Als iemand me verteld had dat opvoeden zo moeilijk zou zijn, had ik
wellicht nog eens heel hard nagedacht over de drie wonderen die we hebben mogen
krijgen. Eigenlijk had ik het kunnen weten, mijn moeder heeft menig grijs haar
van mij gekregen, daarentegen was Roel de braafste puber ever - op een gejatte
fiets, bowlingbal, Grieks beeld en Aladdin-bord na, maar dat was geloof ik veel
later.
Het wiel uitvinden
Toen onze kids klein waren, was het duidelijk. Mama telt tot drie en dan
doen we het nie… nu zijn ze wat groter. De meiden gaan nog volledig voor
de 1-2-3-methode, maar zoonlief heeft een hele andere telling. Van onze
vriendenclub heb ik het oudste kind, alle ogen zijn dan ook hoopvol op mij
gericht. Of ik het wiel even wil uitvinden zodat ieder het naar hartenlust kan kopiëren. Helaas naast
de veel te grote eer en verwachting die ze mij geven, vind ik het maar wat
moeilijk.
Dat is toch niet moeilijk?
Consequent zijn lukt me prima, soms ben ik het zelfs té. Mijn vriendinnen
vinden mij niet voor niets de strengste moeder van het stel. Mijn onderwijs
achtergrond geeft me redelijk geduld, duidelijkheid en af en toe handige ogen
in je rug. Mijn moederschap geeft dan weer twijfel, verbazing en vooral
onzekerheid. Er zijn genoeg boeken over opvoeden, maar ik wil zo graag een
uitgestippelde lijn die precies overeenkomt met mijn ideeën en mijn zoons
opvattingen. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn?
Zelf oplossen
Soms drijft hij me tot waanzin, zijn eeuwige discussies, zijn ongelofelijke
drang naar gelijk willen hebben, maakt het dat ik me wel eens afvraag of ik ooit dat
opvoed-diploma zou halen. Gelukkig mag ieder het op zijn/haar manier doen.
Alles wat ik verpruts moet ik toch weer zelf oplossen. Gelukkig is er al een
deel goed gelukt. Hij is altijd vrolijk, heel attent en ontzettend beleefd en
aardig. We kunnen hem overal mee naartoe nemen en bijna iedereen ziet hem
graag! Hij is geweldig met kleine kinderen en plaagt eigenlijk alleen maar zijn
zusjes.
Ik twijfel
Mijn vriendinnen beloofde ik een lijst met Do’s en Don’ts zodat ze zeker
niet in dezelfde valkuilen trappen als ik deed… en nog steeds doe.
Maar de eerlijkheid dwingt me te zeggen dat ik soms twijfel aan mijn eigen
aanpak. Niet als het werkt; dan is het doordacht, verstandig, pedagogisch
verantwoord en een geweldig idee. Maar als het dan niet lukt, tjonge dan is het
echt balen.
Kleine kinderen...
Gelukkig krijg ik wel alle tijd en ruimte om te oefenen, zodat ik straks
bij de meiden nog steviger in mijn opvoed-schoenen sta. Tegen de tijd dat Jade
dan uit huis gaat, heb ik het wel door denk ik. Hoewel, hoorde ik niet eens
iemand zeggen; Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen… Maar als ik zie
hoe wij nu met onze ouders omgaan en hoe leuk we het met ze hebben, hoop ik
maar dat mijn kinderen later ook zo gezellig doen.
Nou vooruit dan, beloofd voor mijn vriendinnen;
DO (ofwel de dingen
die gelukt zijn!)
1. Vieze woorden zeggen mag 3 minuten aan tafel tijdens het eten…binnen 1 week
klaar
2. Brood (inclusief korst) de hele dag meenemen, bij AH dus geen snoepje
want, brood is niet op. Geheid dat na een week de boterham op is voor je gaat.
3. Spullen die blijven slingeren (sporttas) verstoppen. Herhaaldelijk
vragen of ze het op willen ruimten kan ook, maar het verstoppen heeft een snel
werkende succesformule en geeft ook lol.
4. Fiets niet binnen zetten = klusje doen (handig!!!)
5. Overdreven altijd netjes “dankjewel’ zeggen. Kopieergedrag
werkt vlot.
6. Bord niet leeg=geen toetje en ook niets anders.
7. Alles proeven. Spruitjes zoveel als de jaren die je oud bent, en sla krijg
je zoveel als mama wil.
8. Na het eten zelf douchen = langer TV kijken.
9. Huiswerk; tot de herfst mag je zelf een schema bedenken, als dit niet
goed gaat (…) na de herfst per dag 1,5 uur huiswerk of lezen. Duidelijk
en werkt (bij ons althans).
10. Volladen met complimenten… geeft zekere en fijne kinderen denk (hoop) ik.
De Don’ts zijn er echt teveel om op te noemen. Daar werk ik nog aan, elke
dag weer.
