Uitersten

Tijdens een optreden op een schip ten goede van Stichting Tante Lenie werd ik gebeld; of ik een groot event wilde opleuken met het doede360 dansje… samen met BN-ers op een podium om publiek op te zwepen…

Als altijd enthousiast natuurlijk, en al snel de juiste meiden gevonden waarmee ik dat ging doen; onze doede360 meiden natuurlijk. Al snel werd duidelijk dat een van de BN-ers Jeroen van den Boom was… helaas werd het optreden met, naast, achter, voor, uiteindelijk VOORAF Jeroen vd Boom maar dat maakte ons enthousiasme niet minder. Het publiek warm maken voor een Nederlandse artiest leek ons eigenlijk wel op het lijf geschreven.

Luciel en Victor

De ochtend verliep gezellig! De grote artiest werd vergezeld door allerlei interessante mensen maar beloofde uiteindelijk met onze meiden op de foto te gaan. Wat een contrast met een leuke Lucile Werner die zelfs nog aanbood om een foto van ons te maken en een Victor ‘SBS6’ Brand die een leuk gesprekje hield met onze meiden. Ons plezier was er niet minder om en heerlijk voldaan zaten we een uurtje later in de auto naar huis.

Gekheid en nuchterheid

Voor een aantal dames was dit niet het laatste optreden van de dag, zij mochten ook nog mee naar de Harmony Hatert. Waar we 2 door hen live gespeelde nummers een beetje ‘opleukte’ door er een dansje op te doen. Een heus contrast; van de ochtend gekheid naar de heerlijk avondje nuchterheid. Van de ‘SBS6’ camera naar de fotocamera van oma. Twee uitersten maar met hetzelfde doel; vermaak! Leuk om op zo’n dag verschillende mensen te zien met dezelfde passie, namelijk muziek.

Artiesten en fans

Zo was onze ontvangst er ook een van uitersten; op Papendal werden we door vriendelijke vrijwilligers keurig de weg gewezen. Ons uiteindelijke contactpersoon wees ons de weg… naar iemand anders. Deze jongeman was erg druk bezig want er waren tenslotte ECHTE artiesten in da house. En 20 enthousiaste gillende meiden met hun huppeljuf is dan natuurlijk veel minder belangrijk. Terecht want de prijs die waarschijnlijk betaald wordt om zulke artiesten daar te krijgen zal ongeveer gelijk liggen aan onze maandelijkse hypotheek. Toen we echter op het podium stonden en alles (uiteraard) wat uitliep, waren wij even de artiesten en ‘mochten’ we zomaar 10 extra minuten vullen. Toen we vervolgens als heuse fans meezongen met de artiest, was het weer een feest. Toen we daarna onze belofte kwamen halen (de foto!) werd hij beduidend meer nerveus.

Druk en irritant

Wij snappen dat natuurlijk. Tjee je moet er niet aan denken dat overal waar je maar komt er gillende mensen met je op de foto willen. Maar tja beloofd = beloofd. Met foto op zak, gingen wij op huis aan. Meneer de medeorganisator was alweer zo druk met de volgende artiest dat hij niet eens de moeite nam om de meiden te bedanken of ze zelfs een glimlach of zwaai te gunnen. Irritant vind ik dat. Nu ben ik verre van bekend en interessant maar ik probeer wel altijd enthousiasme te belonen met een vriendelijke lach!

Lekkers en limo

Diezelfde avond kwamen de meiden binnen op de SSGN, daar waar het concert plaatsvond en zij aan het dansen zouden gaan. Bij binnenkomst warden ze vriendelijk ontvangen. Er waren ‘kleedkamers’ gemaakt waar leuk ons logo opgeplakt stond en er was lekkers en limo. Maar belangrijker; er kwam na afloopt een heuse glimlach en een simpel dankjewel.

Zo is er weer een dag van uitersten, de meiden leken niet onder de indruk. Zij speelden tussen de twee optredens in gewoon nog een hockeywedstrijd. En ik… ik ruimde de schuur leeg van mijn moeder. Dat hadden we beloofd en dan doe je dat dus!

En… ook aan het einde van dat avontuur kwam er een blijde glimlach. Dat maakt een dag van uitersten, uiterst geslaagd!