Vandaag was ik uitgenodigd voor een expert meeting in Utrecht vanuit het LCKA.
Een expert meeting klinkt natuurlijk heel mooi; een bijeenkomst van experts. In juli was ik op een expert meeting bij Artez. Met allemaal pracht dansdocenten praten over de toekomst en visie van Artez. Nu waren het cultuur mensen pur sang. Niet alleen de mensen van LCKA maar ook vanuit heel het land vertegenwoordigers van het vak; cultuur.
Positief ingesteld?
Een leuke jongeman leidde deze middag. Leuke baan lijkt me, samenvatten, alert blijven en vooral zorgen dat het clubje creativiteit-gillers niet door elkaar praatte. De middag begon met het invullen van een blaadje vol verwachtingen. Hoe vond ik dat het dusver stond met de samenwerking van scholen en cultuurinstellingen. Nu ben ik van nature volgens mij redelijk positief ingesteld dus uiteraard vulde ik in dat we op de goede weg waren.
Verhit
Na het invullen van de 5 vragen (verwachtingen, oplossingen, knelpunten) stelde de spreekmeester iemand een vraag en diegene mocht meteen zichzelf voorstellen. Gelukkig maar, want ik kwam na 40 minuten dwalen in Utrecht city op zoek naar de Kromme Nieuwe Gracht (die niet na oude gracht volgt, weet ik nu) redelijk verhit aan en had geen tijd gehad om mezelf aan iedereen voor te stellen. Leuke verrassing dat ik als eerste mijn mond open mocht doen en mijn gedachten mocht delen.
Leuke anekdote tussendoor; terwijl ik dit typ, zit ik in de trein van Utrecht naar Nijmegen. Tenminste dat dacht ik… in het echt zit ik in de trein naar Rheden. Gewoon omdat ik simpelweg op het station iedereen maar achterna de trein in liep zonder te kijken! Totdat de conducteur zojuist mijn kaartje controleerde vroeg hij waar ik naar toe ging. Niet te bijdehand antwoordde ik: “Met jou mee naar Nijmegen.” De rest van de coupe had lol natuurlijk en ik stond binnen 5 minuten op station Veenendaal om terug naar Driebergen-Zeist te gaan. Tjonge wat een meelopende typje ben ik toch.
Wat is ons bestaansrecht?
Afijn, tijdens deze meeting kwam meerdere keren de vraag naar voren of het mogelijk was om professionele cultuur bedrijven te laten samen werken met de verenigingen. Hardop vroeg ik mijzelf af waaronder wij vallen. Wij hebben een dansschool waar mensen lid van zijn, maar geen subsidies van gemeentelijke instellingen die ons helpen bestaansrecht te hebben. Wij functioneren redelijk als een vereniging. Ik geloof graag dat wij wat doen voor de wijk, buurt en de medemens, maar daarnaast weet ik dat we professioneel zijn. Niet alleen door het aantal diploma’s in de school en vooral ook door onze manier van werken en benaderen. De conclusie van mijn medecultuur-mensen was dan ook dat ik (wij dus) in een grijs gebied zaten.
Kijk breder
Een beetje beduusd liet ik dat op me inwerken. Grijs is toch de kleur van net niet, tussenin, tegen grauw aan, kleurloos. Daar voel ik me toch helemaal niet in. Zilver grijs daarentegen ben ik voor; glitter sprankels en stralend. Toen de discussie over knelpunten en de zoektocht naar oplossingen verder ging, kwamen we op de term win- win situatie. De terechte mening was dat iedereen breder moest kijken; de basis- en middelbare scholen moesten verenigingen toelaten om zo te zien wat er allemaal op cultuurgebied in huis is, maar vooral ook omdat wij allemaal verantwoordelijk zijn voor de cultuur-omgeving van de kinderen van de toekomst. En de verenigingen (wij?) moesten niet alleen kijken naar het aantal nieuwe leden die een workshop op kan leveren maar ook juist naar wat we voor en met elkaar kunnen betekenen.
Moreel
Terwijl de gemoederen gezond opliepen, kreeg ik het idee van een andere planeet te zijn. Ik denk JUIST aan de morele aspecten bij de workshops die ik/wij doen. Dansende kids=cultuur=plezier=fijne gedachtes=kennismaking met een passie/hobby=blije kids=worden blije partners=blijde ouders= fijne samenleving.
Op mijn vraag hoe negatief het anders zou zijn, kreeg ik het mooiste antwoord van de dag; kennelijk ben jij wel al zo positief bezig dat je die andere kanten helemaal niet ziet. Jij bent al verder gaan kijken. Kijk en noem dat nu maar eens GRIJS!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten