Week 10 van het nieuwe seizoen. Inmiddels in een (voor ons te overziene) tweede Corona-golf. Alle kids lessen mogen gelukkig nog even doorgaan, onze 17+ lessen zijn allen via ZOOM en ok dat gaat prima. We duimen ons natuurlijk suf voor dinsdagavond waar premier Rutten ons gaat vertellen hoe nu verder.
Zondagmorgen, letterlijk ook want de zon schijnt en dat maakt het dat het best druk is op straat met wandelende, fietsende blije mensen. Hier in huis is het stil. Ik ging naar beneden om een filmpje te gaan kijken, maar het mooie weer deed me doen beslissen niet te lang te blijven zitten om snel naar buiten te gaan. De rest slaapt nog dus het enige geluid is ons konijn dat heen en weer rent.
Nou, dat is erg
De afgelopen weken waren heftig. De opstart viel me een beetje tegen. Ik schreef er al eerder over. Mijn positieve verwachtingen, de twijfels, de onzekerheid, maar ook de indeling van de week. Naast onze heerlijke dansschool werk ik ook op de HAN. Ook zij moesten natuurlijk aanpassingen doen met de opstart van het nieuwe seizoen. Voor mij betekende dat, als ik toch al ‘mijn’ tweedejaars-klassen les wilde geven, dit verdeeld zou worden over vier dagen. Ik dacht er maar heel kort over na… Natuurlijk ging ik dat doen. Het was maar voor slechts acht weken. En kom op, dat mijn vijfde werkdag in de week start met de SSgN, waar ik samen met collega Tess de lessen Dans verzorg, vergat ik natuurlijk niet. Nu hoor ik jullie denken: “Oeh, vijf dagen per week werken, dat is erg ☺”. Nou, verre van hoor. Dat is heerlijk. Het enige waar ik me een beetje (of best veel) in vergiste, was de tijd die er NIET over was. Na een vroege actieve ochtend en middag, sjeesde ik naar huis om wat te eten of mijn spullen te pakken en vervolgens weer door te gaan naar ID.
In mijn hoofd
Terwijl de weken voorbij vlogen, werd mijn week wel wat zwaarder. Niet alleen fysiek (ben toch ook echt geen 20 meer…) maar ook merkte ik dat er in mijn hoofd totaal geen ruimte was om iets te bedenken, regelen of voelen. Ik bleef een beetje aftellen en toch ook ontzettend genieten van de geweldige ALO klassen. Daar kreeg ik elke ochtend mega veel energie van. Helaas was dat kennelijk ook alle energie van de dag, want dat maakte dat ik redelijk uitgeput begon aan mijn ID deel van de dag. En dat kan natuurlijk niet! Mijn, mijn grootste passie, mijn vierde kindje, mijn mooiste dansers. De onzekerheid groeide, zou ik het dan niet meer hebben? Zou het niet meer lukken? Een onzekerheid die je denk ik altijd blijft houden bij een creatief beroep. Na elke vette choreo is er wel de angst: “Poeh, kan ik dit nog een keertje maken? Komt er nog een keer een mooi idee in mijn hoofd?”
Fikse huilbui
Inspiratie haal ik uit alle mooie dagelijkse dingen, iets wat ik zie in het bos als ik naar de HAN fiets, iets wat leerlingen van de SSgN laten zien als ze een maak-opdracht krijgen. Kijken bij en naar collega’s, dans op televisie, dans in een theater of gewoon bewegende mensen op straat. Nu kom je in deze tijd natuurlijk op veel minder plekken en ben je veel meer aangewezen op lege settings en kleine groepjes. Afijn, voor mij redenen genoeg om even in paniek te raken. Mijn lijf begon te protesteren, de danswereld werd onrustig van de toenemende maatregelen. Mijn paniek wordt altijd snel geuit. Soms denk ik dat een binnenvetter wat fijner is voor je omgeving. Maar, naast onmogelijk voor mij met mijn aanhoudende buikgevoel, ook gedoemd om het uiteindelijk tot een heftige uitbarsting komt. Die van mij viel nog mee. Wat tranen, wat paniek en meteen actie. Naast een fikse huilbui met fijne adviezen van een van mijn liefste ALO collega, fijn gesprek met vriendinnen en natuurlijk de geruststelling van manlief, kwam ik de weken door.
Heerlijk
De paniek of mijn inspiratie wel terug zou komen, maakte de werkdagen wat meer beladen. Vinden de dansers de nieuwe warming-up leuk? Is de les uitdagende genoeg? Is de choreo lekker te dansen? Natuurlijk voel ik dit doorgaans ook wel eens, maar zodra ik voor de groep sta, verdwijnt dit alles in een heerlijk ‘thuis-gevoel’ en weet ik precies wat ik doe en vooral waarom ik dit doe.
Derde keuze
De herfstvakantie kwam in zicht, maar net de week daarvoor kwam er een danseres van ons met twee klasgenoten mij een dagje volgen voor hun filmacademie opdracht. Ze zouden een dag meelopen met mij en dit alles op film zetten voor hun schoolopdracht: Volg een dag iemand die je inspireert. Best grappig gezien de inspiratie-paniek waarin ik zat, maar vooral een mooie eer. Toen ik Renske, Bart en Jari sprak, gaven beide mannen wel eerlijk toe dat de gewenste radio DJ (nummer 1) de carnavalsartiest (keuze 2) beiden niet doorgingen. Ik was dus de derde keuze. Maar dat is nog steeds heel leuk. We hebben er in ieder geval gedurende de dag hartelijk om gelachen.
Dit is het
De dag begon bij de SSgN, ging door naar ID waar ik met wat ALO-studenten een choreo oefende, de SSgN Dansplus klas hun eerste les gaf, wat afspraken had en de dag eindigde met heerlijke ID dansers.
Tussendoor stelde het leuke drietal vragen en zo kwamen ze tot een redelijk compleet plaatje. Soms ongemakkelijk, maar vooral gezellig genoot ik van de dag. Door de vragen en het nog eens mogen vertellen hoe ik bij mijn dagelijkse levens-indeling gekomen was, kwam ik gek genoeg ook weer een beetje bij mijn gevoel. Waar deed ik het ook allemaal weer voor? Waarom was mijn dag zoals hij is? De reactie van drie filmers en hun kijk erop, maakte het dat ik weer even terug was bij de mooie basis. Dit was het, sterker nog dit ís het!
De herfstvakantie bracht wat rust en nu, met een nieuwe weekindeling met wat meer rust in wat ochtenden, is ie er weer; De inspiratie, de energie, mijn fijne gevoel waarom ik doe wat ik doe! De ideeën zijn er weer en dat is maar goed ook! De nieuwe Zoom-weken vragen ook om aanpassen, creativiteit en nieuwe inspiratie. Je leerlingen toch uitdagen op een vierkante meter roept weer om nieuw, anders maar vooral leuk.
Dus dankjewel Renske, Bart en Jari. Niet alleen voor de leuke film maar ook voor het bevestigen van mijn geweldige (dankbare) leven.
Mocht je het leuk vinden om ook mee te kijken: https://youtu.be/ceoSY_VlHx4
Ps duimen jullie mee voor aanstaande dinsdag?
