Vroeger (toen ik nog jonger was) gingen wij als gezin niet zo vaak op vakantie. Mijn ouders hadden geen auto, niet heel veel te besteden en bovendien had mijn vader watervrees. Niets erg, ik kan me de vakanties alleen maar herinneren als leuk, gezellig en fijn.
Toen ik verkering kreeg met Roel, mocht ik al snel mee naar Zeeland en België... met de boot. Het feit dat mijn kersverse schoonouders een boot hadden was natuurlijk al helemaal stoer. Zwemmen in de Kraayenbergse plassen, heerlijk zonnen op het dek, het leek te mooi om waar te zijn. Echter mijn eerste echte grote vakantie die ik mee mocht naar België, zat ik uren lang kotsmisselijk op het voordek. “Als je moet spugen dan graag met de wind mee.”
Heerlijk vrij gelaten
Ik was een gelukkig kind en een lucky puber. Op mijn 16e mocht ik een hele maand op reis mee met mijn vriendin en haar ouders, Frankrijk, Spanje en Portugal met de camper. Wat een avontuur. Mijn eerste echte ‘buitenland-reis’ en een regelrechte hit natuurlijk. We werden heerlijk vrij gelaten (vader had een leuke jonge vriendin en ze spendeerden ook graag tijd samen) en hadden de tijd van ons leven.
Samen met nonnen
Mijn eerste vakantie alleen was met diezelfde vriendin, naar Spanje. Fuengirola. Zelf bij elkaar gespaard en mijn eerste keer met het vliegtuig. Mijn ouders waren niet helemaal gek, een oudtante (de zus van mijn oma) woonde er samen met een club nonnen en zij kende iedereen en alles en had natuurlijk ingestemd om een oogje in het zeil houden.
Pracht ervaring
Niet nodig, we zwommen, stapten, hingen buiten en maakten vooral veel lol. Een pracht ervaring en nog lekker onschuldig. Daarna volgden de vakanties met vrienden naar Ibiza, Portugal, Spanje en Frankrijk. Al snel had ik mijn reiservaringen meer dan ingehaald. Trouwerij op Jamaica, rondreis door de USA, boot vakantie naar Corsica (juist ja, kotsend over de railing maar wel naast de dolfijnen!). Het luxe leven zat er goed in.
Het gaat om de kleinkinderen
En zo zit ik ook nu weer, heerlijk op een balkon in Turkije. Onze voorjaars-luxe. Mijn schoonouders (nog steeds met boot ) nemen ons al jaren mee naar een geweldig all inclusieve oord. Nou niet echt ons, het gaat voornamelijk om de kleinkinderen, maar dan krijg je ons er natuurlijk bij. Het is super luxe, voordat de zon Nederland bereikt, mogen wij een week lang genieten van zon, zee, zwemmen en eten. Nu zijn er veel mensen die dat ongelofelijk vinden. Het gros wat niet snapt wat je op een all-inclusieve oord doet, die ik uitnodig om het gemak en ontspannen samenzijn eens te ervaren met 7 kids en 6 volwassenen. Maar ook een deel die niet gelooft dat ik dat ook kan. Nou en ik kan het heel goed! Uiteraard op voorwaarden.
Huis overhoop
Het begint met het bepalen van de locatie en de datum. Gelukkig doet mijn schoonmoeder dat en zetten wij het keurig in de agenda. En hoe georganiseerd ik ook in veel dingen ben... inpakken en wegwezen is er geen van. Zo vertrokken wij al eens richting onze zomervakantie, met het huis nog overhoop na de Vierdaagse intocht, met half ingepakte tassen naar Spanje. Of na een trip naar Malta nog snel een wasje draaien en met natte was in de auto door naar Italië. Wij nemen ook altijd vrij weinig mee. Vaak uit tijd- en organisatiegebrek maar ook omdat het kennelijk niet belangrijk genoeg is voor ons.
Mijn vriendinnen met lijstjes (heerlijk georganiseerd) kijken altijd verbaasd naar onze koffer inhoud. Ik kan alleen maar constateren dat wat ik mis, ik weer bij hen kan halen of - zoals Roel gemakshalve zegt - kan kopen. Maar gek genoeg mis ik zelden iets.
Dat kan nooit!
Nu is deze meivakantie altijd wat tricky. Met de hoogtijdagen voor een voorstelling ben ik natuurlijk lang niet klaar om te gaan. Mijn lijf niet en mijn hoofd al helemaal niet. Als ik dan ook vrijdagavond enkele uren voor we moeten gaan mijn doos met ‘zomerkleding’ zoek, neem ik me voor het een volgende keer anders te doen. Ik heb de koffers van de kids gepakt tussen een boterham en het maken van dansje in. De was met de kleding die Kai mee wil, hangt om half 4 pas buiten. Ik geef heerlijk les en voel geen enkele stress. Als ik wat ouders op de gang bij ID deel dat ik zo ga omdat ik mij koffer moet pakken, slaat de stress spontaan toe. Dat kan nooit! Zo kun je toch niet gaan… afijn. Thuis aangekomen heeft manlief helemaal nog niets gepakt en zit lekker in het stadion bij NEC. Kai zit met een vriendje achter de Playstation en de meiden liggen op tijd in bed omdat de wekker om 0.15 uur gaat.
Het liefst geen make-up
Ik loop rond, voel de onrust, vuilniszakken doen, laatste mail checken, kaartjes schrijven, oh sportspullen mee (all inclusive ) als Roel thuis komt. Hij is helemaal de relaxheid zelve en leest nog even de handleiding van de camera door. Bij zijn opmerking “Ach, anders koop je het daar wel” bedenk ik me dat de onrust niet die onderbroek, bikini of vest is. Nee! Heb ik alle scripts, choreo’s, muziekjes wel bij me. Vreemd genoeg maak ik me daar het meest druk om. Computer mee, muziek en koptelefoon, boekje, schriftje en dan voel ik mezelf langzaam rustig worden. Ik gooi nog wat stinkende (want hele winter in de zomerdoos gezeten) jurken in de koffer en ga douchen. Het liefst maak ik me niet op, doe ik mij haar in een knot en loop ik in mijn sportkleding tijdens zo’n week als deze. Ware het niet dat ik een femme fatale als schoonzus heb die aan het diner verschijnt als een volleerd model inclusief hakken en rode lippen. Om niet al teveel als een slome drol naast haar te staan, doe ik een mascara en een jurkje in de tas. En natuurlijk heb ik mijn teen nagels keurig gelakt (gelnagels cadeautje van mijn vriendinnen, die denken mee!). Nee, kom maar op!
De avond is van mij
De vlucht verloopt prima. We missen een nacht, maar wie doet daar flauw over als je met 27 graden strak en een blauwe lucht met je witte melklijf in de zon zit? De tas is uitgepakt, daar ben ik dan wel weer georganiseerd in. Of ik nu een nachtje wegga of een week. Tassen leeg en alles in de kastjes. En zo wordt dit vreselijk luxe oord mijn huis voor een week. Ontspannen kan ik dan geweldig. Kan zelfs overdag uren aan het zwembad liggen met een boek (soort beau monde in boek vorm). Maar de avond… is van mij en mijn taakjes. Lijstjes, schema’s, kostuums, schminkplan en natuurlijk mijn dagelijkse mailcontact met Adriënne. Want laten we dat niet vergeten. Het feit dat zij (met mijn lieve collega’s) de toko draaiende houdt, geeft mij rust... in lijf, kop en dus gezin.
Fijne vakantie! Enne, hierna nog maar 7 weken! Aahhhhh!
