Eindelijk was het zover. Sandy stuurde ons een weekje
later naar NY maar we waren er des te meer klaar voor. Met mijn twee zussen naar
New York. Bijna een week weg. Geen verplichtingen, geen was, verantwoordelijkheden.
Wel volop licht, genot , verbazing, gezelligheid en… dans!
De heenreis verliep super. Eén zus met vliegangst en één
met redelijke smetvrees. Beiden blijven dus keurig de hele reis op hun
stoeltje, maar deden het super. We waren al vroeg in het hotel en liepen dus al
snel op Time Square, wow! Het blijft een beleving. Behalve de superdag en
topgezelschap, kwam ik ook om te dansen.
In haar broekje
Onze eerste echte dag stond ik dus al braaf in
danskleding naast mijn bedje. Na een vlot ontbijt (apart 40 en nerveus) stond
ik om 10.30 Am in de eerste les. Contemporary. Zussen besloten in de hal van BDC op de schermpjes het begin van de
les te kijken. Helaas kwam de docent te laat dus stond ik 10 minuten tussen
jeugdige Franse meisjes te kijken naar een dame vooraan die in een mega kort
broekje haar benen stond te strekken. Uiteraard had ik hier meteen een
vooroordeel gehad over haar. Losse haren, grote oorbellen, wijde kleding die
plaats maakte voor top en (onder) broekje. Maar nadat de les 4 minuten bezig
was, werd mijn grote mond alweer gesnoeid. Deze jongedame had alle techniek in
huis zodat ze met recht in haar broekje mocht staan.
Meehuppelen
Een prima les, oké docent. De Franse dames hadden het nog
niet helemaal door en werden al vrij vlot afgeblaft over het feit dat ze gingen
zitten tijdens de uitleg (?) en niet aan de kant gingen tijdens het
‘in-2-groepen-dansen’ (??). Toppunt was dan ook dat er een in de raamopening
uitgebreid ging hangen wat de docent helemaal razend maakte. Ik huppelde wat
mee, pikte eruit wat ik leuk vond en had een prima vuurdoop als eerste les.
Veel jeugd maar daar was ik op voorbereid. Veel ‘duidelijke’ tips, maar ook
hier was ik op voorbereid.
Where’s your
leg?
De volgende dag stond ik overmoedig klaar om 3 lessen
achter elkaar te doen. Zussen hadden ook een programma wat de nodige tijd
duurde dus dat was prima. Mijn eerste les Jazz van Sheila Barker, waar ik al eens les van had, was hard werken. De
benen vlogen me om de oren en tijdens de diagonal vroeg de docente zich af
waarom mijn left leg niet meeging bij
de spil-sprong. Een vraag die ik mijn lijf ook al de hele les stelde. Ik voelde
me af en toe wegdromen, kijkend naar de geweldige dansers die deze les had. Een
aantal met benen zo hoog als het Empire State Building, maar ook menig
splitsprong waar ‘the left leg’ wel
degelijk mee ging.
Begrafenis
liedje
Na deze les kwam ik zeikje nat op de gang, om mijn
geplande pilates- les maar even uit te stellen. Even zitten en wachten op de
volgende Cotemporary Lyrical. De docente Tracy
Stanfield heeft een eigen company en ik heb al meerdere keren vol
bewondering voor het raam staan kijken naar haar. Nu had ik mezelf zover dat ik
het maar eens ging doen, was ze er niet. We kregen een andere docent; SLAM. Dan
denk je aan een stoere grote man. Nou de lengte was daar maar het zweverige
gehalte ook. Een geweldige warming-up met veel tips, fijne strectches (auw) en
rustige uitleg. De combinatie was echter op een - voor ons misschien - iets te
bekend begrafenis liedje en ondanks dat hij zijn best deed om mij in zijn flow
te krijgen, verloor ik hem een beetje bij de ‘ogen dicht en adem oefening’. Het
mooie aan NY en onbekend in de les staan is dan ook dat ik het wel doe, vol
overgave natuurlijk.
Iedere dag
Woensdag was DE dag, de enige dag dat er een open les was
bij Alvin Ailey. Niet pas bekend van SYTYCD maar ook daarvoor al een
indrukwekkende dance company. Ze hebben er maar 15 open lessen per week en wij
(ja, zusje ging mee!) gingen voor de Horton les. Wat een school; 6 verdiepingen
en een eigen theaterzaal. Wow! De les was geweldig, zwaar (zusje liep vier
dagen later nog met pijn) en heel leerzaam. Een super docent die iedereen de
nodige aandacht (lees correcties) gaf maar op een fijne manier. Een les die je (ik) wel elke dag zou willen
volgen. Een manier van kracht en lengte uit je lijf halen die voor iedereen
raadzaam is!
Sexy
Donderdag was het CHIO
tijd, een super streetjazz docente bij BDC.
Ook bij haar had ik al eerder les gedaan en ik herkende zelfs haar befaamde warming-up meteen. Wat ik kennelijk
even vergeten was, was dat Chio heel hippig is. Dit trekt natuurlijk hippige
dansers aan. Dus de les stond vol met jeugdige langbenige zichzelf bekijkende
dansers die op hun uitgaanschoenen de zaal in waren gekomen. Even bedacht ik me
om te gaan maar deze les stond in onze planning (iets waar zusjes zich erg
graag aan houden J dus hup. Dom! Was ik maar
gegaan, de les was heerlijk maar toen ik 15 minuten later moest ‘sexy improvise’ vroeg ik me toch echt af
of ik niet te oud voor werd. Terwijl ieders handen langs hun lijf, via hun
wangen naar boven swingde, stond ik heel ongemakkelijk een beetje met mijn
armen te zwaaien in de hoop dat de tellen snel voorbij gingen. De choreo was
gaaf maar ook hier maakte de sexy elementen mij erg ongemakkelijk. Kijk eens op
http://www.youtube.com/user/chiozone/videos, erg de moeite waard. De
jongeman naast haar met wit haar deed mij bijna wensen dat ik ook mijn
mannelijke kant zo mooi kon combineren met whatever
vrouwelijk ik vandaag deed. Redelijk chagrijnig ontmoette ik mijn zussen
twee uur later. Naast verwoede pogingen me op te vrolijken (hoe stoer ging ik
toch maar mooi alle lessen in en uit) hielp Starbucks’ hot chocolate toch het
beste.
Warme gloed; wat een
docente
Vrijdag was het New
Amsterdam Dance center Time; een dansschool waar zusje van onze dansjuf al
eerder super tips over had gekregen. En terecht! Na een gestreste taxi rit,
kwam ik om 12.02 de (verkeerde) les
binnen rennen. Ik schrok want ik was slechts 2 minuten te laat maar de combinatie
die bezig was, had zoveel benen dat het geen warming-up kon zijn. De dansers op
de gang stelde mij gerust; Katiti King
was nog niet in de zaal. Toen ze een paar minute later de prachtige zaal
binnenkwam, was er meteen een warme gloed. Wow wat een docente, wat een rust en
beheersing. De les was 2 uur maar ik had er nog 2 uur langer willen staan.
Heerlijke swings, pure flat backs en een geweldige uitleg. Toen zusjes dan ook
2 uur later in de deuropening verschenen, was ik gewoon trots om te laten zien
wat ik geleerd had. Iets wat ze de dag daarvoor graag gezien hadden, gezien
mijn verhaal over de Sexy movements.
Een week met 11 heerlijke leerzame dansuren, 2 te gekke
musicals (Newsies wordt echt de nieuwe Wicked!), een iets te spannende helikoptervlucht,
3 zonnige fietsen in Central Park, 100 sneeuwvlokken tijdens de korte
sneeuwstorm, slechts 1 keer de subway, ontelbare lachmomenten en 2 geweldige
zusjes maakte het tot 6 onvergetelijke dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten