Vakantie vieren

Iedereen heeft zo zijn/haar manier van vakantie vieren. Sommige mensen willen graag een doe-vakantie, anderen trekken er met de fiets op uit en weer anderen zweren bij het frisse leven op de camping.

Ik hoor bij geen van hierboven. Vakantie is voor mij vier muren, een douche, water (kraan, bad, zee of flesje), wifi en… zon. En natuurlijk mijn bloedjes van kinderen & manlief. 

Lekker last minute

De verdeling bij huize Willems is simpel. Ik zorg dat alles tassen (lekker last minute) ingepakt zijn, dat de kids alles hebben, dat er voor onderweg van alles is (dvd, boekje, muziek en voedsel) en Roel regelt de plek. Ook dat gaat altijd lekker last minute. Hij zoekt, laat af en toe wat zien, ik knik of vraag en hij kijkt weer verder. Altijd is er al geboekt als ik uiteindelijk weet waarheen we gaan en het is ook altijd super.

Pastakids

Dit jaar werd het weer Italië. Na de top vakantie van vorig jaar, zijn we een beetje verknocht aan dit land. En aan de streek. Niet te toeristisch, strand (wil Roel), zwembad (willen kids) en met vier pasta-fans in huis uiteraard genoeg lekker eten. Ter info… ik ben dus die 5^e.

Rustig de dag doorkomen

Het wifi-verhaal behoeft wel enige uitleg. Ik zit namelijk echt niet de hele tijd achter de computer. Toevallig nu… in een hotel in Rome. Maar dat is bij gebrek aan familiekamer. Meisjes slapen, mannen zijn stad in en ik werk lekker even bij, prima oplossing. De afspraak is, overdag zo min mogelijk werk, muziekjes uitzoeken, luisteren en uittellen is ontspanning in de zon. Maar wel elke avond even een uurtje de mail checken. Zo blijf ik bij en kan ik over het algemeen heel rustig de dag doorkomen.

Niet geheel georganiseerd

Dit jaar liep het net effe wat anders, iets drukkere weken gingen vooraf aan de drie weken ‘niks’. De feestweek, gastlessen, super dansweek maakten het dat ik niet geheel georganiseerd op vakantie ging. Dat de vierdaagse intocht bij ons voor de deur en dus in huis is, is geen probleem. We gaan op vakantie wanneer we er klaar voor zijn, of als alle visite weg is. 

Lekker verwend

De heenreis ging prima. Ik kan goed de boel thuis laten. Stofzuig nog even en poets de wc. Vouw de laatste wasjes en pak wat tassen om heerlijk plaats te nemen in de auto. Manlief rijdt meestal dus ik slaap al voor we de straat uit zijn. Uiteindelijk kwamen we zaterdagavond aan in ons appartement. Heerlijk in een parkje, super zwembad voor de kids en twee lekkere bedjes aan het strand die erbij zaten. Wifi alleen bij de receptie, maar ook dat overwinnen we al vrij vlot. Lekker verwend dus.

Genoeg  te doen

Dag 1 is er altijd een van tasjes uitpakken, spullen in de kast (heb ik nodig om me meteen thuis te voelen, en doe ik overigens ook als ik maar een nachtje weg ben). Tassen weg en veel liggen en slapen. Dag 2 was het bewolkt. Niet erg, we slapen wat, we spelen wat spelletjes en ik werk wat achterstallige administratie weg. De nieuwe lijsten waren nog maar ‘net’ af en er is altijd genoeg te doen.

Dan moet ‘ie wel schijnen

Dag 3 begon zonnig maar liep nat af, dag 4 andersom en dag 5 regende het de hele dag. Dag 6 vervolgens ook. Kijk ...en DAN gaat het mis! Iedereen vraagt zich altijd af, wat ik toch in de vakantie doe. Denkende dat ik de heel dag door stuiter. Niets van dit alles is het geval. Ik kan SUPER goed in de zon liggen, maar dan moet ‘ie wel schijnen. Ik had al 3 boeken (ruim 1.200 bladzijden!) gelezen in 4 dagen. Geen diepgang hoor, gewoon Beau Monde in boekvorm. Heerlijk en altijd met een vrolijk einde. Eigenlijk kan ik ook heel goed ontspannen en loslaten… tot deze keer.

Toen wist ik het...

Ik hoorde mezelf tegen de kinderen en dacht: “Mmm dat is niet aardig volgens mij.” Van verveling ging ik zelf koken (voedsel in een pan!) tot schrik van de kinderen. Ik belde Adriënne, zij is altijd mijn steun en toeverlaat en regelt bovendien alles in de school als ik weg ben. Ze deed zo haar best. Ik kreeg elke dag een super update van mijn top collega’s over de tweede dansweek. Dat is ook geen seconde een zorg geweest. Maar toch het gevoel dat ik er beter allemaal bij kan zijn, bleef maar overheersen. Toen ik mezelf betrapte op het bladeren in mijn agenda om te kijken wat ik zoal te doen had als ik terug was, wist ik dat de vakantie nog geen hit was.

Ergens anders heel erg nodig 

Wat dan te doen? Verwende blaag in Italië die vanwege zon en rust gemis haar draai niet kan vinden? Paris Hilton in Ancona? Super plek, mooi land, niets om handen, kids genieten (zwemmen kan namelijk ook als het regent). En dan toch dat knagende onderbuik gevoel. Onrust met de hoofdletter O.

Roel dacht dat ik de pee in het slechte weer had, dat was uiteindelijk natuurlijk ook zo maar dat is zeker geen hoofd issue. Kom op! Trui aan, dvd-tje aan en genieten maar. Nee, onrust om het geen rust te kunnen vinden. Elk moment van de dag denken dat ik iets vergeten was, of dat ik heel erg nodig was op een andere plek dan hier.

Wat een ontlading

Zondag bereikte ik het dieptepunt, een week verder en nog geen rust. Inmiddels ongesteld geweest (kan het ook zijn natuurlijk onrust in lijf) dus geen reden meer te bedenken waarom ik niet kon gaan genieten. Mannen vluchtten naar de winkel en meiden liepen nog maar een keertje naar het zwembad, in de regen. En net toen ik mezelf toesprak om potverdorie me niet zo aan te stellen en actie te ondernemen, zag ik een glimp buiten van lieve vrienden! Familie Derks to the resque! Zelf ook al een week in storm slechts 40 minuten van ons vandaag. Ze voelden aan hun water (en dat hadden ze inmiddels ook genoeg gezien!) dat er iets niet pluis was in vakantie-huize Willems. Wow, wat een zet, wat een gevoel en wat een ontlading.

Dat zijn vrienden

Na even heerlijk geknuffeld te zijn, hebben we er met zijn tienen (zij zijn ook met 5) een super dag van gemaakt. Zwemmen in de regen, schuilen in de bar, chips vlak voor het avondeten en uiteindelijk in een opgeklaarde bui lekker uit eten geweest. Wow en dat zijn de vrienden!

Geen zon, maar goud

Inmiddels had Roel ook al een noodplan bedacht en had een nachtje Rome geboekt. Geen zon, dan maar cultuur snuiven en er nog meer helemaal uit.  Maar die middag en avond samen met een van de liefste vriendjes die we hebben… Goud waard. 

Naar de paus

Inmiddels zit ik in Rome, tijdens onze vakantie nog op vakantie. De onrust ebt weg, we hebben vandaag veel moois gezien en ik heb tussen alle pracht gebouwen door geen ‘onrustige’ dansschool-gedachte gehad. Behalve natuurlijk de nodige tasjes foto’s. Morgen gaan we naar de paus. Nee Jade, we mogen niet op de thee, maar we je wel laten zien waar hij woont.

Dansschool niet zo leuk?
Tussen de lieve woorden van onrust bestrijdster Jen en de knuffels van Verolien door vroeg dochter Tess: “Mam, zijn er ook wel eens dingen aan de dansschool die je niet zo leuk vindt?” Ook dat was een wake up call. Natuurlijk zijn die er wel eens. Gelukkig maar heel zelden en nooit onoplosbaar. Maar het is toch wel mijn taak als moeder om tijdens de vakantie in ieder geval mijn eigen kids te laten voelen dat er niets zo belangrijk is dan samen zijn! Gelukkig, genieten. 

Sommige mensen hebben maar heel weinig nodig. Ik eigenlijk ook, maar soms duurt het even voor dat ik dat weer door heb.

Fijne, rustige genietende vakantie!