Mind the gap

Omdat onze zoon 12 jaar werd, vonden manlief en ik het een leuke verrassing om hem eens mee te nemen. Mee voor quality time, zonder zijn schattige, makkelijk alle aandacht krijgende zusjes. Hij wilde altijd al naar London dus London… here we come! Laat op de avond vanuit het welbekende Weeze op naar London. Een makkelijke trip. Binnen no time in de wereldstad. Zoonlief keek zijn ogen uit. Het hotel zat centraal en de bedden waren oke. 

Vroeg op de hotelkamer
De eerste dag besteedden we uiteraard aan het lopen, kijken, bewonderen en genieten. Zoveel indrukken maken een klein mannetje moe. Om 05.50 PM ging het lampje dan ook uit. Een vroege avond op de hotelkamer heeft ook zo zijn voordelen, een boekje, lange douche, wat zappen en op tijd naar bed; klaar voor een nieuwe frisse dag.

Stoer naar binnen!
Zaterdag was de dag van de mannen, kaartjes voor een voetbalwedstrijd waren besteld. Twee stuks, dus mama ging iets anders doen. Terwijl mijn mannen de reis naar West Ham United startten, nam ik de underground naar Covent Garden. Twee jaar geleden heb ik er eens wat danslessen gevolgd met zusje bij Pineapple Studio. Stoer liep ik naar binnen om een rooster te halen. Stoerigheid is ook wat er met name beneden te zien is, dansers in jurkjes, boots, outfits die ik nog niet bedacht krijg op een hippe vrijdagavond, deden mij de moed in mijn laarzen zakken.

Intermediate?
Voordat er les gevolgd kon worden, moest er eerst nog een outfit bij elkaar gekocht worden. Capezio was om de hoek en 10 minuten en 3 broeken later was ik er klaar voor. Bij Pineapple was het een bende, ze zijn aan het verbouwen. Geen wc beneden en niemand die je vertelt waar je heen moet. De les die ik gekozen had was een general street jazz. Lekker veilig, intermediate kan maar zo heel heftig zijn dus koos ik - de held - voor safe.

Goed, klein en snel
Bij de deur bewonder ik nog even de dansers binnen in de zaal, veel komen er weg met vooral stoer kijken en veel herrie maken. Een meisje voor me vraagt me of het mijn eerste les is hier. Ze is een klein fijn Vietnamees meisje, wat me meteen doet denken aan de vreselijk goede kleine en vooral snelle danseressen in New York. Ik zucht en ze stelt me gerust, het is goed te doen hoor.

Plié
Als de docent aan komt lopen, hou ik mijn lach even in. Oranje pak, vlechtjes in haar en een kleur die niet van buiten komt. De les start zo simpel dat ik het eigenlijk vervelend vind en best zonde. Ik vervloek mijn veilige keuzes en kijk naar de andere 7 dansers in de les. Het is een jazz les, op zijn meest on- origineelst. Aardige man, vrolijk en vol complimenten maar zelf totaal buiten adem na de vierde plié.

Op Youtube?
Het dansje is leuk, het gaat over uitdaging, giving it away. Het hoogblonde meisje voor me met benen als elastiekjes heeft het helemaal door. Ze kijkt haar spiegelbeeld zo doordringend aan dat ik er stil van word. De combinatie heeft veel armen maar vooral veel hips and ass. Het hoogtepunt is dan ook het nieuws dat hij de choreo gaat filmen zodat hij hem op Youtube kan zetten. Helaas heb ik zijn naam niet onthouden wat me weer nare plaatjes bespaard. Want geloof me, Indira die een poging doet om ‘to give it away ‘ in combi met hips en ass is echt angstaanjagend.

WOW
Na deze enerverende les kwam dan wel het hoogtepunt van mijn avond; de musical Flashdance. WOW dat ga ik doen als ik later groot ben, wat een show, wat een zang en tjeeminee wat een dansers. Klassiek, modern, hiphop, breakdance , alles passeert de revue en ik heb niemand om het mee te delen! De show is overweldigend, het publiek gaat los en ik heb tranen in mijn ogen zo mooi vind ik het! Mijn Duitse buurvrouw heeft geen zin om met me te evalueren en de jongeman rechts naast van me maakte na de pauze plaats voor zijn vriendin die net iets te demonstrerend recht ging zitten. As if!

Zooo mooi
Om 10.05 PM liep ik uitgelaten de zaal uit. Man en zoonlief stonden glunderend in de hal. Tegelijkertijd riepen zoonlief en ik het uit: “Van Persie scoorde, Arsenal was zoo goed mam!”, versus: “Oh dit was zooo mooi ik wil morgen weer gaan kijken, die scenes, tjee ik kon wel gillen zo gaaf!”

Niks mind the gap
Ieder zijn eigen vreugde, samen liepen we door elkaar pratend naar de metro. Manlief voorop en wij vertellend over onze grote avond. Voetbal vs Dans, groen vs glitter, geluk vs talent. Aangekomen bij de metro kijk ik hem aan, heerlijk wat lijkt hij op mij; wat kan hij heerlijk genieten en enthousiast vertellen! Niks mind the gap, hand in hand de metro in! Genietend en wel.