De Dansgroep

Het zal de meesten van jullie niet ontgaan zijn dat onze ‘dansgroep’ stopt. Misschien heb je het gezien op de beamer tijdens de laatste show, misschien heb je het tranendal achter de schermen meegekregen. En misschien lees je het nu en denk je: “Ach tja, dat gebeurt…”

Nou bij ons dus eigenlijk niet. Dansers bij ID zijn voor het leven. Niet omdat ze altijd blijven dansen, maar omdat de meeste een plekje in ons hart veroveren wat blijvend is. Onze dansgroep heeft nooit een eigen naam gekregen, we wisten er nooit een en vonden het eigenlijk wel prima zo. Iedereen wist over wie het ging en in onze communicatie was het ook prima. Onze dansgroep is geen ‘gekozen’ dansgroep. Natuurlijk was het geen vrije inloop maar de oorspronkelijke meiden, zijn gewoon gebleven. Ze bleven en werden ouder, beter en hoorden gewoon bij de school.

Daar staan we voor

Zij verzorgden optredens, workshops, hielpen mee achter de schermen, losten gaten op waar nodig en waren er altijd om te laten zien waar wij als ID voor staan. Natuurlijk varieerde de inhoud, maar minimaal. De enkeling die ons heeft ‘verlaten’ deed dit uit studie/werk-overwegingen en daarbij komt dat de meeste regelmatig terug/langs komen.

Kleine meisjes…

Qua dans keken de kids op tegen deze dansgroep. Zij waren degene die de meeste uren volgden en zij waren diegenen die er altijd waren. Een mooi verhaal maar, waarom stoppen we dan nu?

… worden groot

Tja, zoals ik al op de beamer zei; kleine meisjes worden groot. De meeste studeren en enkele zijn afgestudeerd en hebben een baan. Een enkeling woont nog in de buurt maar de meeste komen vrijdagavond vanuit hun stad onze kant op reizen. De vraag of we met zijn allen verknocht zijn aan dansen of aan de dansschool is dus een veel gestelde vraag het afgelopen jaar. Studeren kost tijd, de kostbare tijd die overbleef werd (gelukkig) besteed aan de vrijdagavond. Maar met zulke meiden red je zelfs in anderhalf uur keihard werken niet alles meer; techniek, kracht, flexibiliteit en natuurlijk choreo.

Werk, school vriendjes

Eva vond werk in Utrecht, Roos een topbaan in Amsterdam, Jody werkte al elke vrijdag en sjeest zich suf om nog een stukje les mee te pikken. Neem daarnaast de studerende, werkende en verkering hebbende meiden en dan is de les al snel te kort. Aan inzet ligt het niet, nooit. Gevoel al helemaal niet. Maar prioriteiten veranderen, werk, school, vriendjes!

Warme fundering

Als ik het zo opschrijf, klinkt het allemaal heel logisch. Tjee, voelde het ook maar zo. Want wat je niet leest is dat dit niet zomaar meiden zijn; dit zijn MIJN meiden. Door dik en dun, de warme fundering van onze school en inmiddels onmisbaar in mijn persoonlijke leven.

Nieuwe garde

We blijven lekker dansen, nog steeds op vrijdagavond. Minder druk, minder ‘moeten’ en vooral lekker dansen en genieten. Niet meer compleet maar wel samen. Natuurlijk met een optreden hier en daar en zeker als ondersteuning en voorbeeld voor de nieuwe garde. Maar vooral samen!

Want zoals ik al zei; eenmaal ID dansgroepje… voor de rest van het leven in mijn hart.

Lieve Eva, Roosje, Jody, Nath, Bibi, Manouk, Lot, Maud, Eline, Kelly en Anies (Lin en Kwebbel)… dankjewel!