Regelmatig kom ik laat thuis, nog vaker plof ik dan even naast Roel op de bank en het aller-vaakst moet ik dan meekijken naar iets voetballerigs op TV. Een voetbalwedstrijd, een voetbal analyse of nog leuker een voetbalprogramma. Je voelt hem al, ik geniet daar ontzettend van...
Schofferen
Zo zag ik vorige week een stukje TV waarin een wijze meneer, die echt heel nodig naar de kapper moet, een voetbalcoach schoffeerde. Hij bleef maar tekeer gaan over deze meneer. Volgens mij de coach van het Nederlands elftal en een ergernis voor velen. Ik keek met een half oog, lette niet heel goed op want meestal wacht ik op een juist moment dat ik zou kunnen of mogen zappen.
Zelf respect?
Vanmorgen toen ik de krant las (zaterdagmorgen 08.10 in alle rust, dochter 1 is turnen, dochter 2 ligt dan al in het zwembad en de mannen liggen nog in bed) was er een aardig artikel over onder andere deze show. De journaliste wees ons terecht op het feit dat we allemaal zoveel bezig zijn over respect op de velden, respect voor en vooral ván de jeugd en alle nieuwe regels omtrent gedrag op en naast het veld. Maar hoe zat het met ons eigen respect?
Dit kan echt niet
Terecht werd ook de uitzending erbij gehaald waarin de groep mannen de voetbalcoach met de grond gelijk maakte. Ik voelde me even op de vingers getikt. Ik had tenslotte dezelfde uitzending gekeken en nog geen moment gedacht of gevoeld dat dit echt niet kon. Misschien te moe, of niet geïnteresseerd, maar het viel me wel tegen van mezelf.
Superleuke kick off
Toevallig had ik namelijk de ochtend daarvoor nog een discussie gehad over respect en wel van een groep eersteklassers (de zogenoemde ‘brugsmurfen’) tegenover onze nieuwste docente Mariëlle. We waren daar te gast en startten na een superleuke kick off ook de intro-lessen. De eerste groep die de workshop binnenkwam, was zo ontzettend druk dat de cameramensen (die er waren vanwege een promofilmpje en de leerlingen hiermee natuurlijk ook triggerde ) er zelfs stil van werden. Natuurlijk was het enthousiasme samen met hormonen en stoer gedrag, maar van respect was er even geen sprake.
Huh?
Verbaasd was ik dan ook dat de desbetreffende docent die erbij stond geen stappen ondernam om de klas tot orde te roepen. Toen ik hem hierom vroeg, vond hij het respectloos om de dansdocente te onderbreken. Een verschil van mening leek me. In mijn ogen waren we deze workshop te gast. Uitgenodigd en ingehuurd om een dansles te geven. Natuurlijk zou het een mooi ideaalplaatje zijn als de jeugdige schatjes meteen respect zouden hebben, dat was misschien ooit (vroeger? Haha!) toch iets sneller het geval. Nu waren ze ver van onder de indruk van de, voor hen onbekende, dansjuf.
Maar is het ook geen respect dat we als collega’s elkaar ook steunen? Elkaar helpen en dan met hetzelfde doel. Kids leren om respect te hebben door zelf met respect te handelen.
Bijdehante tips
Tjee dat klinkt oud, wijs of misschien wel verstandig. Misschien zou ik een reactie moeten schrijven aan de krant met een excuus dat ik ook niet op zat te letten en het maar liet gebeuren daar op TV, misschien omdat ik de beste voetbalcoach ook echt vervelend vind. Misschien moet ik veel wijze bijdehante tips geven aan mensen waar we te gast zijn, misschien…
Moet ik gewoon lekker zelf het goede voorbeeld geven. Want ach; verbeter de wereld en begin lekker bij jezelf, met respect en fatsoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten