Grand Canyon was een ervaring op zich, we zagen bliksem inslaan, mega onweer,
werden zeiknat geregend, stonden midden in de bergen met een geweldige
regenboog en werden geraakt door de mooie schoonheid van deze gigantische
kloof. De ruim 3,5 uur durende rit daarna naar Palm Springs was er dan ook een
van uitrusten en nagenieten.
Voelt als thuis
En
daar zijn we nu, drie dagen in Desert Palm. Een super (golf)oord te midden van
een grote, hete, kale vlakte. En mooi! Wow. Zwembaden, kingsize bedden,
heerlijke deli’s met vers eten en een appartement wat ze terecht een Villa
noemen. Ja dat kan mijn schatje wel! En zo vergeten we even snel onze nachtjes
in ‘mindere’ hotels en voelen ons ook hier weer meteen thuis.
Vreemde handflappen
Sport
is inclusief hier, joepie. Maar omdat onze ‘villa’ toch wel wat spiegels bevat
(zo jammer, mijn beeld zonder is zoveel leuker…) sta ik dag 1 om 9.30 uur klaar
voor aquafit. Wat kan daar nu mis aan gaan, heerlijk in zwembad, zonnetje hoog
en tussen de pensionada’s die hier vast en zeker een zomerhuisje hebben. Kom
maar op! De les begint, ik sta recht tegen over de klok en ik zweer je dat het
ding stil staat! Ik zie echt letterlijk elke minuut voorbij gaan. Met vreemde
handflappen wapper ik het water weg en trommel ik op liedjes die we mee moeten
zingen en ik niet ken. En ik vraag me af, zien mijn sporters de tijd ook zo
voorbij kruipen? Verzuchten zij ook elke minuut of het al afgelopen is? De juf
doet haar best, enthousiast, vrolijk en lekker pittig. Ik denk maar aan het
lekkere eten en de te warm gewassen bikini (…) en ga keurig door. Na deze les,
drentel ik naar huis. Eet wat en besluit (bikkel!) om het aansluitende stretch-&-flex-uurtje
nog te gaan doen. Het is tenslotte nog maar 11.00 uur. En een beetje spieren
stretchen kan geen kwaad.
Vette squats
Het
is binnen en de juf heeft haar badkleding ingeruild voor een strakke outfit.
Tjezus wat heeft het mens een lijf. Ik besluit meteen heel hard mijn best te doen en de zaal uit te lopen met een
exacte kopie van haar billen! De muziek gaat aan, niet dat iemand er wat mee
doet, maar we bewegen. En gatver! Niets van het stretch-gebeuren, nee, vette
squats, deep lunges, zware armoefeningen en kak veel kracht. Dwars door de
muziek heen. Ik volg trouw, denk maar aan die mooie billen die we uiteraard
meteen meekrijgen na de les en de lekkere sandwich die ik dan weer kan eten.
Pijnlijke lijf
Desert
Spring is heet, we liggen dan ook de rest van de dag bij het zwembad. Roel
maakt heerlijke boterhammen voor ons en ik probeer mijn pijnlijke lijf in en
uit het water te hijsen. Toch blijk ik best een bikkel te zijn want ook
vanmorgen, dag 2, sta ik weer keurig in de sportzaal. Meer nieuwsgierigheid dan
iets anders want er staat een – voor mij onbekende – sport op de lijst.
Pounding?
Mooie billen van de juf
De
juf (daar is ze weer) komt binnen en pakt 2 matjes, een voor haar en een voor
mij. Ik wiebel wat nerveus heen en weer? Zo alleen in de les, was niet helemaal
mijn plan. Maar toch weer redelijke onder de indruk van de juf’s mooie billen,
pak ik twee drum-stokken en volg de juf. En wat een activiteit, wat gaaf, wat
tof en wat energiek! Helemaal mijn dingen. Knallen en herrie maken met stokken,
op de grond, in de lucht en tussendoor doe je shit oefeningen waar je helemaal
de pijn van vergeet! Ik huppel (voor zover mogelijk) naar ons ‘thuis’ terug en
kom helemaal blij binnen. Roel heeft een heerlijke sandwich voor me bewaard dus
de dag kan niet meer stuk. De rest is hangen, watermeloen eten (dat is mijn
‘kookmoment’ van de dag) en daarna uit eten in Palm Springs. Natuurlijk met
toetje want na al mijn oefeningen van de dag, zijn die billen natuurlijk allang
gearriveerd? Ik weet het zelfs zo zeker dat ik de moeite van het checken niet
neem en lekker naar bed ga met het idee dat de ‘mooie-billen’ in the pocket
zijn.
Morgen
naar Los Angeles, waar ik weer een danslesje ga doen en waarschijnlijk een
volgende wake up call krijg, bil technisch gezien J
Geen opmerkingen:
Een reactie posten