En toen knipperde we met onze ogen en was het eerste half jaar van dit seizoen alweer voorbij. Mooie tijd om terug te kijken. Helemaal vanuit de plek waar ik nu zit, op een houten vlonder, bij een huisje met een rieten dak en schreeuwende apengeluiden om me heen. We vieren ons 25-jarige huwelijk met de kids. Eigenlijk vieren we het leven.
Wat dat staat toch wel centraal terugkijkend naar het afgelopen jaar 2023. Ik kan me de ID X-mas shows van 2022 nauwelijks herinneren en vrees dat ik ze in een waas beleefd heb. Het verlies van Rens was natuurlijk allesbehalve weg bij de start van een nieuw jaar. Het was namelijk de start van een nieuw jaar zonder hem.
Blije mensen, trouwe collega’s
Langzaam pakte we begin januari alles weer op. Met één oog Jack, Jen en Janna in de gaten houdend en hopen dat we ondanks de drukte er nog steeds voldoende voor hen konden zijn. Het was zoeken, aan de ene kant zo blij om weer aan de slag te gaan. De school liep (loopt nog steeds) als een malle. Aan de andere kant je toch bij veel dingen afvragen, waarom, hoe dan en op welke manier? Maar het is ook het mooie werk bij ID wat ons er door heen sleept. De blije mensen, de trouwe collega’s en de warme sfeer. Terugkijkend hebben we (gelukkig) alweer zoveel vette mooie dingen mogen doen. Onze eerste selectievoorstelling in De Lindenberg, samenwerken met prachtige dansers en een mooie presentatie neerzetten gaf meteen positieve energie. En meteen uitverkocht maakte het dat we in juli besloten om met onze Lentse ID dansers het jaar ook in De Lindenberg af te sluiten.
Zomervakantie
Tussendoor liepen de aanvragen voor optredens binnen en was het bijna elke week ergens feest. De energie groeide en de dansers ook. Tegen de tijd dat de zomervakantie begon, hadden we de magische 1.000 leden al dik gepasseerd en starten we vol goede moed (en met Jen voorzichtig terug op haar plek) met een nieuw administratie-systeem. Tijdens drie volle dansweken, bikkelden we achter de schermen met de mannen van Bueno om alles voor elkaar te krijgen.
Nieuwste collega’s
Het nieuwe seizoen startte we meteen ook met nieuwe collega’s; onze eigen danseressen Rewi, Tess en Nerena werden onze nieuwste collega’s en trapten de week af op de maandagmiddag. Elena en Yana combineerden de eerste helft door elkaar af te lossen bij de moderne dansers op maandag.
Hoop
We werden verblijd met twee (en met die van ex-collega Laura een beetje drie) ID babies. Nieuw leven brengt weer hoop. Helaas brengt het geen verloren mensen terug, maar wel een warm gevoel.
Samen dansen
Het team vond zijn/haar plek, ieders drukke agenda leek wat structuur te geven en we kwamen in de luxe positie dat er meer dansers zijn dan lesplekjes. Wat een compliment, maar ook meteen een vreemd gevoel. Want dansen doen we samen maar veel groter hoeft het voor mij allemaal niet hoor ☺
Knallen
Met ‘mijn’ dansers dansen op waanzinnig mooie plekken: de St Stevens kerk in Nijmegen, Het Vasim met haar prachtige open ruimtes. Knallen bij AMZAF, te gast bij ArtEZ, film kijken en optreden in LUX. Het was/is bijna niet bij te houden.
Hopsa naar bed
Het afsluiten met 15 kerstshows was dan ook een mooie uitdaging. 105 groepen (inclusief kostuums) bleek een iets grotere uitdaging dan bedacht. En ook het organisatorisch rond krijgen en thuis ook nog de boel draaiende houden was hectisch. En dan dansen beide thuiswonende dochters nog volop. Dus elke dag mee, opbouwen, opruimen, aanpassen, begeleiden dansen en natuurlijk genieten. Eten na de shows en hopsa naar bed. Even vroeg ik mezelf af hoe we dit grapje straks gaan doen in de Schouwburg met acht (!) shows. Zijn onze meiden hier bestand tegen en vraag ik niet teveel van ze. Je ouders die hetzelfde werk doen is super leuk, maar niet altijd even handig als je proefwerkweek hebt.
Geflikt door jullie
Maar we hebben het geflikt! Niet alleen met ons gezin in de ruime zin van het woord. Mama die elke dag weer met een glimlach bij de deur stond en ook Jack, Jen en Janna waren er weer met de kerstshows. Wat het maakte dat ik er ook weer helemaal was.
Maar we hebben het vooral geflikt door jullie, de fans, de ouders/verzorgers die hun dansers elke week uitlenen. De selecties die de benen onder hun mooie dansbillen uitgelopen hebben en ook nog prachtig gedanst hebben. We boffen maar en zijn dan ook heel dankbaar.
Voor nu, voor ons, even helemaal niets dan elkaar. Even met z’n vijven, zonder ruis. Zonder moeten (hoewel best druk programma hier haha) maar vooral in alle dankbaarheid genieten van elkaar. We zijn er en zijn gezond. Wow.
