Ontvrienden

Ontvrienden; Ook internetvriendschappen kunnen weer eindigen, En zo is ook 'ontvrienden' een mogelijkheid. Letterlijk betekent ontvrienden; “het verwijderen van eerder toegevoegde vrienden van iemands contactenlijst op sociale netwerksites”. 

Een hele tijd geleden schreef ik eens een blog over Facebook. Met daarin allerlei redenen waarom ik er niet aan zou beginnen. Ironisch genoeg opende ID Dance kort daarna een Facebook-pagina die ik zeer trouw bijhoud. Maar privé begin ik er - vooralsnog - niet aan. Eerlijkheidshalve beken ik meteen dat ik regelmatig op Roels Facebook kijk om eens te zien wat iedereen aan het doen is. 

Vreemd

Ik ben nog steeds een van de weinige die de de POST NL in leven houdt, denk ik. Kaartjes zijn leuk en voor mijn gevoel persoonlijker. Natuurlijk doe ik echt wel mee met de wereld van de snelle vluchtige cybercommunicatie. En maak ik me meer dan een keer per week schuldig aan een makkelijke onpersoonlijke snelle app. Maar ik blijf het vreemd vinden.

909 of 910?

Zo ondervond ik (ik die van het Stenen Tijdperk volgens mijn zoon) het vluchtige gevoel van ‘Facebook-vrienden’. Ik heb er geen natuurlijk want ik heb geen privé Facebook-account. Gelukkig maar, want ik heb regelmatig te weinig tijd voor mijn ‘live’ vriendschappen, laat staan dan we al die online vrienden ook nog moeten ‘onderhouden’. Maar ID Dance wel, en maar liefst 909 of 910, net hoe de wind waait. 

Iemand ontvriendt ons

En daar komt nu de kern van mijn verhaal. Het duurde dus 909 (of 910) ‘vrienden’ voor ik er achter kwam dat je dus ook kunt “ontvrienden”. Ik houd niet alleen de Facebook pagina van ID Dance trouw bij, ik bekijk natuurlijk ook de aantallen. Leuk, kijken hoe het gaat op de virale wereld van de vriendschappen en likes. We gaan toch naar de 1.000 toe. Hoe beledigd was ik dan ook dat ik de teller in een keer van 911 naar 910 zag gaan. Iemand ontvriendt ons dus gewoon! Zonder berichtje, zonder afscheidsbriefje, zonder opgave van reden… gewoon zomaar! Nou ja zeg!

BFF’s

Kijk, vroeger deden we dat heel persoonlijk. Dan stonden we bij de zandbak en als het ons even niet beviel, vertelde je je kleutervriendje of -vriendinnetje dat we dan echt geen vrienden meer waren. Teleurgesteld droop het mini-persoontje in kwestie dan af en 10 minuten later stond je weer samen op het klimrek. Over vluchtige en onduidelijke communicatie gesproken. Ik zie het bij mijn dochter van 7 en haar BFF. Ze spelen super graag en fijn samen maar bij een kleine tegenslag, zitten ze rug tegen rug elkaar te vertellen dat ze nu dus echt geen BFF meer zijn. Ook dat is maar van korte duur. Een van de meiden stelt voor om te gaan kleuren en klaar is de vete.

Een mooie manier

Toen we wat ouder werden, maakte je je eigen vriendschappen en diegene die je niet beviel, koos je niet op je feestje, vroeg je niet mee naar de stad of negeerde je in de pauze op school. Ook vrij duidelijk. Jong-volwassen van nu ontvrienden niet, die eindigen een vriendschap omdat het een ‘eenrichtingsverkeer is’ of dat het nu eenmaal teveel energie vergt. Ook duidelijk op een mooie eigen manier.

Sommige zie ik wekelijks

Ik ontvriend niets. Zou niet weten hoe het moet. Ik ken ook geen mensen die ik zou willen ontvrienden. Mijn vriendenkring bestaat uit lieve interessante gezellig mensen met wat heerlijke gecompliceerde types ertussen. Sommige zie ik wekelijks (die sporten/dansen verplicht bij of met me :-)) anderen maandelijks of een paar keer per jaar. Altijd is het goed, en meestal te weinig. 

Waarom word je vrienden?

Op internet ontstaan er soms vanuit online vriendschappen OFFLINE vriendschappen (irl?) vertelt Wikipedia me. Nu ben ik benieuwd hoe die vriendschappen dan eindigen, on- of offline? Tja, misschien had ik niet zoveel problemen met tijd indelingen als ik zou kunnen ontvrienden maar ik vraag me af waarom je vrienden wordt met iemand die je zou ontvrienden? Is de klik weg? De koek op of krijg je net als in de zandbak gewoon even niet je zin?

Wat een gedoe

Wat maak je je druk, zou je denken. Nou ik zou toch heel graag willen weten waarom mensen ontvrienden. Na deze blog weet ik het waarschijnlijk, want de trouwe ID-volgers worden mijn geklep misschien een keertje zat. Dat kan en dat mag ook zeker. Maar ik heb dan liever een berichtje” “Tjezus mens wat een gedoe en gemouw.” Of “De site is me gewoon niet interessant genoeg”. Mmmm... is dat zo, zou ik dat liever willen? Of is deze onpersoonlijke manier van afscheid nemen niet alleen makkelijk, maar ook veilig. Zo hoef je niet te praten, niet te verklaren en blijft het lekker vluchtig. 

Gewoon heel druk

Misschien doe je wel mee aan een experiment. Zoals Burgerking ook gratis hamburgers beloofde aan eenieder die 10 ‘Facebook-vrienden’ zou ontvrienden. Tjee hoe zuur is dat, word je zomaar ingeruild voor een hamburger. Nee, laat maar. Ik weet het ook liever niet. Nu denk ik dat je ID Dance ontvriendt omdat je het gewoon heel druk hebt, en geen zin hebt in blije dansberichtjes. En dat werkt dan weer beter in mijn hoofd.

Lachen!

We spreken het zo af, mocht je nu ID Dance zat zijn, en de Facebook-pagina dan ontvrienden, dan doe je dat even terwijl je aan mij denkt. Fronsend denkend achter mijn scherm en afvragend waarom er nu iemand weggaat bij ons. Hopelijk maakt je dit aan het lachen en ga je met een goed gevoel.

En dan hebben we weer een mooi doel voor onze vluchtige vriendschap. Die eindigt dan namelijk met een glimlach. En wordt de wereld daar niet zoveel gezelliger van?! Ik begin vast met een digitale onpersoonlijke maar warm bedoelde glimlach van mij: 