Sexy talk

Als moeder van drie kids weet ik inmiddels prima waar de baby’s vandaan komen. Redelijk preuts, maar open voed ik mijn kinderen op. Tenminste dat probeer ik ☺. In onze opvoeding zijn er duidelijke taken. Voetbal, papa. Dansen, mama. Turnen, beiden. Basketball, papa. Ik regel de kinderfeestjes en manlief de grotere cadeaus. Ik zorg dat duidelijk is, wie waar moet zijn en Roel haalt ze op. Ik doe de was, Roel kookt. Prima verdeling.

Toen Kai klein was, waren we nog zoekende en deden we wat goed voelde en ons het beste leek. Soms totaal mis, maar kennelijk vaak prima want tot nu toe is ‘ie best goed gelukt.

Minder rooskleurig 

Toen Kai 4 was, werd ik zwanger. Natuurlijk legde ik dat prima, volwassen en keurig uit aan zoonlief. Hij kreeg een babybroertje of -zusje. Uit mama’s buik, als de baby groot genoeg was. Uiteindelijk kwam zusje Tess iets eerder en iets minder rooskleurig te wereld dan gepland en baalde Kai dat het geen broertje was natuurlijk.

Liet het litteken zien

De vraag waar die baby nu vandaan kwam en vooral hoe zusje nu hier gekomen was, beantwoorde ik terwijl ik met mijn kleine man in bad zat. Ik legde hem uit dat zijn geboorte wat anders ging. Ik deed het hele fysieke verhaal over een keizersnede, liet hem het litteken zien en stapte vervolgens voldaan uit bad. Zo, dat had ik even goed gedaan. Kai achterlatend met een glimlach en geen enkele vraag. Ik vertelde Roel trots dat ik ‘HET’ verhaal gedaan had en dat ons super slimme kind het meteen snapte.

De dokter pakte een mes

Toen we twee dagen later op een feestje zaten, riep Kai tussen het spelen door dat hij wist hoe de baby’s ter wereld kwamen. Ik hield even mijn adem in en keek rond, maar bedacht me: “Ach, ik was zo netjes en duidelijk geweest.” Kai haalde adem en zei in een keurige volzin: “Mijn mama’s baby zat in haar buik, papa had de baby erin gestopt en de dokter haalde de baby eruit.” Goed, dacht ik, iets platter dan mijn verhaal, maar prima voor een kind van vier. Maar hij was nog niet klaar. “De dokter pakte een mes, sneed de buik open van mama en haalde zo de baby eruit. En papa had de baby ook daar erin gedaan!”

Baby-horror

Roel proestte het uit en mijn mond viel open. Stond ik minuten daarvoor nog te vertellen hoe goed ik dat hele baby verhaal even uitgelegd had. Bleek het een baby-horror geworden te zijn! Dat had eigenlijk een voorteken moeten zijn. Kai en Tess werden ouder en we hadden het er niet meer over. Tot we op en zondagmorgen in de auto naar een doop zaten. Niet zomaar een doop, maar de doop van een van de kinderen van een van onze beste vrienden. Tevens traditioneel en redelijk netjes. Ik had Kai en Tess dan ook toegesproken zich te gedragen en stil en rustig te zijn in de kerk.

Hoe hebben jullie dat gedaan?
Op weg naar de kerk kregen we het over de collectes, goede doelen en uiteindelijk de ziekte aids. Kai wilde weten hoe je dat kon krijgen, dus ik legde hem het verschil uit tussen onveilige en over veilige sex (hij was negen!?). Met nog maar twee minuten voor we bij de kerk aankwamen, kwam de mooie vraag van achter in de auto. “Mam; hoe hebben jij en papa dat gedaan?” Ik keek Roel aan en gaf hem een dwingende blik om het gesprek over te nemen. Roel keek mij aan en zei: “Ik rijd nog wel een rondje, je doet het geweldig.” Ik begin in een rottempo het hele man/vrouw/verliefd/vrijen verhaal (nog een keer) te doen. In de hoop dat dit prachtige liefdesverhaal heel snel zou inzinken, nog voor we in de kerk aankwamen. Dit leek prima te gaan tot we in de rij stonden om naar binnen te gaan en Kai net iets te hard zei. “Dus jij had geen condoom he pap en toen kwam ik!”

Opgelucht

Ik duwde hem de kerk in en voerde hem biscuitjes tot we weer buiten stonden. Terwijl we na de doop allemaal buiten stonden, deed ik opgelucht het hele verhaal aan onze andere vrienden. Opgelucht dat de vragen in de kerk gestopt waren en blij dat het uitleg-verhaal voorbij was. Toen een van onze vrienden dan ook bijdehand zei dat hij het wel even aan Kai zou vragen, gaf ik aan dat ik het verhaal gebaseerd had op het ‘krijgen van een kind’. Hij was net samen met zijn vriendin, dus zou dan zelf uit mogen leggen hoe díe kant van het verhaal zat.

Een mooie mix

Bij ons tweede kind Tess deed ik het verhaal in de verkorte versie, het interesseerde haar weinig en ik baalde dat ik weer de pineut was. Ze is ook veel minder nieuwsgierig dan Kai ooit was, dus was het verhaal zo gepiept. En toen kwam nummer drie, Jade. Op alle vlakken een mix van ons allemaal. Lief en gezellig als Tess, energiek en ondeugend als Kai. Bijdehand als papa en enthousiast als mama. Kortom, het toetje van de dag. Jade heeft geen zwangerschap van heel dichtbij mee gemaakt. Ze is ons cadeautje en er volgen er geen meer. 

Over die baby in de buik…

Maar nu is mijn jongste zusje zwanger, sterker nog. Binnen een paar weken (dagen?) hebben we een heus baby-neefje. Super spannend natuurlijk. Alles wat we nog aan babyspul hebben, staat klaar om naar Lent te gaan. Inclusief de baby info boeken die heel handig zijn voor de eerste paniekerige maanden. Nietsvermoedend lagen deze boeken dan ook op de tafel in de keuken.

Terwijl ik een boterham stond te maken, hoorde ik achter me: “Mam, over die baby in de buik he?” Ik draaide me op en zag haar met haar neus ín het babyboek. Ze was bij week 40 en keek naar een groot bloederig plaatje. Ik kon niet anders denken als: “WHY!?? Waarom elke keer bij mij?” Er is een super papa die elke avond thuis is en aan tafel prima het hele baby-into-the-world-verhaal kan doen.

Eitjes en zaadjes

Daar ging ik dus, weer het hele verhaal. Inclusief plaatjes, want die heeft het boek volop. Jade was even stil van het gaatje waar die grote baby uit moest, maar zoals ze altijd een bikkel is, nam ze het stoer op, besloot nooit een baby te krijgen en at haar boterham. Ik zuchtte opgelucht en bedacht me dat dit de laatste keer was dat ik het uit moest leggen. Terwijl ik rustig de boterhammen op aan het ruimen was, bedacht Jade volgens mij dat er vast nog een stukje mistte en dook weer in het boek. Nu niet bij de 40 weken sectie maar vooraan in het boek. Het gedeelte met de eitjes en de zaadjes had ik al behandeld maar de plaatsjes die ze nu zag, deden haar vermoeden dat er meer was.

Bloedserieus

Dus ik weer aan tafel, heel rustig het vriendje/vriendinnetje/verliefd/vrijen verhaal. En Jade knikte, het was goed. Ik stond heel voorzichtig op en deed het boek dicht. Het bleef stil en ik voelde even een kleine overwinning. “Maar mama…” Ik stop, kijk naar haar bloedserieuze gezichtje. “Hebben Jeroen en Cristel dat dan ook gedaan?” “Uh, ja Jade. Anders was Cristel nu niet zwanger.” “Krijg je dan meteen een baby?”

Vaak oefenen

Het duiveltje op mijn rechterschouder knikte heftig met haar hoofd: “Ja! Laten we dat doen, dan blijft ze lekker lang ver van alles wat ‘onveilig’ zou kunnen zijn.” Maar nee, onnodige angst is geen emotie die ik Jade wil bijbrengen. Dus ik ga weer naast haar zitten, kijk haar aan en zeg bloedserieus: “Nee Jade. Soms moeten mensen heel vaak oefenen en heel hard werken om een baby te krijgen.” Ik vertel haar dat er zelfs soms mensen zijn die geen kinderen kúnnen krijgen. Dat er veel zaadjes voorbij zwemmen en dat de eicel heel goed moet uitkiezen welk zaadje zij binnenlaat. Tja man. Deze gaat in mijn top 10 duidelijke uitleggen. Jades mond sloot langzaam. Ze keek naar het boek, zuchtte nog eens en lachte. “Gelukkig lukte het bij Jeroen en Cristel wel he mam?” Ik knikte, gaf haar een kus en zei: “Ja, Jade en nu krijgen we een baby neefje!”

Te laat!

Ik ruim de boterhamspullen op, veeg de tafel af en glimlach in mezelf als ik even denk aan al die vragen die zusje Cristel straks moet beantwoorden. Oh, en ik lekker niet meer… “Mam?” Ik stop, laat mijn doekje in de gootsteen vallen en kijk met mijn liefste glimlach om naar mijn jongste wonder. “Ja, lieverd?” “Hoe vaak moesten papa en jij en papa oefenen voor mij?” “Oh Jade, kijk eens naar de klok, we komen te laat!”

Ik stel voor dat papa het vanaf nu over gaat nemen. Ik ben klaar met de mooie verhalen ☺