En het is weer die tijd van het jaar, we mogen weer mee met mijn schone ouders naar de zon! Jaaa, wat een luxe. Voor het alweer 10e jaar zitten we met de hele familie (inmiddels uitgebreid met nieuwe zwager en twee stoere boys) een week in de zon. Deze keer ging de reis naar Griekenland vanwege toch wat minder veilige gevoelens bij ons vaste vakantieoord Turkije.
Kai ingeruild
Super plek, beetje windy en bewolkt, maar top. Na een goede reis, fijne vluchttijden, 6 schatjes van kids die geen kik geven gedurende de auto-, vlieg- en busreis komen we aan in een heerlijk all inclusieve oord. Fijne kamer, mooie schuifdeur die het tweepersoonsbed scheidt van de kamer waar de 3 meisjes slapen (zoon Kai is ingeruild voor nichtje Teun, Kai ligt overigens ook veel liever bij opa en oma). En een luxe badkamer. En daar komt het… met een weegschaal??? WTF? Vakantie en weegschaal? Ik zie het niet hoor?
Zoals elke vrouw heb ik echt de nodige weegschalen wel gezien. Toen ik jong(er☺) was, werd ik gepest met dikke billen en besloot ik elke week drastische stappen te nemen om deze te verkleinen. Helaas won mijn drang naar snoep elke keer.
Stoere appeldagen
Toen ik puber was, ging ik lijnen. Uiteraard zoals elk meisje in mijn omgeving. Of het nu te maken had met verschrikkelijk slanke vriendinnen of erbij horen, geen idee. Maar vol trouw volgde ik het ‘puntendieet’. Best te doen. Had zelfs enkele ‘stoere’ appeldagen. Het scheelde in die tijd ook dat ik verkering kreeg en mijn kersverse schone familie niet (in tegenstelling tot mijn lieve moeder) kookte wat ik lekker vond. “Nee, we eten wat de pot schaft.” Dus ik at weinig. Het duurde dan ook wat jaren voor ik ook alles lustte en at. Het weinig lusten - en dus weinig eten - hielp ook bij mijn ‘lijn-plan’.
Liefdesverdriet
Geen idee of het mijn leven beheerste, ik denk van niet want ik me er weinig van herinneren. Toen Roel een jaar naar Amerika ging, besloot ik hem te verrassen en in zijn afwezigheid héél slank te worden. Goed plan, vooral samen met het nodige missen en liefdesverdriet. Ik kwam 8 kilo aan dat jaar. En dat terwijl ik niet eens chocolade at, dat was een foute weddenschap van ons voor hij ging.
Ben je afgevallen?
Thuis hadden we een weegschaal waar ik regelmatig op stond. Al snel kwam ik erachter dat als ik me goed voelde en de weegschaal iets anders zei, mijn humeur zich meteen aanpaste. Vooral in onze dansgroep (een heerlijke groep no nonsense meiden) was eten een heel belangrijke STEP. Toch was het een compliment als iemand je vroeg of je afgevallen was. Vreemd eigenlijk want het ging ons echt om het samenzijn, trainen en dansen.
Hoeveel rollen?
Maar goed, inmiddels ben ik groot en volwassen en weet ik dat gewicht slechts een getal is. Ik snoep veel, ben dol op chocolade, maar sport ook veel dus dat streep ik tegen elkaar weg. Een weegschaal heb ik niet. Nooit gehad sinds ik uit huis ben. Mijn weegschaal is de broek die goed (lees: fijn) zit of de hoeveelheid rollen die ik bij het afrollen tegenkom ☺.
Kan moeilijk maat houden
Wat niet wil zeggen dat ik, net als elke vrouw, niet bezig ben met mijn lijf. Gezondheid vind ik belangrijk, snoep veel te lekker en je goed voelen een vereiste. Sinds we kinderen hebben, kan ik niet meer full time snoepen. Gelukkig maar. Omdat ik moeilijk maat kan houden (leuke zin als dansjuf) heb ik voor mezelf de gouden regel; door de week snoep ik niet (althans, dat probeer ik) en in het weekend, tja… dan wel! In mijn hoofd heb ik dan een beeld hoe ik er uitzie. Ik vermijd de spiegels, doe aan wat fijn zit en belangrijker nog, doe eigenlijk de hele dag wat ik leuk vind en dan is het al best snel goed.
Zoveel eten
De spiegel in de dansschool fungeert als kijkplaat voor de dansers achter en naast me. En sowieso voel ik me daar altijd fijn en goed. Dansles geven is een goed dieet. Lacherig zeggen mijn vriendinnen regelmatig dat we heel benieuwd zijn naar mijn postuur als ik straks minder beweeg, maar net zoveel eet. En ach, dat zien we dan wel weer.
Broodjes, eieren, croissants
Terugkomend op de weegschaal, duidelijk dus geen vakantiegevoel-apparaat. In een all-inclusive oord! Wat denken ze hier nu? Waarschijnlijk hetzelfde als ik elke ochtend, middag en avond vóór het aan tafel gaan. Nu, ja nu, ga ik echt maat houden. Maar als ik dan vervolgens langs dat buffet loop, voelen de broodjes (teveel koolhydraten volgens kenners), eieren (veel vet?) croissants, koffiebroodjes en vele vele toetjes toch echt iets sterker dan mijn ruggengraat.
Geen toetje?
Na de ochtend, besluit ik in de middag maat te houden. Als dat mislukt, ga ik aan de salade tijdens de lunch. En als dat ook niet zo goed lukt, neem ik in de avond geen toetje. Tja en als dat dan ook mislukt, eet ik er maar twee want dan is het ritme toch al verpest.
Doe mijn pyjama uit
Maar die weegschaal… die roept en lokt. Ik vul keurig altijd mijn gewicht in waar gevraagd. Gok op 70. Ik schommel tussen 68-72 dus zit vast goed. En dan is het avond en kan ik het blauwe gevaarte (de weegschaal dus) niet weerstaan. Ik ga erop staan, spring er weer af en doe mijn pyjama uit (toch 0,30 gram dat hempie) en ben aangenaam verrast. 68,4. All inclusive. Stom maar toch voel ik me weer even smal en stoer. Hop van het ochtend buffet en door naar de morning gym.
Op naar het buffet
Teleurgesteld in mezelf, ik die altijd aangeef dat het er niet toe doet. Je moet je goed voelen, doen waar je je fijn bij voelt en vooral lekker. Laat me toch even leiden door een blauw monster met cijfers. Ik schop hem weg, doe mijn jurkje aan en loop naar beneden. Op naar het buffet en dan lekker fitnessen met zoonlief, gewoon voor de leuk en lekker.
