Welkom

Welkom op de blog van Indira. Hier vertel ik regelmatig wat mij bezighoudt in de danswereld. Ik heb mijn eigen dansschool ID Dance, geef regelmatig workshops, doceer dans aan de Hogeschool Arnhem Nijmegen en coördineer de Dansplus-klas bij de Stedelijke Scholengemeenschap Nijmegen. Daarnaast ben ik al jaren gelukkig getrouwd en moeder van drie bloedjes van kinderen.

maandag 5 maart 2012

40


Vroeger toen ik jong was (…) keek ik wel eens naar mensen die 40 waren. Grote mensen, met kinderen, een heuse baan en veel verantwoordelijkheden. Ik denk dat mijn favoriete dansjuffen nog niet eens 40 waren in de tijd dat ik ze op een voetstuk zette. Maar dat leek al best ‘oud’.

10 jaar verwijderd
Mijn moeder was net 40 toen ze al oma werd, misschien niet de meest voor de hand liggende vergelijking maar ik vond (vind) haar helemaal niet oud. Toen ik (eigenlijk wij, want Roel is precies even oud) 30 werd, hadden mijn vriendinnen alle kinderen van de dansschool een T-shirt laten maken met 30 erop. Onze zoon die ik van de crèche haalde had een shirt aan met de tekst; mijn papa en mama worden samen 60 vandaag. Het was een leuk feest. Ons hele huis lag onder de confetti en daar hebben we nog jaren plezier van gehad. Maar 30 was toch nog 10 jaar verwijderd van de 40.



Lijf, Buik en Hoofd
Mijn Lijf geeft al 3 jaar aan dat ik geen 30 meer ben. Na 37 schadevrije jaren, kwamen er kleine blessures die aangaven dat Lijf meer tijd nodig had om van de dag te genieten. Jaren wachtte ik tot Lijf meeging met de wervelwind die ik voelde. Buik ging mee, enthousiasme tot hyperdepiep gevoelens begreep Buik meteen. Hoofd ging altijd mee, heerlijk lesje hier, workshopje daar, presentatie hier en hup nog een bijscholing en naar huis. Lijf werd moe, ging protesteren, jammer want hierdoor zette ook Buik een stapje terug. Uiteindelijk moest Hoofd ook eraan geloven.

Een stapje terug?
40 is nog maar de helft, minimaal hoop ik! Maar 40 in je Hoofd en 40 voor je Lijf is toch iets anders. Mijn Lijf moet namelijk nog heel lang leuk doen, Lijf moet nog jaren springen, hupsen en zich dubbel kunnen klappen. Lijf moet rennen, moeilijke passen verwerken en ze ook nog uitvoeren op een leuke manier. Hoofd niet, die mag ook wel eens denken aan die passen en een stapje terug doen. Nee Lijf kan eigenlijk nog geen 40 worden.

Talenten
Ver terug hoeft Lijf niet, toen Lijf zijn beste tijd had (bestaat dat?) had Hoofd het heel zwaar. In tijden dat ik volop danste en bijna niets anders deed, was Hoofd veel te veel bezig om dit alles een plekje te geven. Onzeker, twijfelend, moeilijk, de halve dans werd beheerst door Hoofd en zijn nare gedachtes . Lijf had er geen last van, Lijf ging als een speer. Nu zijn de rollen omgedraaid, wat ouder en zeker wijzer geniet ik zoveel meer! Het moeten is eraf, ik dans omdat ik het leuk vind en heb het geluk dat het ook nog mijn werk is. Als ik zelf dans, doe ik dat omdat ik nog wil leren en wil voelen. Natuurlijk  kijkt Hoofd in die les vol bewondering naar de pracht danseressen wiens danskunst een genot is om naar te kijken; onze jonge juf Tess heeft geen last van Lijf of Hoofd en danst de sterren van de hemel maar ook mijn lieve vriendin Peet (toch ook geen 30 meer) heeft de perfecte balans gevonden. Maar dit zijn talenten. Daar hoorde ik al niet bij en dat is prima.

Lijf heeft een zwaar jaar achter de rug, een knie-operatie met veel rust en hersteltijd, een heftige prachtvoorstelling waarin gedanst werd met ons jeugdig team en een blindedarm-operatie die Lijf ook wat minder capable maakte.

Mooie balans zoeken
Hoofd is er bijna klaar voor, we worden 40. Ik bedenk regelmatig dat mijn zwager die mooie leeftijd niet eens mocht bereiken. We hebben een gelukkig leven (hoewel mijn laatste blog over geluk kennelijk iets opriep, aangezien ik nog voor de inkt droog was in het CWZ zat), zijn gezond en hebben nog een heel leven voor ons. Lijf zucht af en toe maar moet gewoon nog even mee. Ik probeer een mooie balans te zoeken; voldoende uitdaging voor Hoofd maar ook wat rust af en toe voor Lijf. Buik moet de middenweg zoeken… soms heeft Buik een werelds idee en reageer Lijf meteen leuk. Hoofd komt dan met zijn kleine stemmetje om de hoek. Negeren kan best een paar dagen maar uiteindelijk komt het stemmetje toch bij Lijf. Na overleg besluiten Lijf en Buik om ook eens naar het standpunt van Hoofd te kijken…

En zo worden we ouder en… verstandiger? 

2 opmerkingen:

  1. Dit Lijf heeft het met leesbril, polsbracen voor de nacht, stijve gewrichten bij het ontwaken, maar een fit en zeker tevreden hoofd met veel plezier gelezen. En je weet het hé na de veertig gaat alles hangen behalve je tandvlees want dat gaat omhoog. Ik ben nu bijna halverwege op weg naar de Saramand en ik denk dat ik die dag ver weg ben, waar niemand me kan vinden. Maar tot die dag zal ik iedere dag genieten van het fijne gevoel in mijn hoofd en buik van de 4 in mijn leeftijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. haha lieve Esther, wat schrijf je toch heerlijk grappig. Ik ben erg visueel ingesteld dus begrijpelijk kan ik je de aankomende maanden niet aankijken zonder te lachen,

    top mens, xx thuis!

    Liefs Indira

    BeantwoordenVerwijderen