Uitersten

Tijdens een optreden op een schip ten goede van Stichting Tante Lenie werd ik gebeld; of ik een groot event wilde opleuken met het doede360 dansje… samen met BN-ers op een podium om publiek op te zwepen…

Als altijd enthousiast natuurlijk, en al snel de juiste meiden gevonden waarmee ik dat ging doen; onze doede360 meiden natuurlijk. Al snel werd duidelijk dat een van de BN-ers Jeroen van den Boom was… helaas werd het optreden met, naast, achter, voor, uiteindelijk VOORAF Jeroen vd Boom maar dat maakte ons enthousiasme niet minder. Het publiek warm maken voor een Nederlandse artiest leek ons eigenlijk wel op het lijf geschreven.

Luciel en Victor

De ochtend verliep gezellig! De grote artiest werd vergezeld door allerlei interessante mensen maar beloofde uiteindelijk met onze meiden op de foto te gaan. Wat een contrast met een leuke Lucile Werner die zelfs nog aanbood om een foto van ons te maken en een Victor ‘SBS6’ Brand die een leuk gesprekje hield met onze meiden. Ons plezier was er niet minder om en heerlijk voldaan zaten we een uurtje later in de auto naar huis.

Gekheid en nuchterheid

Voor een aantal dames was dit niet het laatste optreden van de dag, zij mochten ook nog mee naar de Harmony Hatert. Waar we 2 door hen live gespeelde nummers een beetje ‘opleukte’ door er een dansje op te doen. Een heus contrast; van de ochtend gekheid naar de heerlijk avondje nuchterheid. Van de ‘SBS6’ camera naar de fotocamera van oma. Twee uitersten maar met hetzelfde doel; vermaak! Leuk om op zo’n dag verschillende mensen te zien met dezelfde passie, namelijk muziek.

Artiesten en fans

Zo was onze ontvangst er ook een van uitersten; op Papendal werden we door vriendelijke vrijwilligers keurig de weg gewezen. Ons uiteindelijke contactpersoon wees ons de weg… naar iemand anders. Deze jongeman was erg druk bezig want er waren tenslotte ECHTE artiesten in da house. En 20 enthousiaste gillende meiden met hun huppeljuf is dan natuurlijk veel minder belangrijk. Terecht want de prijs die waarschijnlijk betaald wordt om zulke artiesten daar te krijgen zal ongeveer gelijk liggen aan onze maandelijkse hypotheek. Toen we echter op het podium stonden en alles (uiteraard) wat uitliep, waren wij even de artiesten en ‘mochten’ we zomaar 10 extra minuten vullen. Toen we vervolgens als heuse fans meezongen met de artiest, was het weer een feest. Toen we daarna onze belofte kwamen halen (de foto!) werd hij beduidend meer nerveus.

Druk en irritant

Wij snappen dat natuurlijk. Tjee je moet er niet aan denken dat overal waar je maar komt er gillende mensen met je op de foto willen. Maar tja beloofd = beloofd. Met foto op zak, gingen wij op huis aan. Meneer de medeorganisator was alweer zo druk met de volgende artiest dat hij niet eens de moeite nam om de meiden te bedanken of ze zelfs een glimlach of zwaai te gunnen. Irritant vind ik dat. Nu ben ik verre van bekend en interessant maar ik probeer wel altijd enthousiasme te belonen met een vriendelijke lach!

Lekkers en limo

Diezelfde avond kwamen de meiden binnen op de SSGN, daar waar het concert plaatsvond en zij aan het dansen zouden gaan. Bij binnenkomst warden ze vriendelijk ontvangen. Er waren ‘kleedkamers’ gemaakt waar leuk ons logo opgeplakt stond en er was lekkers en limo. Maar belangrijker; er kwam na afloopt een heuse glimlach en een simpel dankjewel.

Zo is er weer een dag van uitersten, de meiden leken niet onder de indruk. Zij speelden tussen de twee optredens in gewoon nog een hockeywedstrijd. En ik… ik ruimde de schuur leeg van mijn moeder. Dat hadden we beloofd en dan doe je dat dus!

En… ook aan het einde van dat avontuur kwam er een blijde glimlach. Dat maakt een dag van uitersten, uiterst geslaagd!

Weekie wat een weekie…

Verguld schrijven over hoe leuk en gelukkig mijn leven is, laat ik voortaan maar achterwege. Voor je het weet, lig je in het CWZ. Maar vertellen over alle leuke mensen die je ontmoet, moet kunnen!

De perfecte week

Het mooie van dit vak is dat je heel veel verschillende dingen kunt doen, dat doe ik dan ook met veel plezier. Afgelopen week kwamen toevallig al die mooie projecten in een week samen wat mijn week DE perfecte week maakte, dus een vermelding waard.

Stralen en schijnen

Wanneer? Dinsdag 20-03. Wat? Voordachtfestival. Waar? Lindenberg Nijmegen. Met wie? De Dansplusklas van de SSGN.

Het thema was verlichting. De Dansplussers hebben in 10 weken tijd een streetjazz stuk geleerd wat we opgelicht hebben met allerlei lampjes. Lampjes om de vingers, Joris (de enige echte man in de groep) had lampjes op zijn voeten en iedereen had lampjes in zijn shirt geknutseld. Mijn eerste idee was dit op een leuke avond te doen maar na een shirt, werd het een groepsactiviteit en dus zaten we een mooie woensdagmiddag samen te borduren. Dinsdagavond showtime, na een generale en gezamenlijk macaroni eten die Roel gemaakt had, was het tijd om het voor het echt te doen. En verlichten dat deden ze! Stralen en schijnen, ook zonder de extra glans van de lampjes. Warm is dan het gevoel wat overheerst.

Elk jaar weer spannend

Wanneer? Donderdag 22-03. Wat? Afsluitende dansjes van HAN/SBE. Waar? USC multizaal. Met Wie? Vier groepen SBE eerstejaars studenten.

De SBE (sport bewegingseducatie) student krijgen in het eerste jaar 7 weken dans. Mijn voornaamste taak is een kennismaking met dans en ze te leren hoe dit toe te passen in en op hun toekomstige werkveld. Elke week gaan we een leeftijdscategorie hoger en worden ook de eigen vaardigheiden wat meer uitgedaagd. Elk jaar weer spannend, dans is niet iets waar iedereen meteen weg van is. Maandagochtend half 9 Indira als juf ook niet… Maar dat het ruimschoots gelukt was, bleek uit de vroeg donderdagmorgen binnenkomst. De kleurrijke kostuums schenen me al tegemoet, de baliemedewerkers van het USC waarschuwden me al voor veel leuks en inderdaad de studenten hadden de opdracht van week 7 (Maak van de einddans een leuke show) heel goed opgepakt.

De onzekerheid die sommige studenten gedurende de 7 weken gevoeld hadden, leek weg. Nerds, zakenlui, hippies, nonnen en ongelofelijke fashion girls stalen de show. Iedereen moedigde elkaar aan en de een was nog dansanter dan de ander. Juf was meer dan tevreden, juf was BLIJ!

Springende juf

Wanneer? Vrijdag 23-03. Wat? Alo show (HAN/Alo). Waar? Sporthal Meyhorst. Wie? 144 tweedejaars Alo studenten.

Alo-ers krijgen zowel in het eerste als in het tweede jaar een blok DANS. In het eerste jaar ligt de nadruk op dansonderwijs in het PO, en dansen we Chipz, K3, Djumbo en meer. Na wat vertwijfelende blikken, voorzichtige sprongen en een gezonde gewenning aan de springende juf, dansen ze eigenlijk na 7 weken al de sterren van de hemel. In het 2e jaar komen daar nog hun turnkwaliteiten bij. Ze moeten na 7 weken dans en 7 weken turnen in nog eens 7 weken een show in elkaar zetten.

Met de hele klas, minimaal 10 minuten. Een gezond proces waarin organisatie, overleg, aanpassingsvermogen en incasseringsvermogen niet altijd hand in hand gaan. Ideeën genoeg maar de uitvoering lijkt soms makkelijker dan hij is. Gedurende het show proces, kom ik regelmatig langs om te kijken hoever (of niet) ze zijn. Vaak krijg je dan al een heel goed beeld van hoe het uiteindelijk gaat worden. Soms is er paniek, vrij regelmatig is er onrust want hoe dichterbij de show komt, des te spannender is het.

Sprakeloos

Nu was ik dit jaar al meerdere keren blij verrast tijdens de voorbereidingen, de showdag zelf leek vanaf minuut een feest te zijn. Ondanks dat tijdens de generale repetitie de tumbling baan (een mega lang opblaaskussen) er mee ophield, de lichten nog niet helemaal klaar waren voor iedereen, bleef de stemming erin. Als docent zijn dit de mooiste dagen, genieten, ondersteunen, kijken en bewonderen. WOW 10 klassen vol toekomst, de docenten van 2014/2015 want dan zijn ze klaar (als het goed is). De show startte en had ons van begin tot eind in zijn/haar greep. Na 09 bijna perfecte shows, mocht ik het eindwoordje doen, Behalve dat de studenten dan hun cijfer krijgen, vertellen we ook altijd nog wat over onze bevindingen van hun show. Ik was sprakeloos! Mensen die mij kennen (en dat is niet zo moeilijk want mij ken je vrij vlot) weten dat sprakeloos niet echt in mijn system zit, maar wat was en ben ik geraakt door deze artiesten. TROTS is een understatement, we waren er vol van! Wow, de toekomst brengt veel moois!

Vreemd maar gaaf

Wanneer? Zondag 25-03. Wat? Kunstbende. Waar? Lindenberg Nijmegen. Wie? Onze donderdag 14+ teenz dansen een choreo gemaakt door ArtEZ student Mariëlle.

Na zoveel dagen show en zoveel moois, zou je denken dat het genoeg was. Maar in tegendeel. Op de laatste dag van deze week, verraste mijn eigen dansers mij ook nog. Heerlijk te zien hoe ze eens van een andere docent les hebben en dit ook geweldig doen. Leuk te zien hoe Mariëlle ze raakt, uitgedaagd en tot een hoger level brengt. Mooi om te voelen dat zee en groep zijn, klaar om samen op het toneel te gaan. Het thema van de Kunstbende dit jaar was Vreemd!. Mariëlle’s stuk heet Strange Dreams. De kostuums waren vreemd maar mooi, het stuk vreemd maar gaaf, de dansers Vreemd maar goed en de dansjuf, zoals bijna alle dansjuffen; vreemd maar zo leuk! Geen prijs maar wel twee hele trotse juffen.

Kortom weekie wat een weekie; Warm, Blij, Tevreden, Trots! Ik zei het al bij de afsluiting van de Alo show; wie wil mijn baan nu niet?