Daar lig ik dan, de laatste avond in een bed met mijn vriendin Petra. Al zes nachten delen we een bed zonder dat ik tegen haar aan kruip. En die gewoonte schijn ik wel te hebben. Deze Amerikaanse bedden zijn echter zo groot dat het volgens mij teveel tijd kost om elkaar op te zoeken.
Nog even knallen
Bijna is het voorbij, nog een nachtje, een klein dagje en 2 of 3 uur danslesjes morgen. Dan is het voorbij. Ruim 20 uur dans, veel te veel inkopen, lekker eten, veel gezien en nooit genoeg leuke momenten. Wat was/is dit gaaf zeg. Terugkijken kan nog niet helemaal, want dat zou betekenen dat het afgelopen is. Morgen gaan we nog even knallen. Nog even een lekker Streetjazz lesje en wie weet een net iets te zwaar SLAM lesje.
De moeite waard?
Drie dansscholen hebben we bezocht. BDC zit in dezelfde straat en slechts 5 minuutjes van ons hotel af. Een fijne plek, veel uitdagende lessen en top docenten. We krijgen steeds beter door hoe het werkt en welke lessen nog meer de moeite waard zijn dan andere lessen. En tussen alle geweldige lessen in, leren we elkaar nog beter kennen en hebben we onwijs veel plezier.
Verkocht
Donderdag was een top dag, omdat we drie super leuke docenten hadden, Sheila Barker lijkt op onze juf, we ‘kennen’ haar ook via onze juf Rina. Ze geeft op dezelfde manier les en… je ziet bij sommige dansers de angst in de ogen. Zo ook bij mij :-). De eerste les die ik ooit volgde bij haar was toen we met Artez mee naar New York waren. Ik volgde braaf, wist ik veel hoe het zat met de niveaus en docenten. Waarschijnlijk stond ik toen al in een veel te zware les maar ik was wel meteen weg van haar. Bang, maar verkocht.
Mevrouw streepjes-sokken
Ook nu waren er veel ‘nieuwe’ eenmalige gasten. Die staan (net als ik) niet op rij 1 of 2. Inmiddels durf ik op rij 3 te gaan staan. Rij 1 weet het (zo niet dan wordt je vanzelf ‘vriendelijk’ verzocht om te verkassen) en rij 2 bijna. Rij 3 doet héél goed zijn best. Op rij 4 stonden een paar meiden die naast de streepjes-sokken, ook de rest niet helemaal op een rijtje hadden. Toen de docente dan ook aan hen de nadrukkelijke vraag “Do You Speak English” stelde, was ik blij in de juiste positie te staan. Ze refereerde nog een aantal keren aan de streepjes-sokken en gaf het op na 4 ‘vriendelijke’ tips. De warming-up was heerlijk, zwaar maar top. Ze corrigeerde waar nodig (bij mij…) en gaf goede tips. Een leuke korte oefening met een snelheid die niet in mijn lijf zat maar ze bleef vriendelijk. Streepjes-sok bleef stil en probeerde zo onzichtbaar mogelijk te zijn.
Een ander talent
Het voordeel van een streepjesok meisje in je les is dat het als een soort van bliksem afleider werkt. Nu stond ik ook schuin achter Tess, die eerder opvalt vanwege belachelijk talent dan een kleine misser die ze zou kunnen maken. Ook slim, want daar blijven de ogen hangen. Maar over de diagonaal (door het midden) is dat geen aanrader. Helemaal niet nu we een, twee of drie pirouettes als einde ‘mochten’ draaien. Nee, ik zocht streepjes sok mooi op, achter een ander talent en dan meteen na streepjessok. En inderdaad, streepjessok ging door het midden en bakte er weinig van, de docente zuchtte en liep naar haar toe. Net op het moment dat ik door het midden ging, goede keuze! Nu verraste ik mezelf deze keer maar waarschijnlijk was het minder goed gegaan, als ze gekeken had.
Na deze 1,5 uur durende (heerlijke) les, gingen we nog even door. Maar eerlijkheidshalve waren we deze avond ook erg moe.
Een stoere mooie vrouw
Vrijdag gingen Peet en ik naar Gibney Dance, voormalig DNA vlakbij de Brooklyn Bridge. Tess ging naar BDC om nog een lesje modern en floorwork te doen. Wij niet, wij gingen naar Katiti King (of naar Kitty Katinka zoals Peet haar noemt). Ook deze docente is er een uit het rijtje Rina, Sheila en… Katiti King. Heerlijk mens, vol zelfspot en humor maar met een ijzeren eis dat er gewerkt moet worden. Haar les duurt twee uur. Deze dansschool opent officieel 30 oktober pas echt maar heeft nu al schitterende danszalen klaar. Katiti King is cool, een stoere mooie vrouw die zacht maar duidelijk praat. Peet vroeg nog even aan de balie wat het niveau was (ik had op het rooster mixed levels zien staan) en werd verrast met het antwoord; Intermediate advanced. Voor NY begrippen ben je dan eigenlijk al semi professional.
Hoezo generatiekloof?
In de les konden we het niet peilen, er stond van alles, een jong meisje met een shirt en tas van University of Dance, een ‘oudere’ dame met belachelijke door gestrekte voetjes, nog wat dames en… Eddie Murphie. Mmm, ik bedenk me net dat we dit Tess niet verteld hebben. Waarschijnlijk omdat we haar al uit moesten leggen dat het nummer ‘Control’ van Janet Jackson was en echt al een tijd geleden. Hoezo generatiekloof? Hoewel de jeugdige alweer ligt te snurken terwijl de senior hier nog aan het typen is. Afijn... Eddie. Een geweldige vrolijke man met balletschoenen aan.
Dutch energy
De gehele warming-up vroegen wij ons af wat het niveau nu was. Katiti is zo’n ervaren goede docente dat ze ons allemaal mee kreeg en precies waar ze ons wilde hebben. Ze kwam ook kort na het begin van de les keurig vragen hoe we heetten en gaf ons een welkom gevoel. Wat een les, heerlijke swings en gezellige voetoefeningen terwijl de juf de tamboerijn speelt. Ze benadrukt welke kant ze wil dat je opgaat en laat met een vriendelijk doch duidelijke blik zien als je iets anders doet. Toen ze tussendoor kwam vragen waar we vandaan kwamen, gaven we aan dat we uit Nederland kwamen; ‘ I knew it, Dutch energy! I love it. Toen durfde we ook voorzichtig te melden dat we uit Rina’s les kwamen. Toen ze vroeg hoe het met haar ging, zei ik; she’s just like you. Haar manier van kijken, opmerkingen maken en mensen op hun plaats zetten (letterlijk en figuurlijk) is geweldig. Zolang je zelf goed door gaat.
Panterbroekje
Ook hier een klein succes momentje (de tweede al haha). Bij het in groepjes gaan (per vijf) kwam ze me naar ons groepje vragen of ik toch de volgende keer wel vooraan wilde gaan staan. Haar ogen rolde naar een jongedame in een panterbroek en de ondertiteling was me meteen duidelijk. Toen ze het vervolgens nog een keertje uitlegde en nadrukkelijk vroeg of er nog vragen waren, keek ze bijna door panterbroekdame heen. Geen vraag en weer rolde haar ogen. Show it to me… en dat deden we. Heel rustig vroeg ze of we allemaal wel tot vier konden tellen. Ik begin dan meteen te twijfelen Niet of ik tot vier kan tellen, want dat red ik net, maar wel of ik de pas wel in vier tellen gedaan had. Terwijl ik aan het nadenken was en de beweging nog een keertje doornam, stond de docente al naast panterbroek-dame, te schudden met haar hoofd. Ik was zo blij dat ik panterbroek-dame niet was. En niet alleen vanwege de broek.
Not amused
Na de les wilde ik een foto maken - tja, net een Japanner - van de nieuwe school, mooie hal. Katiti zat op de grond in de hal even na te stretchen dus vroeg ik haar of ik haar erbij op mocht zetten. “For real, are you asking me that when I look like this?” Kennelijk stond ze vaker zo op Facebook en was ze not amused. Ik probeerde nog even haar over te halen door te zeggen dat je dan wel kon zien dat er gewerkt was maar het feest ging niet door. Zoals ik al meteen zei; net juf Rina. Duidelijk en top.
Zoveel leuke lessen, geweldige Horton les bij Alvin Ailey on the 5th floor. Zaterdag zelfs in de grote studio on top, waarbij ik een van de weinige ‘lichte’ dames was. De humor en het gezucht van de andere dames om me heen was ook hier weer een en al humor. De spierpijn die volgde na deze anderhalf uur bikkelles, was beduidend minder.
Knuffel homo’s
Zaterdagmorgen had ik een verzoekje; ik wilde graag Danzatone volgen. Ik had er eens over gelezen en het was (zo vertelde ik Peet en Tess) een manier van je spieren trainen tussen dans en sport in. Dat doen wij ook, dus ik was wel benieuwd. De lift naar boven was al top, studio 6B met uitzicht over Manhattan. Wow! Tel daarbij de knuffel homo’s, de blinde oudere en wat stille dames, en de les was compleet. Bijna dan, de docent met billen van staal, was ook de moeite waard.
Echter was er weinig ‘toning’ aan, maar mochten we meteen met de voetjes van de vloer. Swingen springen en nog eens springen. Tess keek me aan, zonder ontbijt erin geluisd. Toen de docent ook nog billen shakend voor Peet ging staan, wist ik dat de rest van de dag zou bestaan uit heeeeel stil en braaf zijn door Indira.
De spaarpot
Voor ieder wat wils, ieder op zijn/haar manier en tempo. Hier kan alles, klein groot, dik dun, goed beter en best in een les. Ik lag net nog tussen een jongedame die in de split lag en een meisje wat zeker mijn dochter had kunnen zijn. Maar tjee, wat leer ik hier veel en wat geniet ik ontzettend van deze kans. Natuurlijk is naar huis gaan fijn, naar mijn schatjes en terug naar het echte werk. Maar de spaarpot gaat weer aan.
New York, see ya! En liefste Peet & Tess, thanx voor deze TOP-week. X
Ps ze slapen als roosjes hoor, deze fitte jonge meiden, al heeeeeel lang :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten